ბიკენტია ჩხაიძეს - დღეში, ამდენ აბდლურს როგორ ასწრებო? - რომ ჰკითხეს,  -რას ამბობ ძამა, მე რომ მიყურებ, მზეს ვასწრებ ადგომასო. - უპასუხა.
  ამ დალოცვილ გურიაში, მარტო ბიკენტი, რომ იყოს დილის მახარებელი, კიდევ აიტანდა კაცი, მაგრამ ნამეტანი ბევრი იღვიძებს გურიაში - უთენია.
  ამგვარების  მოზღვავებით  ადგილობრივი, დარბაისელი საზოგადოებაც, რომ არის გაბეზრებული, ამაზე, ლანჩხუთის რკინიგზის სადგურში, მოლარის სარკმლის თავზე გამოკრული და ჩემი თვალით წაკითხული განცხადებაც მეტყველებს:
                      1.  მატარებელი ბათუმი - თბილისი -  გადის 19 საათზე.
                      2.  მატარებელი ოზურგეთი - თბილისი - გადის 21 საათზე.
                      3. აბდლურ შეკითხვებზე პასუხს არ ვიძლევით!
  ისე, აბდლობაზე მეტად უფულობა აწუხებთ გურულებს. მყიდველებს ფული არა აქვთ, გამყიდვლებს კი ნისიის იმედი.
  აა, ბატონო, მაღაზიის კედელზე გამოკრული, ამის თვალსაჩინო მაგალითი:
                    იყიდება ნახმარი ქალის პოლსაპოჩკები.
                    ნისიაზე ტყვილია  ლაპარიკი!!!
  ნახმარი ქალის, - უხმარს ვინ ჩივის, -  ''პოლსაპოჩკის" ფული თუ არ გაქვს, რამე სერიოზულზე რომ დაგჭირდეს ფარა, ვთქვათ - ქირურგიულ ოპერაციაზე, - რას შვები მერე? უფულოდ ვინ გაგჭრის, ან თუ გაგჭრა - გაგკერავს, ვინმე? მეტი არაა ჩემი მტერი!
  თუმცა, არც მთლად მასეა საქმე: მაინც ჭრიან და კერავენ ავადმყოფებს, ზოგს სამუდამოდ, გადარჩენილებს კი -  მომავალში, კვალვ საოპერაციოში შეხვედრის იმედით - გულკეთილი, გურული ქირურგები.
    ყველას უჭირს და გერვასი წილოსანს რა დაალხენს? არა, ადრე, მოსკოვზე თვითმფრინავის ბილეთი 37 მანეთი რომ ღირდა, ისე აშენდა თქვენი და ჩემი ოჯახი, მაგი რომ იყო მოწყობილ-დალხენილი. ექიმად მუშაობდა მაშინაც. არ აკლდა: მანქანა, ფული, დროს ტარება და პაციენტები.
  ახლა?
    ეეჰ! არც ღირს სალაპარაკოდ... არა, პაციენტები ახლაც ყავს შიგა და შიგ მარა, რომელია გადამხდელი? დიდი-დიდი, ექიმის 5 კაციან ოჯახს ორ დღეს რომ დააძღობს, იმდენი ხემსი მოართვას ვინმემ  და ზემოდან,  - გერვასის გამოსაბრუჟად სამ დღეს და მერე მის ცოლს ზინას, გერვასის მიწაში ჩასადებად ერთი კვირა რომ ეყოფა, იმდენი ,,ოტკა" მოაყოლოს.
  სხვა  დაფასებაც აქვს გერვასი ქირურგს რაიონში. ერთმა მადლიერმა პაციენტმა ლექსი მიუძღვნა ადგილობრივ გაზეთში:
                    - სიკვდილის პირას ვიყავი,
                    უფულო და უპატრონო.
                    შენ გამომიჩნდი მფარველად -
                    ჩვენო, გერვასი ბატონო.
                              რამდენი გყავს მორჩენილი,
                              დაგელოცოს მარჯვენა!
                              სიკვდილამდე თქვენ ვალში ვარ,
                                მადლობა,  ა, ამხელა!
  ლექსი, იცოცხლე კარგია, მაგრამ ვერც შვილებს,რომ  უყიდი მაგით -სკოლისთვის წიგნებს და ფეხსაცმელს და ვერც - ცოლს ,,რედიკულს"- ეს აქვს ცუდი.
  ამიტომაც, ვინმე შეძლებული, თითგაკაწრულიც რომ გამოჩენილიყო საავადმყოფოს ტერიტორიაზე - პირდაპირ გერვასისთან ამოჰყოფდა თავს. თითსაც, ბეჭამდე საგულდაგულოდ დაუმუშავებდნენ და ,, თავის დაზღვევის მიზნით" -ბრმა ნაწლავის ოპერაციასაც ზედ  მიუყოლებდნენ ფრთხილი და შორსმჭვრეტელი გერვასი და მისი ექთანი ნინა.
