მაგ ბაგეს - თბილს და  ვნებიანს ,
ამ  ღამეს- ჭრიჭინებიანს,
ამ მარანს -ჭინჭილებიანს
ვუწერ ლექსებს  თუ ლექსს.

ეს  სევდაც გამიქარვდება ,
ეს  ცრემლიც ჩამოთავდება,
და თუ არც  გაავდარდება ,
ამ ჩემს ფეხებს  თუ  ფეხს!

დაე,გადახმნენ  ყანები,
დაშრნენ  ზღვები და ტბებიც.
მე  სხვა მხრით მივექანები,
ჩემი სიკვდილით  ვკვდები .

თქვენ არ ინაღვლოთ ,ჩიტებო,
შემოასკუპდით ღობეს!
პოეტი დარდს  მოიგონებს,
სულ რომ დარდი არ ქონდეს .