 | ავტორი: ჰა-რა-ლე ჟანრი: პროზა 22 ივნისი, 2009 |
უცნაური კაცი გახლდათ მიკა... ღმერთმა აცხონოს!!!.. ზოგისთვის მწერალი, ზოგისთვის - ლოთი, ამისთვის ქალაქელი, იმისთვის - ნაციხარი, ბევრისთვის ჯიგარი, ცოტასთვის - არც ისე, მისიანებისთვის - სასურველი, სხვისიანებისთვის - ,, აქე და ერიდე." ყველას თავის სიმართლე ჰქონდა. ყველა თავის მიკას იცნობდა . მეგობრები ვიყავით. კაი, გვარიანად იყო ჩემზე უფროსი, მაგრამ რა მოხდა, ვძმაკაცობდით. რაღაც პატარა საქმეც წამოვიწყეთ ერდად (ეს ის დროა, კოოპერატივების გახსნა რომ დაიწყეს) და ასე თუ ისე ავუდივოდით. ბევრს ერთად ვხარჯავდით, ცოტაც ოჯახში მიგვქონდა. თუმცა, ეს უკანასკნელი საკმაოდ იშვიათად ხდებოდა, მხოლოდ იმ დროს - როცა მიკა არ სვამდა გადაბმულად. არა და, ერთი ბოთლი ლუდიც რომ დაელია ცხონებულს, თავს ვეღარ იკავებდა და წავიდააა!.. ,,ზაპოი" ტრადიციულად მილიციაში მთავრდებოდა, ჰა, ჰა - საავადმყოფოში. კაი ( ვიცი, რომ ,, კარგი" უნდა დავწერო, მაგრამ ,,კაი" უფრო უხდება) ისტორების მოყოლა იცოდა მიკამ, კარგადაც ღადაობდა და ბოლოს ისეთ მაზალო დასკვნას მოაყოლებდა, რომლის გამოცხობა მხოლოდ მის ალკოჰოლ-ნიკოტინით გაჯერებულ ტვინს შეეძლო. ერთხელაც ზაფხულია. ზაზა რეკავს ტელეფონზე (ზაზა, მიკას ძმაა): - კახუშ, წელი მტკივა, ვერ ვდგები. სამი დღეა ის ჩემისა - ჩემი ძმა და შენი ძმაკაცი, არც მინახავს, არც ვუნახივარ. ,,ჩორტ ( ამას მე ვწერ, თორემ ზაზამ აშკარად სხვა სიტყვა იხმარა) ევო ზნაეტ სადაა . სტა პრაცენტი შეუბერა. ძმურად , არ გეწყინოს, ჩადი და ნახე, ცოცხალია? არა, ცოცხალი ფაიზაღი იქნება, ჟივუჩი გოთვერანია, მარა, დაატორმუზებინე, არ დაალევინო. იუზგარ, არ გეწყინოს, პროსტა, ვერ ვდგები ეს დედა მოტ...."( ...ივტივე! - არ მახსოვს, შეიძლება სხვანაირად დააბოლოვა). - ზაზა, კარგი რა! მიკასთან მგზავნი და მებოდიშები? მასთან კი არა, ,, ს პონტამ" კოჯრის ტყეში რომ გამიშვა,ხეების დასათვლელად - უფროსი ხარ და ...მორჩა. ,,პრინიალ!" ვასრულებ ( ეს ის დრო იყო, უბანში, დიდ-პატარობა წლებით კი არა, დღეებით რომ იზომებოდა, თანაც ზაზა 5 წლით არის ჩემზე უფროსი)! მიკა და მე ვერელები ვიყავით, მაგრამ ბოლო დროს მამიდამისის დანატოვარ ბინაში, ოქროს უბანში- ნინოშვილის ქუჩაზე ცხოვრობდა. ვერის აბანოდან იქ ჩასვლას რა უნდა,? ჰა, ჰა, 20-25 წუთი. მოკლედ, დავადექი სახლში. უფრო სწორედ ეზოში. კარზე ვაბრახუნებ. - მიკა! მიკა!! მიკა!!! - არსაიდან ხმა, არსით ძახილი. - მიკა!!! - აპა, თქვენც არ მომიკვდეთ. საკაიფო, ნაღდ თბილისურ ეზოში ცხოვრობს, რატომღაც იტალიურს რომ ეძახიან. როგორც ზემოთ ვთვქვი, ზაფხულია. მიდის ბავშვების გნიასი და ვაი-უშველებელი. ქართულ-რუსულ-ქურთულ-სომხურ-თათრულ და რა ვიცი კიდევ რა ენებად დუღს და იღვრება ეზო. ერთხელაც ვცადე და ... გააღო კარი. ვუყურებ, მაგრამ რას ვხედავ. ჩემი ქართული მეტად მწირი და უძლურია იმ დეღევანდელი მიკას ჰაბიტუსის აღსაწერად. ამიტომ, არც მე დავიწყებ ჯახირს და არც თქვენ დაგტანჯავთ კითხვით. ვიტყვი მხოლოდ, რომ სამი დღე-ღამის უძინარს, ერთი ყუთი კონიაკი გამოეცალა და საეჭვო წარმოშობის არყების დაჭაშნიკებაზე იყო, კაი ხნის გადასული. - ჩუუ! - ნახევრად გამართული საჩვენებელი თითი მიიდო ტუჩებზე, ფანჯარასთან ჩაიცუცქა და ხელით - გვერდით მომიჯექიო, მანიშნა. - ხედავ ბავშვებს? მიკას შუშაბანდი ეზოში გადიოდა და გენეტიკურედ ბრმა უნდა ყოფილიყავი, ბავშვები ვერ დაგენახა. - ურტყამ და ურტყამ, არა? - გამოვიცანი მე და ცარიელ ბოთლებს გადავხედე. - ჩუუ. ხედავ? - მეკითხება ჩურჩულით. - ვის? - ბავშვებს. - მერე? - ხედავ როგორ თამაშობენ? - ვხედავ! ვხედავ! - ჩუუუ! - დამაწევინა ხმა. ამ პატარა გოგოებს, კლასობანას რომ თამაშობენ? - ჰო, - ჩურჩულითვე ვუპასუხე გვარიანად შეშინებულმა. ამ გადამთვრალ-გადამწვარზე, რამე სისულელე ხომ არ მოუვიდა - მეთქი თავში. - ბიჭებს, ფეხბურთს რო უბერავენ? - კი. - ცოტა მომეშვა გულზე. - ეგერ, ეეე, იქ? - რომ წუწაობენ? ვხედავ ტო, ვხედავ! რა გინდა, მერე?! - ჩუუუ. მიხურულ ფანჯარაში, ... ბიჭი ,,სკრიპკას" რომ უკრავს, ... თან ნაღვლიანად ბავშვებს რომ ალივერებს,... აფიქსირებ? ეგერ, ეეე, რიჟათავიანი? - ჰო. - თავს ვუქნევ, თანხმობის ნიშნად. - რაფოს ბიჭია, კრიხელის. და ისე, მევიოლინესთვის თვალი რომ არ მოუწყვეტია, არაყი გადაკრა. არც რაფოს ვიცნობდი და არც მისი ბიჭის ტანჯული ხვედრი მადარდებდა. ამიტომ, მოსული რის გამოც ვიყავი, იმაზე წამოვიწყე ლაპარაკი: - კარგი რა ბიჭო, არ გრცხვენია? არ გინდა რა, ასე უაზროდ, ზომა შენ არ იცი და... ჭკუის დარიგება აჩემებული - ,, ჩუუუთი" შემაწყვეტინა. - ეს გოგოები, გუშინაც, ასე თამაშობდნენ კლასობანას... ის ბავშვები, ...ფეხბურთს. ეს შობელძაღლებიც ... დაღამებამდე ლუმპავდნენ ერთმანეთს... რაფოს ბიჭი კი , ... ხერხავდა და ხერხავს ,,სკრიპკას"... - მაგარი ,,აპასნი" ხალხია, არა - ეს კრიხელები? - იკითხა ბოლოს და რაც მისული ვარ, პირველად მაღირსა მზერა. უცნაური კაცი გახლდათ მიკა. დასკვნების გამოტანაც მაზალო იცოდა. * * * ერთ მიკასეულ ისტორიასაც გავიხსენებ. - ბავშვი