ზეწრებს წყლისას, ღიპზე მომდგართ, ტალღებად წყვეტს თეთრი ეშვი. თითქოს აწრთობს - მილი მოთქვამს, სიყვარულს და ვნებებს აშლილს. მიყუჟულან ნავნი მიწყივ, რკინის დედის რკინის ცურზე. მზე დანათის და აბრწყინებს ღუზებს, ყრუ გემების ყურზე.
Порт (Владимир Маяковский)
Простыни вод под брюхом были. Их рвал на волны белый зуб. Был вой трубы — как будто лили любовь и похоть медью труб. Прижались лодки в люльках входов к сосцам железных матерей. В ушах оглохших пароходов горели серьги якорей.
