პატარა პოეტური მონახაზია.
მოველოდი, რომ  რაღაც ასეთი იქნებოდა,
გოგლა ლეონიძის რომ არის  ,, გულსაც უნდა პოეტებო, ბერტყვა, როგორც ხურჯინს”

მგონია მეც ის გუდა ვარ

რა იმედიანი, გულიანი, ჭკუის სასავლებელია პირველი კომენტარი.

გრძნობა და შეგრძნება ადამიანის შემეცნების პროცესია, სიცოცხლე  მოძრაობას  მოითხოვს, ადამიანი განსხვავდება ცხოველისაგან  იმით, რო , ყველა გასაჭირს  უნდა  გაუძლოს, , მრავალჯერ დაცემულმა  წამოდგეს , მიაღწიოს  მიზანს, წინსვლას და გამარვებას.    ყველგან და ყველაფერში ეცადე,  შენთვის  რაციონალური,  თუნდაც ერთი  მარცვალი ეძიო!

კარგი ლექსია, სხვაში ამის ყოფნა მეცოტავება.

ერთი ნამცეცი იმედი

როდესაც ცხოვრების საყრდენი,
მერყევა, ვით კბილი სარძევე,
ეჭვებს და ცრურწმენებს განვდევნი,
წითელი ბარათით ვაძევებ...

თუ მაინც მოხდა და დავეცი,
სასოწარკვეთამდე მივედი,
მშველის თუნდაც ერთი ნამცეცი,
სულ ერთი ნამცეცი იმედიც...

ადრე ეს დავწერე, მასეთ მდგომარეობაში მყოფმა, და მიშველა. ეგებ თქვენც გიშველოთ... :)