ვარ რა, 16 წლის. დამიჭირეს... დაიწყო ამბის მოყოლა მიკამ და ჭიქებში კონიაკი ჩამოასხა. ცუდი რამ შეემთხვა ჯეელობაში, დიდი ცოდვა დაიდო. მთელი ცხოვრება განიცდიდა შემდეგ ამ ამბავს... სმა და ,,ზაპოიც" იქიდან მოდიოდა - ვიცი მე. შეიძლება ვცდები, მაგრამ რატომღაც ისე მგონია, სწორედ ამ თავის აწეწილ-დაწეწილიმა, დარდიან-ფათერაკიანმა ცხოვრებამ, ბოლომდე გამოასყიდინა დანაშაული. თუ არა და ... ღმერთმა შეუნდოს. - სპორტსმენი ვარ ტო, კაი ნაკაჩავები, ,,სბორები"-შეჯიბრი, შეჯიბრი -,,სბორები, მეტი არაფერი ვიცი. რის წიგნი? რა წიგნი? ,, კაროჩე, ზდაროვი" რეგვენი შემაგდეს ,,კამერაში" - კგბ-ს იზოლატორში. სანამ იქ წამათრევდნენ ,მანამდე სამორიგეოში ერთ ბებერ ,,პრაშლიაკთან" მოვხვდი. ჩიჩმა -ბავშვი ვარ, დიდ ,,სროკზე" მივდივარ. შევეცოდე და გამაფრთხილა: კამერაში ნასედკას მოგისვამენ და არაფერი წამოგცდესო. როგორც დამარიგა, ისევე ,,სტროგად" შევასრულე. ,,მალჩანიე" გამოვაცხადე. ,,ნი ტო ჩტო" კამერაში, ,,დაპროსებზეც" არ ვიღებ ხმას. ვარ ქვასავით. სფინქსი ვარ - რა, ნაჩინაიუშჩი. ,,სა კამერნიკიც" აქედან მომიდგა - იქიდან... ჩემი ფეხები. ჩათვალა მუნჯი ვარ და დამანება თავი. მოკლედ ვართ რა ასე, ის თავისთვის, მე -ჩემთვის. ერთხელაც, წიგნები ჩამოატარეს. გამსახურდიას ,, მთვარის მოტაცება" ავიღე, თანაც რუსულად თარგმნილი. წაკითხული არ მქონდა, მაგრამ ვიცოდი ჩვენი უბნელი იყო და დამაინტერესა. მევასა! მეორე წიგნი - ,, პარმის სავანე"... იმანაც გაასწორა! ნელ-ნელა კითხვის დილიხორში შევდივარ. ხმას მაინც არ ვიღებ. მესამე წიგნი - ყველაზე უფრო ,,ხადავოი და პადხადიაშჩი" - ,,გრაფ მონტე კრისტო. ამან ხო , ვაბშე დაგლიჯა. მოკლედ, წიგნების მაგარ მუღამში ვარ უკვე. გავიხედოთ - ჯეკ ლონდონი შემოიტანეს. დავიწყე კითხვა. ვკითხულობ - ვიბრიდები. პრიხოდივითაა, რა! მოდის და მოდის, გლიჯავს და გლიჯავს. შემიყვარდა ის ქალი. აი, ინდიელი როა, თუ ესკიმოსი? კლონდაიკურ მოთხრობებშია რა. ხო გახსოვს? ცოლად რომ მოიყვანს? - ჰო, კი, მახსოვს. -ვპასუხობ და თან ვცდილობ გავიხსენო ბავშვობაში წაკითხული. - 17-ის ვხდები ტო, აზრზე მოდი, - პირველი სიყვარული გამეჩითა. ქალი შემიყვარდა - ტო! ჭკუაზე არ ვარ! დღეა, ღამეა, - სულ ის წარმოსახვითი ქალი მიდგას თვალწინ. გავგიჟდი! აღარ შემიძლია! მოზღვავებულ გრძნობას ვეღარ ვუძლებ, ვინმეს უნდა გავუზიარო. რა ვქნა, რა ვქნა და ...