ეს ფინჯანი ყავა ,
ეს ცა,ღრუბლიანი-
შიშისაა,შიშის!
ვსვამ და ვუბრიალებ
თვალებს მოსულ ტკივილს
და მოლოდინს ავის.
(დიღმის ახალ ხიდთან
დღეს გიყიდი ყვავილს).
ვგრძნობ,
რომ გული მიხურს,
იხარშება,შიშინს
ვუსმენ...ირგვლივ ყველა
ფერი არის შიშის.
შიშისაა ისიც,
რომ ვეწევი ამდენს ;
მეც მოვკვდები,იცი?
შენ რომ აღარ მყავდე.
შენ რომ ერთხელ აღარ
გადაიკისკისო,
შენ რომ ერთხელ აღარ
გამაბრაზო, ფისო-
მეც მოვკვდები!
დგახარ
ახლა,
როგორც შველი,
და ექიმის კართან მოემატა ხალხი.
ცრემლს რომ ვმალავ ,
ამით თუ რაიმეს გშველი,
თორემ არაფერი შემიძლია სხვა მხრივ .
ეს კლინიკის ეზო...
კვიპაროსებს ქარი
აქანავებს ისე,
თითქოს , ერთდებიან .
ღმერთის არ მწამს ,
მაგრამ …
რაც ნუგეში მითხრეს,
ეს სიტყვები ყველა ჩემი ღმერთებია !