იქ მათრახი, ციცქნა,
თათმანებიც მოჩანს,
დაგრჩა. სიჩქარეში,
კარიც ღია მოგრჩა.

სახლში ყვითელ ნათელს
ლამფა ნაზად შლის და
გარეთ ცაცხვი ღელავს...
მეც ვიქნები მშვიდად.

მერე რა, რომ წუხელ
ღამე იყო ძნელი,
გულო, ნუღარ წუხხარ,
იყავ უფრო ბრძენი.

სადღაც წამიკითხავს -
უკვდავია სული,
შეველიო უნდა
ამქვეყნიურ სურვილს.

Анна Ахматова

Дверь полуоткрыта,
Веют липы сладко...
На столе забыты
Хлыстик и перчатка.

Круг от лампы желтый...
Шорохам внимаю.
Отчего ушел ты?
Я не понимаю...

Радостно и ясно
Завтра будет утро.
Эта жизнь прекрасна,
Сердце, будь же мудро.

Ты совсем устало,
Бьешься тише, глуше...
Знаешь, я читала,
Что бессмертны души.

1911