დავაღრვიე მდუმარება. - ეს წიგნი წაკითხული გაქვს? - ვეკითხები - ,,სა-კამერნიკს". კახა, ბაყაყს ტრაკზე ,,გრუზავიკმა" რომ გადაუაროს - ისე ამოუვარდა გაკვირვებისგან თვალები. აზრზე მოდი ტო, 4 თვეა ერთ კამერაში ვართ, ჩემი სუსი- კუკი არ გაუგია და უცებ წიგნზე ვებაზრები. გასირდა ტიპი! -აააარრააა?.. - ,,ტო ლი შემეკითხა, ,, ტოლი" - გამცა პასუხი. - რრრაზეა? - და მეც მოყოლა დავიწყე. ვუყვები... ქალზე რომ მივედი, ხო საერთოდ მთელი საბულბულეთი დავისვი ენაზე. თანაც, ლაპარაკსაც მონატრებული ვარ. ვბაზრობ , მარა რას ვბაზრობ! ვხატავ , მარა რას ვხატავ! და უცებ: - აუუუჰ, ეს ქალი მომცა ახლა აქ, რას გავჟიმავდი! - აზრზე ხარ ტო, რას მეუბნება?! მოკლედ, აქედან ტყუპი წიხლი რომ გავუშვი, საცოდავმა - მთელი ენცეფალოგრამა კედელზე დააფიქსირა. რა ბევრი გავაგრძელო, ის ,,ბალნიჩკაში" წაიღეს, მე - კარცერში. სამი თვის შემდეგ, ეტაპირებისას შევხვდით ერთმანეთს. რომ დამინახა, ჯერ შეეშინდა, თვალი მომარიადა, მერე: ,, რა გინდოდა? რას მერჩოდი? რატომ მცემეო", -მკითხა. მაგრად შემრცხა რა... რა უნდა მეთქვა? - ,, იზვინი, ხომ იცი, მთლად დაწყობილი ვერ ვარ" - მეთქი ვუთხარი. ახლა იმისთვის : - ,, შე ჩემა! ცხოვრებაში პირველად ქალი შემიყვარდა, ვაბოდებ, ,, პაჩტი, პოლუ ბოგია"ჩემთვის, ფიქრებშიაც კი თქვენობით ველაპარაკები... შენ კი, აქვე - კამერაში, ,, ნაგლად", ჩემს თვალწინ - ეცი და ფეხები ააყრევინე... გაგჟვერავდი, აბა, რას გიზამდი, შე ახვარო?!" - ეს რომ ამეხსნა, როგორ ფიქრობ, გაიგებდა? - ალბათ ვერა, მიკა. - ჰო და მოდი, ამ ჭიქით პირველ სიყვარულს გაუმარჯოს!
.......... უცნაური კაცი გახლდათ, მიკა. ღმერთმა აცხონოს...
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
29. ზაზა და მიკა ალექსიძეები.... მახსოვს ბავშვობიდან. პატარაობიდან, უფრო ზუსტად. ვარაზისხევში ცხოვრობდნენ მაშინ. მერე მშენებლობები რომ დაიწყო ბარნოვზე და კეკელიძეზე, გარანტიით გაიყვანეს ოჯახები რამდენიმე წლით. მერე რომ დაბრუნდნენ, კიდევ ვნახე ერთი-ორჯერ, ახალ ბინაშიც ვიყავი მათთან, სახლი კეკელიძეზე დგას და ბარნოვზე ამოდის, გეცოდინებათ. მწერლები ცხოვრობდნენ ბევრი. მერე მიკას დაჭერის ამბებიც გავიგე. ცისკარში მოთხრობების ბეჭდვა რომ დაიწყო, მივხვდი, რომ ის იყო. ისიც გამომიცნია, რომ ციხეზე დაიწყო სერიოზულად ლიტერატურის კითხვა. არ ჰგავდა დამწყებ მწერალს - საკმაოდ სერიოზული და დასაფიქრებელი მოთხრობები ჰქონდა. ზაზა ძალიან იყო გასუქებული, ბოლოს რომ ვნახე. ძლივს ვიცანი და ვერ მიცნო. ან რა გასაკვირია - რამდენი წელი იყი გასული და რამდენი გავიდა კიდევ მის შემდეგ ჰეჰ... ნათელში იყოს მიკა, დამენანა ძალიან.
