დაბრუნდი  ჩემთან
სიხარულის  ლურჯო  ფრთოსანო,
იმედის  ჩიტო  -
მოჟღურტულევ  ჩემი  სიობლის
კარღია  ქოხში...
შენ  -  რომელიც  შუქით  მოსავდი
ჩემს  მომლოდინე  თვალთა  ღიობებს !..

დაბრუნდი...
ასე  ნაჩქარევად  და  ხელაღებით
ძნელი  ყოფილა  ყოვლის  დათმობა...
როცა  ვარსკვლავნი
ცის  უთვალავ  სარკმელს  აღებენ,
მე  მზარავს  შიში  უსინათლობის...

ჩემი  თვალები  გამოაშრეს  მრეშმა  ქარებმა
და  უკაცრიელ  გზებზე  ცეცებამ...
აწ  უკვე  ცრემლთა  მივიწყებულ  ნასახლარებად
ქცეულნი
ისევ  შენ  დაგეძებენ...

დაბრუნდი ჩემთან
სიხარულის  ლურჯო  ფრინველო,
იმედის  ჩიტო  -
მოჟღურტულევ  ჩემი  ბალღობის
ლამაზ  სიზმრებში ...
დამიბრუნე  ის  სახილველი  -
ამ  ხრიოკს  მიღმა  გაფოთლილი
მწვანე  მაღლობი!..

დაბრუნდი...
ჩემი  დაცრეცილი  ცისკრების  ფრთებით
გადმოსცდი
ჩემი  გაძარცვული  ღამის  გალავანს,
რომლის  სარდაფშიც
მერამდენედ  უგონოდ  ვთვრები
ჩემსავ  თვალთაგან  ჩემივ  სახის  დასაფარავად!..

შემომეძარცვა
ცეცხლ-და-ყინვაგამძლე  პერანგი
სიჭაბუკის  და
ძველ  ძონძებში  თბილად  ვეხვევი...
ყველა  ოცნებას  -  როგორც  ბუმერანგს  -
უკან  მიბრუნებს  დღე  ყოველი
პირგამეხებით...

არ  შეიწყნარა  ლოცვა  ჩემი
ამცისქვეშეთმა
და  ზეციერმაც  ნიჭი  ლიქნის  არ  მიწყალობა...
და  იავარქმნის  ქარბორბალებს  ათარეშებენ
დღემდე  ჩემს  გზებზე
ვარდობისთვეც,
ფერიცვალობაც...

დაბრუნდი...
მითხარ  -
მაინც  ვისი  ნება  განაგებს
საწუთროს  ჩემსას 
გადასილულს  მღვრიე  დილებით!..
სიცოცხლე  ჩემი -
მხარქცეული  ბედის  ქარაგმით!..  –
სხვადასხვა  მხარეს
რა  მიზეზით  მიედინება?!.

**********************************************************************
1976  წ.