დამლოცეს როცა, შენ შემიყვარდი,
დამწყევლეს როცა, შეშლამდე დავდნი,
შემრისხეს როცა წვიმდა მაისში,
გამიასკეცდა  დარდი.

მანამდე რა ვთქვა, აპრილი იყო.
ნელნელა ფენდა მომწვანო მანდილს.
მოყინა ვითარ დეკემბრის თვეში
დამსგავსებულმა აჩრდილს.

თხელი ღრუბელი მთვარემ ჩაყლაპა ,
ჯავრით  ვარსკვლავებს ცივ გულზე დაფშვნის,
ბებერ კაკლის ხეს გულში გასჩრია
ნაიმედარი ასგზის.

მლოცეს, მწყევლეს და გამკიცხეს შენთვის,
შენ  სხეულს, მიწავ, სხვა სუნი უდის,
მიწა ვარ მიწად ვიქცევი შენთვის,
ბედნიერებას უდრის.