ჰა-რა-ლე თქვენს შემოქმედებას ვეცნობოდი აგერ ლამის ერთი კვირა. ძალიან შთამბეჭდავი იყო. დამენანა, ბოლოში რომ გავედი. კი ვთქვი მე - ნელ-ნელა ყველას მივაგნებ, ვინც კი აქ ღირებულს ჰქმნის რამეს-მეთქი. შეიძლება არც დამეკომენტარებინა და ჩუმად დავრჩენილიყავი აღტაცებული, ეს მოთხრობა რომ არა
ზაზა და მიკა ალექსიძეები.... მახსოვს ბავშვობიდან. პატარაობიდან, უფრო ზუსტად. ვარაზისხევში ცხოვრობდნენ მაშინ. მერე მშენებლობები რომ დაიწყო ბარნოვზე და კეკელიძეზე, გარანტიით გაიყვანეს ოჯახები რამდენიმე წლით. მერე რომ დაბრუნდნენ, კიდევ ვნახე ერთი-ორჯერ, ახალ ბინაშიც ვიყავი მათთან, სახლი კეკელიძეზე დგას და ბარნოვზე ამოდის, გეცოდინებათ. მწერლები ცხოვრობდნენ ბევრი. მერე მიკას დაჭერის ამბებიც გავიგე. ცისკარში მოთხრობების ბეჭდვა რომ დაიწყო, მივხვდი, რომ ის იყო. ისიც გამომიცნია, რომ ციხეზე დაიწყო სერიოზულად ლიტერატურის კითხვა. არ ჰგავდა დამწყებ მწერალს - საკმაოდ სერიოზული და დასაფიქრებელი მოთხრობები ჰქონდა. ზაზა ძალიან იყო გასუქებული, ბოლოს რომ ვნახე. ძლივს ვიცანი და ვერ მიცნო. ან რა გასაკვირია - რამდენი წელი იყი გასული და რამდენი გავიდა კიდევ მის შემდეგ ჰეჰ... ნათელში იყოს მიკა, დამენანა ძალიან.
ჰა-რა-ლე თქვენს შემოქმედებას ვეცნობოდი აგერ ლამის ერთი კვირა. ძალიან შთამბეჭდავი იყო. დამენანა, ბოლოში რომ გავედი. კი ვთქვი მე - ნელ-ნელა ყველას მივაგნებ, ვინც კი აქ ღირებულს ჰქმნის რამეს-მეთქი. შეიძლება არც დამეკომენტარებინა და ჩუმად დავრჩენილიყავი აღტაცებული, ეს მოთხრობა რომ არა
28. კახა ძალიან სასიამოვნო შეგრძნებით დავიძინებ ამაღამ ამ მოთხრობოს გამოისობით. მოკლედ ვიზოგავ შენს ნაწარმოებებს და მიხარია რომ არსებობ... კახა ძალიან სასიამოვნო შეგრძნებით დავიძინებ ამაღამ ამ მოთხრობოს გამოისობით. მოკლედ ვიზოგავ შენს ნაწარმოებებს და მიხარია რომ არსებობ...
