მაინც ძალ-ღონეს ვიკრებ და ვყვირი:
                                      შემინდეთ, ვისაც შეგცოდეთ რამე!
                                                                      ფრანსუა  ვიიონი
<><><>
ვეღარ გიმტკიცებ ჩემ სიყვარულს, რადგან ფაქტები
საპირისპიროდ  მეტყველებენ  მკაცრად ,ჯიუტად .
უაზრობაა  ახლა ჩემგან დითირამბები ,
რადგან დამტოვა ქრისტემ, ხოლო სულში იუდა-
ჩასახლებული- მინდა,  მოვკვდე ,სადმე ჩავძაღლდე,
მაგრამ არ მინდა, ამ სიკვდილით გავნოთ გარშემო-
მყოფებს ,მეგობრებს ,ნათესავებს,ვისაც გადარდებთ-
გთხოვთ  მაპატიეთ, მაპატიეთ , ტკბილო ბავშვებო .
გთხოვთ ,
მაპატიეთ  ეშმაკს წყლით  რომ გავუმასპინძლდი ,
რომ ვახარხარე ,რომ ვაცინე  და თავაშვება
ვაქციე  ნორმად ,სამწუხაროდ , ვხედავ ამ სიგრძე
ქუჩაზე  მხოლოდ  ერთი ძაღლი მეთამაშება .
ხოლო კაცები არ მაგდებენ,ალბათ,  ძაღლათაც ,
ასე გრძელდება ,როგორც კინო ,ჩემი ძაღლური
ცხოვრებაც...დღესაც უჩვეულოდ  მალე  დაღამდა,
ჩამოვაფარე  ფარდები და  დავიმსახურე ,
რომ სიმარტოვეს  შევწოლოდი ცივს და  ნესტიანს ,
ღამის  ორია, გაჰკივიან გარეთ  ბუები .
შეციებული ვზივარ თოკზე ,როგორც მესკია ,
და ჩამოქცეულ ბუდეს  ვვარცხნი ...არ ვეპუები
ამ ქარტეხილებს და ხევიდან ამოძახილებს ,
რა  ხმაურია ?  რა  ქარია -გაუხედნავი.
თითქოს  ძაღლები მიათრევენ  სტეპში მარხილებს
და ერთ მათგანზე განისვენებს ჩემი ცხედარი .
ვეღარ გიმტკიცებთ  ამ სიყვარულს ,გზად ნარიანი
აღმართებია , გოლგოთები , ჯოჯოხეთები .
შემხვდება,  ალბათ, გზაზე უცხო ადამიანი,
მკითხავს, მგლის კვალზე ღამე რატომ დავეხეტები ?
აღარ  მომდევენ  ავადმყოფი ,,მუხლი მგლისანი ,,
და მთვარეც გდია -გადღაბნილი ,როგორც ნახატი .
მოდი,ერთხელაც !
იყოს ,  თუნდაც,  უხმო სიზმარი
და კიდევ  ერთხელ ,შენი  თავის  ღირსი  გამხადე .