სემუელ ტეილორ კოლრიჯი - კრისტაბელი (ნაწყვეტი)

სიჭაბუკეში მეგობრობდნენ, მაგრამ ნაცილმა
თანდათან ერთურთს ძმობილები ჩამოაცილა,
ერთგულებამ კი მიაკითხა ზეცის საუფლოს,
ეკლიანია ცხოვრება და ამაოება;
ვინც გვიყვარს, რისხვით სიმშვიდეს თუ სულში დავუფრთხობთ,
ჩვენვე გვაშმაგებს და წაგვართმევს ჯანსაღ გონებას.
როგორც განვჭვრიტე, არ დასჭირდა დიდხანს ლოდინი,
მტრად მოეკიდა  როლანდს მალე სერ ლეოლინი,
დაასამარეს ძველი ძმობა და სათნოება
და ჩამოვარდა ავი სიტყვით შუღლი ნამდვილი,
ყოფილ მეგობრის სიაუგე სიამოვნებდათ,
ბოროტეული გახდა მათი გულისწადილი.
დაშორიშორდნენ სამუდამოდ ასე უბრები,
დაუქენჯნიდათ გულებს ლმობა განუკურნები,
ერთიანი კლდე გაიპო და ორი ნაწილის
შუაში ახლა ბობოქრობენ ღრმა ზღვის ზვირთები,
მაგრამ ვერც სიცხე, სიცივე, ან კვალი ნაწვიმის,
სრულად ვერ წაშლის იმის ნიშანს ავდრის კირთებით,
რამაც ოდესღაც დაამოყვრა ქველი გმირები.

18 მაისი, 2023 წ.


Samuel Taylor Coleridge - Christabel (excerpt)

Alas! they had been friends in youth;
But whispering tongues can poison truth;
And constancy lives in realms above;
And life is thorny; and youth is vain;
And to be wroth with one we love
Doth work like madness in the brain.
And thus it chanced, as I divine,
With Roland and Sir Leoline.
Each spake words of high disdain
And insult to his heart's best brother:
They parted—ne'er to meet again!
But never either found another
To free the hollow heart from paining—
They stood aloof, the scars remaining,
Like cliffs which had been rent asunder;
A dreary sea now flows between;—
But neither heat, nor frost, nor thunder,
Shall wholly do away, I ween,
The marks of that which once hath been.