27. გუშინ ვიხსენებდით ამ მოთხრობას,ვიგრძენი ,როგორ მომნატრებია აქაურობა.. მიყვარს თქვენი ნაწერები..ძალიან მიყვარს... როცა პირველად წავიკითხე,კომენტარი ვერ დავწერე,მახსოვს.... კიდევ ერთხელ მადლობა,რომ ხარ,კახა! გუშინ ვიხსენებდით ამ მოთხრობას,ვიგრძენი ,როგორ მომნატრებია აქაურობა.. მიყვარს თქვენი ნაწერები..ძალიან მიყვარს... როცა პირველად წავიკითხე,კომენტარი ვერ დავწერე,მახსოვს.... კიდევ ერთხელ მადლობა,რომ ხარ,კახა!
26. კარგია აქ...:) და წინ კიდევ დიდი სიამოვნება მელის...:) ნელ-ნელა ყველას წაკითხვას ვაპირებ... კარგია აქ...:) და წინ კიდევ დიდი სიამოვნება მელის...:) ნელ-ნელა ყველას წაკითხვას ვაპირებ...
25. ძალიან კარგად წერ, ++ ძალიან კარგად წერ, ++
24. თქვენც უცნაური კაცი ყოფილხართ ნამდვილად. :) თქვენც უცნაური კაცი ყოფილხართ ნამდვილად. :)
23. ღმერთმა გიშველოოოთ !!!!!!!! არაჩვეულებრივია !!!!!! დიდხანს ვიფიქრებ ამაზე !
პატივისცემით : ტენდი :) ღმერთმა გიშველოოოთ !!!!!!!! არაჩვეულებრივია !!!!!! დიდხანს ვიფიქრებ ამაზე !
პატივისცემით : ტენდი :)
22. მეც ვიცნობ ერთ მიკას... ბევრი მიკა მინდა იყოს... :) მეც ვიცნობ ერთ მიკას... ბევრი მიკა მინდა იყოს... :)
21. გაიხარეეეეეე. +5 სიტყვები არ მყოფნის გაიხარეეეეეე. +5 სიტყვები არ მყოფნის
20. სასიამოვნოთ გადმოსცემთ ამბავს, გემრიელად იკითხება სასიამოვნოთ გადმოსცემთ ამბავს, გემრიელად იკითხება
19. საინტერესოდ წერთ, რაღაც გემრიელად...... მართალია, ჟარგონი მაინცდამაინც არ მხიბლავს, მაგრამ აქ მომწონს, ამით გმირის სახეს კარგად ხატავთ..... ცოცხალია ძალიან......:) საინტერესოდ წერთ, რაღაც გემრიელად...... მართალია, ჟარგონი მაინცდამაინც არ მხიბლავს, მაგრამ აქ მომწონს, ამით გმირის სახეს კარგად ხატავთ..... ცოცხალია ძალიან......:)
18. მძიმე ბავშვობა ჰქონია მიკას...სევდიანი ამბავია. ეჰ,რას უშვრება ეს ალკოჰოლი ადამიანებს... მძიმე ბავშვობა ჰქონია მიკას...სევდიანი ამბავია. ეჰ,რას უშვრება ეს ალკოჰოლი ადამიანებს...
17. კარგი ჩემგან!!! გაიხარეთ მოგონებისთვის!!! კარგი ჩემგან!!! გაიხარეთ მოგონებისთვის!!!
16. საკაიფო, ნაღდ თბილისურ ეზოში ცხოვრობს, რატომღაც იტალიურს რომ ეძახიან.
გაიხარე, კახა! 5 საკაიფო, ნაღდ თბილისურ ეზოში ცხოვრობს, რატომღაც იტალიურს რომ ეძახიან.
გაიხარე, კახა! 5
14. და ძეგლიც ეკუთვნის - ცხონებულს!!!!!!!!!!!!!! და ძეგლიც ეკუთვნის - ცხონებულს!!!!!!!!!!!!!!
13. კი ბატონო, არც მე ვარ გამოგონილი. კი ბატონო, არც მე ვარ გამოგონილი.
