წყაროსთან ისევ ამოვიდა მწვანე ბალახი,
ღამის უბიდან ამოფრინდა ვაი-ვაგლახით
ციცინათელა...

ცივგომბორიდან გადმოეშვა მთვარე მალაყით,
დიდხანს იგორა და დაღლილი დედაქალაქის
გზები გათელა. 

(როდის მოვწიე?!. არ დამირტყამს ერთი ნაფაზიც...)
და ვფურცლავ ახლა საკუთარ თავს ფანჯრის რაფასთან, -
მრავალკითხვიანს...

კი იყო ქორფა ის ბალახი, მწვანეც, ბიბინაც...
მაგრამ ჩვენს შორის შავმა კატამ გადაირბინა,
როგორც იტყვიან...