ალექსანდრე ბლოკი - როცა  კაცთაგან დევნილს, დალახვრილს

როცა  კაცთაგან დევნილს, დალახვრილს
და შეჭირვებულს ზრუნვით, სადარდით,
წაგართმევს ყველა ძვირფასს სამარხის
სამარადისო თავშესაფარი;

უკაცრიელი გზებით ქალაქის -
სნებაშეყრილი, განაწამები,
თრთვილდადებული თმით, წამწამებით,
როცა ბრუნდები სახლში ლასლასით;

მაშინ მგლოვარე, წამით შეჩერდი,
ისმინე ღამის სიმყუდროება,
სმენით ჩასწვდები სხვაგვარ ცხოვრებას,
რასაც ვერ სწვდება დღისით ვერცერთი;

ახლებურ მზერით ნახავ იმავე
დათოვლილ ქუჩებს, ცაში ავარდნილ
კოცონის კვამლს და ბაღნარს დაბარდნილს
და გათენების მომცდელ ყიამეთს,

წიგნთა შორის წიგნს - ლურჯ ცად გადაშლილს;
შენს დაცლილ სულში კვლავ განათდება
მივიწყებული დედის ხატება,
ჩაუკვირდები წამით ავდარში -

ჭირხლით მინების მოარშიებას,
შეკრთები მკაცრი ყინვით დამზრალი
და სიყვარული დანახანძრალი 
მადლიერ გულში ისევ იშვება, -

დალოცავ ყოველს ამასოფელში,
იგრძნობ, სიცოცხლე კმაყოფილებით
ტკბობას ბევრად სჯობს და რომ მილეთი
მშვენიერია, როგორც ყოველთვის!

27 დეკემბერი, 2020 წ.



Александр Блок - Когда ты загнан и забит...

Когда ты загнан и забит
Людьми, заботой иль тоскою;
Когда под гробовой доскою
Все, что тебя пленяло, спит;

Когда по городской пустыне,
Отчаявшийся и больной,
Ты возвращаешься домой,
И тяжелит ресницы иней,-

Тогда - остановись на миг
Послушать тишину ночную:
Постигнешь слухом жизнь иную,
Которой днем ты не постиг;

По-новому окинешь взглядом
Даль снежных улиц, дым костра,
Ночь, тихо ждущую утра
Над белым запушенным садом,

И небо - книгу между книг;
Найдешь в душе опустошенной
Вновь образ матери склоненный,
И в этот несравненный миг –

Узоры на стекле фонарном,
Мороз, оледенивший кровь,
Твоя холодная любовь -
Все вспыхнет в сердце благодарном,

Ты все благословишь тогда,
Поняв, что жизнь - безмерно боле,
Чем quantum satis* Бранда воли,
А мир - прекрасен, как всегда.


*В полную меру (лат.) - лозунг Бранда,
героя одноименной драмы Генрика Ибсена.

1911 г.