ედგარ პო
 
ლენორი
- - - -

- ო, გატეხილა თასი ოქროსი!  გაფრინდა სული სამარადისოდ!
რეკონ ზარებმა. სული წმინდანის მდინარე სტიქსის წყალზე დადისო.
და,  გაი დე ვირ, ცრემლს რად არ დაღვრი, იტირე ახლა ან არასოდეს,
შეხედე, სად წევს სიცოცხლე შენი, ლენორი როგორ აღარ გახსოვდეს!
მოდი, უბრძანე ჩატარდეს წესი, დე, დაიტირონ დედოფლის დარი,
სამგლოვიარო იმღერონ ჰანგი და განადიდონ უდროოდ მკვდარი,
ის,  ვინც წავიდა ასეთი ნორჩი, სინორჩის გამო ორმაგად მკვდარი.

- უმადურებო! სიმდიდრისათვის გიყვარდათ, მაგრამ გძულდათ ამაყი!
ეშურებოდით, სნეულისათვის რომ დამდგარიყო დღე დასამარხი!
როგორ ეგების წესის აგება, ან რეკვიემის რამე მაგვარი?
თქვენი ქცევით და თქვენი ენებით, თქვენი ავთვალით შვება წაგვარეთ,
თქვენ გაამწარეთ და შეიწირეთ, თქვენ გაიმეტეთ ნორჩი ამგვარი.

- ვთქვათ ,,პესავიმუს"- ვართ ცოდვილები, მაგრამ უბრძანე, როგორც წესია,
ცად აღევლინოს  ჰანგი გლოვისა, სულისთვის ასე უკეთესია.
ტკბილმა ლენორმა დაგტოვა ადრე, იმედად ჰქონდა ქალწულს უზადოს,
შენ, გადარეულს სასძლოს სიკვდილით -  ცაში ადგილი რომ გაგიმზადოს.
ასე ნატიფი, სამართლიანი წევს, არ აღელვებს ყოფის თარეში,
მის ყვითელ თმებში სიცოცხლე ხარობს, მაგრამ  სიკვდილი უდგას თვალებში.
მის ყვითელ თმებში კვლავ სიცოცხლეა, დაუბუდია სიკვდილს თვალებში!

- განვედით ჩემგან! გულში ნათელი მიდგას, არ მინდა გამოტირება.
წინ ანგელოსნი მიუძღვებიან, ძველი პეონის ჰანგი ინება.
არავითარი რეკა ზარების! დაუფლებია მას წმინდა ლხენა,
ზეცამ მოუხმო იდუმალ ნიშნით, წყეულ მიწაზე არ დააყენა.
მიწიერ ტოლებს ცისა არჩია. სულმა ნაწყენმა,  სიკეთით სავსემ
ჯოჯოხეთიდან სასუფევლისკენ გზა გაიკვალა, ამაღლდა ასე,
გლოვიდან ოქროს ტახტზე ავიდა,  ცათა მეუფის გვერდით ზის ცაზე.

1845
(თარგმანი  ინგლისურიდან ნინო დარბაისელისა)

E. A. Poe

Lenore
- - -
Ah, broken is the golden bowl! the spirit flown forever!
Let the bell toll!–a saintly soul floats on the Stygian river–
And, Guy De Vere, hast thou no tear?–weep now or never more!
See! on yon drear and rigid bier low lies thy love, Lenore!
Come! let the burial rite be read–the funeral song be sung!–
An anthem for the queenliest dead that ever died so young–
A dirge for her, the doubly dead in that she died so young.
"Wretches! ye loved her for her wealth and hated her for her pride,
And when she fell in feeble health, ye blessed her–that she died!
How shall the ritual, then, be read?–the requiem how be sung
By you–by yours, the evil eye,–by yours, the slanderous tongue
That did to death the innocence that died, and died so young?"
Peccavimus; but rave not thus! and let a Sabbath song
Go up to God so solemnly the dead may feel no wrong!
The sweet Lenore hath "gone before," with Hope, that flew beside,
Leaving thee wild for the dear child that should have been thy bride–
For her, the fair and debonnaire, that now so lowly lies,
The life upon her yellow hair but not within her eyes–
The life still there, upon her hair–the death upon her eyes.
Avaunt! tonight my heart is light. No dirge will I upraise,
But waft the angel on her flight with a paean of old days!
Let no bell toll!–lest her sweet soul, amid its hallowed mirth,
Should catch the note, as it doth float up from the damned Earth.
To friends above, from fiends below, the indignant ghost is riven–
From Hell unto a high estate far up within the Heaven–
From grief and groan to a golden throne beside the King of Heaven."