კარგია.

ზოგი ცუდად ჩაასწორე ზოგი კარგად. არა რა უნდა მეწყინოს :)

ჩემი სხეული ამბობს რომ მშია,
სულო, შენ მაინც სიკვდილს მიუხვალ.
ღმერთები, ასე, მე რატომ მსჯიან?!
კვლავ მუცლის ღრუში დამკრა სიუხვემ.

ეშმაკად ყოფნა მართლაც რთულია,
ცა შეიძლება მალავს სხვაობას.
ღმერთი ნამდვილად კომფორტულია, -
მასში მალავდე არარაობას.

რაც დარჩა ჩემში, მასაც მოშლიან,
ადამიანო, სავსე ხარ გესლით,
გინდა, აგიხსნი საქმე რაშია?
აყროლდა შენი დამპალი თესლი!

აქ ჩემს არყოფნას ხაზი ესმევა,
რა უთავბოლოდ ველტვი სუიციდს.
ვითომ ვერა მცნობ ისევ, ეს მე ვარ,
მომკალი! შენი საქმე თუ იცი!

თვალი მკვდრისათვის ხომ არ მოგიკრავს?
კვლავ მომიჭირე ყელზე, ბაწარო,
ამ ქვეყნად რადგან ბევრი მოგიკლავს,
მეც არ გამიწყდე, არ გამაწვალო!

ჩემი თავისგან  ოღონდ დამმალე;
ყველა ცოდვის გზა მართლა რომშია.
მე სიკვდილის სუნს, ვგრძობ კვლავ მალ-მალე,
ეს სხეული კი ბოდავს, რომ მშია.

მეც მინდა ასე, ცოტათი,  ჩაერიოს ვინმე ჩემს ლექსში, ამიტომ არ მგონია საწყენი და იმედიც მაქვს, რომ არ გეწყინება.