ბაცი  ცაა,
გეძებ გაფაციცებით ,
აღარა ვარ შენი ,მხოლოდ მეგობრობა
ვერ მიშველის ,
ეს ისეთი  შეგრძნებაა,
თითქოს ზღვაში გაძარცვული მეკობრე  ვარ .
შენი სიტყვა გულზე  დარდად მატყვია -
ხელმოცარულს
და  სისხლისგან დაცლილს,
მოკლული ვარ, სამწუხაროდ , ბრმა ტყვიით
და ცხოვრებას ვეღარაფრით  ვვარცხნი .
მარცხნივ წავალ -მარიანას ღრმულია ,
მარჯვნივ -ცივი,
ბნელი  კატაკომბები.
ომი მორჩა ,მაგრამ დაზაფრული  ვარ ,
სეტყვასავით  ცვივა ციდან ბომბები .
სიტყვა მქონდა ,
ქვას  გავტეხდი, ნაღდად ,
სულიერი კაცი ვინ რას  მავნებდა?
ყოველ ღამე  ჩამოვჯდები  ახლა
და  ვქვითინებ ფერად იასამნებთან -
შენ რომ რგავდი ფაიფურის თითებით ,
მერე ღიმილს დაურთავდი ქარგად .
ვწუხვარ ,ალბათ , ვეღარასდროს ვიქნებით ,
როგორც ადრე- განცხრომით და  კარგად ...
მაგრამ , ვივლი ,დაუღლელად ვივლი,
სანამ შევძლებ  ამ ქალაქში  სიარულს,
მე ხომ ვიცი,  რომ არ  გადამივლი ,
გევედრები  ,არც შენ გადაგიარო !