12. მადლობა, კახა (ალბათ გამოგონილი არც შენი სახელია აქ!..) ამ მოგონებისათვის! მიკას რა თქმა უნდა ვიცნობდი და ახლოსაც ვიყავით... ძალიან მეწყინა მისი დაღუპვა, მაგრამ ისეთი წლები იყო, ერთზე მწუხარება დიდხანს ვერ გრძელდებოდა... ბევრი მეგობარი დავკარგე მაშინ ზედიზედ... მიკა ,, ცისკარში,, გავიცანი მეც და ბევრმა ჩემმა მეგობარმა. ცოტა ჩემზე უმცროსი იყო, მაგრამ მალე ყველასთან დაძმაკაცდა... ყველას გვიყვარდა, რადგან მისი ნიჭიერების ყველას პირველივე მოთხრობიდან გვჟეროდა. სხვათაშორის მწერლობაში ისეთმა მეტრმა დაულოცა გზა, როგორიც ბ-ნი ოტია პაჭკორია იყო. მახსოვს მისი აღტაცებული და ხმამაღალი საუბარი რედაქციის დერეფნებში რომ ეუბნებოდა ყველას, ნახეთ, რა მწერალი გამოვიდა ასპარეზზეო!.. ამაყობდა, რომ სწორედ მან ,,აღმოაჩინა’’... ამაზე აქ ბევრს ვერ ვილაპარაკებ... ვიტყვი, რომ იგი ჩვენი ბოჰემის სასურველი წევრი იყო ბოლომდე... ბოლოს რუსთაველზე შევხვდი რამდენჯერმე. მანამდე მითხრეს, რომ მიკა მძიმედ დაჭრესო... ვერ იყო კარგად მას შემდეგ. მიყვებოდა, რომ სასიკვდილოდ გაიმეტეს და შემთხვევით გადარჩა... მერე მე დედის ავადმყოფობის გამო ორი-სამი წელი ქალაქში იშვიათად ვახერხებდი ჩამოსვლას და შემთხვევით გავიგე რამდენიმე თვის შემდეგ მიკას გარდაცვალება... ერთხელ 8 თვე არ ჩამოვსულვარ თბილისში და 20-ზე მეტი უახლოესი მეგობარი სხვადასხვა მიზეზით გარდაცვლილი დამხვდა. მიკა ერთერთი მათგანი იყო... არც მინდა იმ წლების გახსენება, მაგრამ რას ვიზამ... ვერც ამოვშალე... გააგრზელე ამ თემაზე წერა,რაკი დაიწყე... მე ჯერ დაწყებაც მიჭირს, რადგან მერე სულ უნდა გადავეშვა თავით ბოლომდე... მიყრილ-მოყრილ ლექსებს მინდა მივხედო ჯერ და მერე ალბათ ,,დიდ პროზაში’’ მომიწევს გადაბარგება საბოლოოდ... მიკას ეკუთვნის ერთი მაინც ღირსეული ლიტერატურული ძეგლი... მადლობა, კახა (ალბათ გამოგონილი არც შენი სახელია აქ!..) ამ მოგონებისათვის! მიკას რა თქმა უნდა ვიცნობდი და ახლოსაც ვიყავით... ძალიან მეწყინა მისი დაღუპვა, მაგრამ ისეთი წლები იყო, ერთზე მწუხარება დიდხანს ვერ გრძელდებოდა... ბევრი მეგობარი დავკარგე მაშინ ზედიზედ... მიკა ,, ცისკარში,, გავიცანი მეც და ბევრმა ჩემმა მეგობარმა. ცოტა ჩემზე უმცროსი იყო, მაგრამ მალე ყველასთან დაძმაკაცდა... ყველას გვიყვარდა, რადგან მისი ნიჭიერების ყველას პირველივე მოთხრობიდან გვჟეროდა. სხვათაშორის მწერლობაში ისეთმა მეტრმა დაულოცა გზა, როგორიც ბ-ნი ოტია პაჭკორია იყო. მახსოვს მისი აღტაცებული და ხმამაღალი საუბარი რედაქციის დერეფნებში რომ ეუბნებოდა ყველას, ნახეთ, რა