<><><>
                              გთხოვ, მაპატიო, მე როცა მიჭირს,
                              ლოცვების ნაცვლად ლექსებს
                                                                ვკითხულობ.
                                                    (მანანა  ჩიტიშვილი)
***
ხშირად მახსენებ? ან სულ- არ, იქნებ ,
რას ეუბნები ერთგულ მეგობარს ?
შენ  გჯერა  ,ალბათ,  რომ ჩემზე  ფიქრი
ამ  სიმარტოვეს  მაინც ეყოფა.
საით სახლობენ შავი ბერები?
სად არის  გორა,მიწა -მომაღლო?
როცა  დარდისგან გავიბერები-
შევდგე ,ვიყვირო ,
პირი მოვაღო:
მიშველე ,ღმერთო !
მწარეა დამღა ,
აი,დამჭირდი, მოვედი მუხლებ-
გადაყვლეფილი,
ის  ყმა  ვარ ახლა,
შენს სამსჯავროზე  რომელსაც უხმე .
მე მაცინებდა  ყველა მლოცველი,
დრო იყო, მწარე  სიცილს  ვაყრიდი.
დღეს ურწმუნობის  ხანჯლით  მოცელილს,
ღმერთი  მეძახის ძველი  საყდრიდან.
მძიმე ვარ ცოდვით და  არც კი  ვიცი,
რა მეშველება  მორიგ  ცოდვიშვილს?
რა გადამარჩენს:  ლოცვა  თუ  ფიცი,
თუ  გულწრფელობით სავსე  ბოდიში ?
ან გადავრჩები ? ყინავს გარშემო!
მზე  სხივებს  როდის  გამოიმეტებს ?!.
როგორც მინდორში პეპლებს  ბავშვები,
მეც დავდევ  გულში  გამკრთალ იმედებს .