ათაოლ ბეჰრამოღლუ

გაზაფხული

თითქოს ვლოცულობ, ისე შევყურებ,
ამ გაზაფხულის ღრუბლებს, ფიქრიანს,
ციცქნა ჩიტებს და მწვანე სამყურებს,
ფიქრით მეც მათთან ერთად მივქრივარ.
ქუთუთოებზე მელამუნება,
მზე გაზაფხულის, ვერმისანდობი.
ისე მომილბო ცხადში  გუნება,
სიზმრის სილაღეს ვამსგავსებ გონით.
ამ თავთუხების ნარ-ნარი რწევა,
ისე უხდება სამხრეთულ ქალაქს,
ფიქრი სურვილად გადამექცევა,
რომ დავასრულო სუნთქვა ამ ალაგს.
ჩიტების ნისკარტს რომ ვეამბორო,
რომ გადავიქცე, ფრთააშლილ ქარად,
რომ თავთუხების მოვედო ქოროს,
ზაფხულის დღეთა გამეხსნას კარი...
მე დაბადება მსურს ხელახალი,
ჩიტთა ჟღურტულში, ღიღინში ქარის.

Ataol Behramoğlu

İLKBAHAს

Yüzümlü bulutlara kaldırıp,
Dua eder gibi mırıldanıyorum,
Kuşlara, otlara yıkanıyorum
Rüzgárla, ilkbaharla.
Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor,
O güvenilmez ilkbahar güneşi,
Rüyada mıyım, gerçek mi bu,
Hem var gibiyim, hem yok gibi.
Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde,
Başkalın sonsuz salınışı,
Burada kendimle baş başa,
Ömürümü tamamlayabilirim.
Bir kuşu dilinden hiç öpmedim,
Belki bir gün öpebilirim,
Belki bir gün rüzgár olurum ben de,
Eserim başkaların üzerinden,
Kalbim bir yaz gününe karişsin isterim,
Bir kuş cıvıltısinda doğmak için yeniden.