მადლობა ნექტარ, ბატონო ოთარ!
საქადთცელოს ცხელი გული უწოდა ლადო ასათიანმა ერეკლეს “
ჩემი მეფეა, ჩემს სივრცეში  არ დავანებებ არავის მასზე ძვირის თქმას!

არიან ადამიანები, რომელნიც იღწვიან მთელი სიცოცხლე მამულის და ქვეყნის, ხალხის კეთილდრეობისათვის და თავსაც სწირავენ, თუმცა კანონზომიერია ასეთების გვერდით, ისეთების მომრავლებაც, პარალელურად მხოლოდ ასეთების საძაგებლად რომ იბადებიან და კვდებიან,
რადგან, რადგან, ჩვენ სამყაროს ნაწილაკები ვართ და ისეთად ვამჩნევთ კვალს, როგორც ვცხოვრობთ და ისეტებად ვრჩებით ისტორიას, დიდსა ან პატარას.

გალაკტიონზე უკეთ ვერავინ დაწერს:

მუსაიფი,
მუსაიფი!
ბევრ კოხტას და
არა კოხტას,
მრავალ ხონთქარს,
ხანს და ნაიბს
ესმოდათ ის,
რაც კი მოხდა.


ქალბატონი ნინოს ლექსი ძალიან კარგია.

გალაკტიონი

ავი მუსაიფი

გაფიქრებდეს
ხელირიბი
ზეწარწერა
ძველი ხმლისა:
„მე ვარ ავი
მუსაიფი
კახთ ბატონის
ირაკლისა“.

მუსაიფი,
მუსაიფი!
ბევრ კოხტას და
არა კოხტას,
მრავალ ხონთქარს,
ხანს და ნაიბს
ესმოდათ ის,
რაც კი მოხდა.

შორს ნავს ვხედავ
მარტოდმარტოს,
წყალზე ვლიდა
მუდამ ფრთხილი.
ვეჭვ, ზღვამაც
ვერ განგვიმარტოს
მუსაიფი
მისი ტკბილი.

1942
ბათუმი

რა  კარგი , მართალი ლექსია. ძალიან მომეწონა.