მწერალი გამოვიდა ასპარეზზეო!.. ამაყობდა, რომ სწორედ მან ,,აღმოაჩინა’’... ამაზე აქ ბევრს ვერ ვილაპარაკებ... ვიტყვი, რომ იგი ჩვენი ბოჰემის სასურველი წევრი იყო ბოლომდე... ბოლოს რუსთაველზე შევხვდი რამდენჯერმე. მანამდე მითხრეს, რომ მიკა მძიმედ დაჭრესო... ვერ იყო კარგად მას შემდეგ. მიყვებოდა, რომ სასიკვდილოდ გაიმეტეს და შემთხვევით გადარჩა... მერე მე დედის ავადმყოფობის გამო ორი-სამი წელი ქალაქში იშვიათად ვახერხებდი ჩამოსვლას და შემთხვევით გავიგე რამდენიმე თვის შემდეგ მიკას გარდაცვალება... ერთხელ 8 თვე არ ჩამოვსულვარ თბილისში და 20-ზე მეტი უახლოესი მეგობარი სხვადასხვა მიზეზით გარდაცვლილი დამხვდა. მიკა ერთერთი მათგანი იყო... არც მინდა იმ წლების გახსენება, მაგრამ რას ვიზამ... ვერც ამოვშალე... გააგრზელე ამ თემაზე წერა,რაკი დაიწყე... მე ჯერ დაწყებაც მიჭირს, რადგან მერე სულ უნდა გადავეშვა თავით ბოლომდე... მიყრილ-მოყრილ ლექსებს მინდა მივხედო ჯერ და მერე ალბათ ,,დიდ პროზაში’’ მომიწევს გადაბარგება საბოლოოდ... მიკას ეკუთვნის ერთი მაინც ღირსეული ლიტერატურული ძეგლი...
11. მაგარია, კარგად წერ მომეწონა 5555555 მაგარია, კარგად წერ მომეწონა 5555555
10. მე მგონი პირიქითაც, ჟარგონები უხდება :)
3 ქულა მე მგონი პირიქითაც, ჟარგონები უხდება :)
3 ქულა
9. შენც გაგახაროს ღმერთმა! შენც გაგახაროს ღმერთმა!
8. რა ვქნა ძმაო, მიხეილი ერქვა და მართლა მიკას ეძახდნენ. რა ვქნა ძმაო, მიხეილი ერქვა და მართლა მიკას ეძახდნენ.
7. პირიქით,ძალია კარგია!ამ ამბავს ჟარგონები უხდება,თან მაგრად!მაგარია,მაგრამ სახელი მიკა რაღაც არ მომწონს...ერთი სიტყვით მაგარია!!!გაიხარე!!! პირიქით,ძალია კარგია!ამ ამბავს ჟარგონები უხდება,თან მაგრად!მაგარია,მაგრამ სახელი მიკა რაღაც არ მომწონს...ერთი სიტყვით მაგარია!!!გაიხარე!!!
6. დიდი მადლობა ბატონებო და ქალბატონებო. დიდი მადლობა ბატონებო და ქალბატონებო.
4. კარგად ყვები...ქალაქურად...55555555 და საინტერესოდ... კარგად ყვები...ქალაქურად...55555555 და საინტერესოდ...
3. უცნაური კაცი გახლდათ, მიკა. უცნაური კაცი გახლდათ, მიკა.
2. საინტერესოა ძალიან :)
საინტერესოდ გადმოსცემ ;;)
უცნაური კაცი ყოფილა მიკა :) საინტერესოა ძალიან :)
საინტერესოდ გადმოსცემ ;;)
უცნაური კაცი ყოფილა მიკა :)
1. კარგია ბატ . ჰარალე უბრალოდ ცოტას ტუ მოაკლებ (სადაც შესაძლებელია )სლენგს ვფიQრობ მოიგებს ნაწერი კარგია ბატ . ჰარალე უბრალოდ ცოტას ტუ მოაკლებ (სადაც შესაძლებელია )სლენგს ვფიQრობ მოიგებს ნაწერი
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|