მაპატიეთ, მთლად ჩემი ბრალი არაა, ამდენ კომენტარს რომ ვდებ. ძალიან ჭედავს და კომენტს ვერ ვასწორებ, იძულებული ვარ, ახალი დავდო, თან ავტოკორექტორიც ,, მეხმარება” და ასე შემდეგ,

    ბპარაფრაზი მოყვანილი მაქვს პასტერნაკის ლექსიდან, ,, ამ ლექსთა შესახებ”.   

    ექნება თარგმნილი ბატონ ოთარს. ეს უკვდავი ფრაზა მას შემდეგ ათასგვარი მოდიფიკაციით გამოიყენება.
ფრჩხილები - ჩემი ჩანაფიქრით , საჭირო იყო უცხოურენოვანი ტექსტის გასამიჯნად ქართულისაგან

На тротуарах истолку
С стеклом и солнцем пополам,
Зимой открою потолку
И дам читать сырым углам.

Задекламирует чердак
С поклоном рамам и зиме,
К карнизам прянет чехарда
Чудачеств, бедствий и замет.

Буран не месяц будет месть,
Концы, начала заметет.
Внезапно вспомню: солнце есть;
Увижу: свет давно не тот.

Галчонком глянет Рождество,
И разгулявшийся денек
Прояснит много из того,
Что мне и милой невдомек.

В кашне, ладонью заслонясь,
Сквозь фортку крикну детворе:
Какое, милые, у нас
Тысячелетье на дворе?

Кто тропку к двери проторил,
К дыре, засыпанной крупой,
Пока я с Байроном курил,
Пока я пил с Эдгаром По?

Пока в Дарьял, как к другу, вхож,
Как в ад, в цейхгауз и в арсенал,
Я жизнь, как Лермонтова дрожь,
Как губы в вермут окунал.

1917

რეტროა?
აქ რომ ბატონი ოთარ ცისკაძე დიკინსონის თარგმანებს დებდა, იმით ინსპირირებული?
თუ რეტროდ გავიაზრებთ, ალუზიად ჩავთვლით დიკინსონს, უფრო კარგისკენ იხრება, სხვაფრივ კი, როგორც დიდი პოეტი იტყოდა,  ,,კაკოე სტალეტიე ვო დვორე!”

გაზაფხული  შემოსულა...
სიყვარულს,    სიხარულს    და კარგ  განწყობას  გისურვებ.