მთვრალი ვიყავი და ხელუხლები
(თუმცა არხლებას მართლა  ვეცადე)
არ დამრჩენია შენი მუხლები,
,,კლერის მუხლები,,  ...
ალბათ, მე ცამდე
მართალი დავრჩი თავთან იმ ღამის
ქცევით,  გიჟური ნამოქმედარით,
რომ არ დაგტოვე ,შენთან ვიყავი,
რომ არ დამერქვა  გაუბედავი.
ეძინა სახლებს,წვიმდა ვერაზე,
აუ,  რამდენი გახეტიალე:
ამოვიარეთ  ფეხით ძნელაძე
და  ქუხდა  ქუჩა ახვლედიანის!
გატაცებული მყავდი დიღმიდან,
კლუბში მღეროდა  ,,მთვრალი დილანი,,.
ახლა სიყვარულს ვითვლი იმ დღიდან,
და  იმ ღამიდან გაიდეალებ!
ნაფეხურები დარჩა იმ ხიდებს,
ალბათ, მოვიდა  წვიმაც ასობით,
ბოლო ხურდებით ვარდი გიყიდე,
ვისხედით ჩვენთვის  და  ვბაასობდით.