აქ მამა არის, მისი სუნი, მოქმედებები.
მანქანის სივრცე - მონატრების განცდა გროვდება.
ვიცი, ამ ტკივილს არასოდეს არ დავნებდები,
უბრალოდ, ვსწავლობ მასთან ერთად თანაცხოვრებას.

წვიმის კაპრიზმა ამოავსო ასფალტი, ყელიც.
წყალდაგუბული ველოდებით მე და ქუჩები,
როდის მორჩება პერიოდი ცივი და ძნელი,
რომ მერე მზეზე გამოვაშროთ ჩვენი ურჩობა,

რადგან ვერასდროს ვეგუებით სველ მიწას, ღაწვებს.
რადგან სატკივარს გამუდმებით მზის სხივიც კვეთდა.
ახლა ქუჩაში წვიმის გარდა სხვა რაღაც აღწევს,
ამ ერთი ბიჭის ობლობა და ღვთისმშობლის სევდა.

2018