რაც არ გინდა, გაურბი და გთრგუნავს,
ახდენა ხომ სწორედ იმან იცის,
არაფერი მაშინებდა მე კი,
გარდა ერთის - შენი წასვლის შიშის.
რომ ადარებ არყოფნას და ყოფნას,
სადღაც შორის - არც ახლო და არც შორს,
მონატრება - როგორც თოკი ყელზე,
ნელ-ნელა და მტკივნეულად მახრჩობს.
არის განცდა. სხეულშიც რომ ატანს,
არის რაღაც სიმშვიდეს რომ მიშლის...
არაფერი - გარდა შენგან წასვლის,
შენი წასვლის ახდენილი შიშის....