მოდი, სიმარტივევ, გიხმობ,
ფერდი ჩაუხიე აბსურდს,
აღარც სიყვარული მხიბლავს,
არც სხვა სტიქიები არ მსურს.

აჰა, ხელებს ნებით გიშვერ,
ბორკილიც დამადე, ვალიც,
მე იმ წყაროსავით ვშრები,
ტყე რომ ვეღარაფრით შველის.

აჰა, სიმარტივევ, უმო,
მე - ალოგიკური, ყუმი,
თუმცა გატეხილი გულით,
მაინც მოუთმენლად გელი.

თორემ სიყვარულმა ზიზღი,
შხამთან აწონილი ტოლად,
მეტად გაწამების მიზნით,
უკვე შემაჭამა ტონა.

მოდი, წავიფარებ ზეწრად,
ღრუბელს წამოწოლილს ცაზე,
ლაჟვარდს რომ ამშვენებს თეთრად,
შავით შიგნიდან ვარ სავსე.

მოდი, სიმარტივევ, მოდი,
მხოლოდ მზეს ვეტრფოდე მინდა,
მეყო სიყვარულით ბოდვა,
მოდი, თუ რამ შეგრჩა წმინდა.