ახალ ამოსულ ბალახის ცვარად,
მაქციე ღმერთო,
ნისლად მაქციე,
თეთრი ღრუბლების ფუმფულა ქულად,
წვიმად მაქციე,
ბავშვის ცრემლად,
პირველ ღიმილად,
ანდა ტირიფად, მოტირალად და მარტოსულად.
ზეცად მაქციე,
ზურმუზტისფერ
უძირო ზეცად,
ბოლო ღიმილად,
ანდა თუგინდ სულ
ბოლო კვნესად.
ან სიყვარულად,
ორს რომ ურევს
აზრებს ჩვეულად,
სანამ სიკეთეს ხალხი
სულ არ გადაჩვეულა.
ადამიანად ძნელი ყოფილა აქ ყოფნა ერთობ,
ახალ ამოსულ ბალახის ცვარად,
მაქციე ღმერთო.