სისხლიან თვალებს, რომ ვერავინ მამჩნევდა მაშინ
ქარებს მოჰქონდა ჭორები და სუსხად მაყრიდა.
თითქოს ვიყავი ცხოვრებისგან დასჯილი ბავშვი,
მახსენდებოდა ყველა ცოდვა დასაბამიდან.

როგორ მინდოდა ზღვის ტალღებთან ნაზად თამაში,
სიცოცხლის რისკი და აზარტი ბოლო ფოკუსში,
იქნებ მეპოვნა ჩემი გზა და გამოსავალი,
მერე კი სადმე მოვიდოდი როგორც ლოტოსი.

ყვითელი ფერი შემიმკობდა ასწლოვან ფოთოლს
და ვიცი ქარი  დამარწევდა მორიდებულად.
გავიხსენებდი ზღვის ტალღებთან პატარა გოგოს,
ალბათ ის გოგოც დანანებით გამიხსენებდა.