ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

      "თენგიზის კითხვა"
კაი ხანია აქ არ ვყოფილვარ,
(ადმინს ამისთვის მადლობა დიდი),
კვაზიკო ეს რა დაგიწერია,
რაით დაწერე, კალმით თუ ყლითი?

ვიცი არ არის ეს რითმა დიდი,
დიდს ერითმება მეტად რე - მშვიდი,
ჩამოწოლილა კიევში ბინდი
და ვზივარ სახლში, ქუჩის მაქვს რიდი...

იმას ვამბობდი, რატომ ძამიკო,
ნუთუ ბოზებზე ლექსი ღირს რამედ?
ეჰ, გამაწბილე ჩემო კვაზიკო,
ტანჯვად მექცევა ვიცი საღამო.

მინდოდა შენში ხილვა ჰუმორის
და შენში სიტყვის მეპოვა ძალა,
რა დამხვდა? - სუნი პირ-სპერმა-შმორის...
Интересного, тут выжу мало.

           

              "პასუხი"
კარგი,რა იყო თენგო ბიძია,
ერთხელ ვიხმარე სულ სხვა "მელანი",
ბოზების საქმე გამოვიძიე,
მათკენ მივმართე ჩემი "მერანი".

კი! ღირს ბოზებზე ლექსის დაწერა,
ნუ გაწბილდები დიდო ბატონო,
მე გამიტაცებს ახლა სხვა სწერვა,
ის მიჯნურია,მე ვარ პლატონი.

(რა დოუშავე თენგიზ ადმინს და
რატომ არ სჩანდი,ნეტავ რა მოხდა?)
ოხ,მენატრება ქალი ატმის და
ნუშის სურნელით,ქალი სამოთხე,

ხოდა ცხოვრება მინდა ტრფიალში
ღვინის და ქალის,მინდა გავლიო,
ხელში მიჭირავს ტუჩი-ფიალა,
მთვრალი ვარ,გრძნობა ისე დავლიე,
რომ ვერ ვიგრძენი,რომ ვერ გავიგე
გემო და თითქოს კაწრავს გონებას...
1001 მყავს გვერდით ქალი და
ეს მეასედი არის ქონების...

თენგიზ!ჯიგარო,შენ ხომ გიყვარდა
და ახლაც გიყვარს ქალი ვუალით?
ფეხზე კაპრონის ჩულქები ეცვა,
ტუჩზე წითელი პომადა ესვა
სიკვდილს და როცა გამომიარა,
ვეღარ ვუთხარი ძმაო უარი...


    "ბოზი ზოზია"
ახლა მივალ ქუჩაში,
თვალებს ვაჭყლეტ მკერდებზე
მოღებულ და სურვილიც
სადღაც სულში მივჭყლიტე,
ამოვავსე ოცნებით
თხრილები და ხნულები,
ხოდა მზეც ღრუბლებიდან
ვნებით გამოიჭყიტა.
მზეს ვამბობდი,თუმცა კი
აგერ მოჩანს მზექალა,
მივუყენე მე ჩემი
ტაჩკა,ანუ მაშინა,
ჩავუწიე ფანჯარას,
სიტყვა შემომექარგა,
გავიცანი უცებ და
შიგ ჩავისვი მაშინვე.
ვკითხე:_რა ღირს?
პასუხი:_სადღაც ხუთი თუმანი
ვნებიანი ღამის და
სიყვარულის გათევა,
შევევაჭრე ცოტაკი,
მაგრამ მივხვდი გუმანით
არაფერს დააკლებდა.
გაიწიეს თათებმა
მისკენ,ანუ მუხლებზე,
თრთიან ჩემი თითები,
ვაგემოვნებ მის ფეხებს
თითების ბალიშებით,
ხოდა უფრო მინდება,
ხოდა ისე მინდება
ვნახო აგი ფეხები
როგორ გადაიშლება
ჩემს წინ,ანუ კაპოტზე,
ხოლო შემდეგ ლოგინში...
ვწევართ ახლა დაღლილნი,
ირგვლივ ვნების ქარია,
უკაცრავად რა გქვია
ჩემო ტურფავ,ბოდიში,
რომ ვერ გკითხე აქამდე.
და გულში მიხარია,
რომ ეს ქალი დავკერე,
რომ ეს ქალი გავჟიმე,
რომ ეს ქალი ვიხმარე
სიტყვის მთელი გაგებით,
ამხანაგურ შეხვედრებს
ვმართავ ასე საწოლში,
ხოდა ჩემთვის ერთია
მოგება და წაგება.
რა მაგარი ქალია!
რა მაგარი ქალია!
რა მაგარი ქალია!
ჰქვია თურმე ზოზია,
მოვიყვანდი ცოლადაც,
სახლშიც დავიტოვებდი,
მაგრამ ვარ აზიატი,
ის კი ცოტა ბოზია...