  ამგვარი ბედნიერი დღე იშვიათად რომ ხდებოდა, ამაზე წუხდნენ ქირურგი, ექთანი და ვალერიანოვიჩიც.
  - ეს, ვინღააო - იკითხავთ თქვენ.
  კეთილი. გიპასუხებთ: აივენგო ვალერიანის ძე ცინცაძე! - გერვასი გერვასის ძე წილოსანის მეზობელი, ბავშვობის ძმაკაცი და მთავარი ექიმი.
  - აბა, გასაჭირიც ერთი ექნებათო - იტყვით.
    მართალიც იქნებით, თანაც, ვალერიანოვიჩის კეთილდღეობა პირდაპირ იყო და არის დამოკიდებული, გერვასიჩის შემოსავალ-გასავლის დადებით ბალანსზე.
  - რატომ?
  - ერთი ძველი წესისა და დაუწერელი კანონის გამო.
    აივენგო ბატონი, როგორც ზემოთ ვთქვი - საავადმყოფოს მთავარი ექიმია და გერვასის გაიმასქნებული სამი თუმნიდან - ერთი მას ეკუთვნის. ამ წესს და ტრადიციას, როგორც გურულების სოციალურ ყოფას, ვატყობ მე - კარგა ხანი შეცვლა არ უწერია.
  ძმაკაცობა, ძმაკაცობაა. კანონი კი -კანონი, გინდ დაწერილი იყოს, გინდ დაუწერელი. ჩვენი ექიმი, დღემდე - არც ძმაკაცობაში ჩაჭრილა  და არც წესების დაცვაში - აწი, რა წაახდენს?
  მეზობელი რაიონული ცენტრიდან, კაი ხნის უნახავი ცოლის და ესტუმრა ბიკენტია ჩხაიძეს. 17 წლის წინ, იაპონიის საავტომობილო ქარხნის კონვეირიდან ჩამოსულ, თითქმის ახალთ-ახალ ,,დატცუნს', თავად დოლიძის ქალი მართავდა.
  თავიდან ვერც იცნო ბიკენტიმ ცოლის და. ან რას იცნობდა? ბოლოს რომ ნახა თითქმის ,,ბაღანა' იყო. ხშირი, წაბლისფერი, წელამდე  თმა ჰქონდა. მეზობლის ცხენის ,,ტაჩკაზე" იყო წამოსკუპებული და მეზობლისვე ბალს მიირთმევდა, არხეინად.
  ახლა, ქერად თმაშეღებილი, ჯინსებსა და ფერად მაისურში გამოწყობილი, ათქვირული ქალი ედგა თვალწინ და : -ცოლის და რაფერ ვერ იცანი? შე გლახაო, - უჩიოდა.
  გაიხარეს მასპინძლებმა, ნანატრი სტუმრის მობრძანებით. განსაკუთრებით ბავშვები იყვნენ კმაყოფილნი, დეიდამ,  -ჯერ ,,მარკეტებშიც" რომ არ გამოჩენილა, ,,იმფერი"თურქული ტკბილეულობა ჩამოურიგა. არც უფროსები დარჩნენ უსაჩუქროდ: მეგის - ,, ქუმტელას' ელექტრო საცხობი და ძაღლის მოყვანილობის, თბილი ჩუსტები ერგო, ბიკენტის: ,, ტუფლებს ელანძე რომ აპრიალებს იმფერი" ღრუბელი, ,, ვინცხა, თეიმუროვის მაზი" და  ორი ჰალტუხი.
  ასე დასაჩუქრებულნი, ხომ არ მოიჭრიდნენ თავს მასპინძლები. გაიშალა დიდებული სუფრა.
  საღამოს ჩათვლით სანაქებოდ მიდიოდა ყველაფერი. კარგად მოილხინეს, იცეკვეს, იმღერეს, ერთმანეთის ამბავიც გამოიკითხეს.
  დიდი საქმე წამოუწყია თურმე, ბიკენტის ცოლის დას - მადლენა დოლიძეს. აქედან,  თხილი და ხელს რომ მოყვება იმდენი სპილენძი მიაქვს თურმე - თურქეთში, რიზეში გასაყიდად. იქიდან - ,, ჭინჭები და ქვეყნის რაცხა"- ბათუმში ხოფის ბაზარზე. შემდეგ ისევ თურქეთში ბრუნდება და ასე...
  არც თავის მოვლა აკლია, არც ჩასაცმელ-დასახური და იმპორტულ მანქანაზეც არის მომჯდარი.
  საღამოს ჩათვლით ყველაფერი კარგად მიდიოდა ბიკენტი ჩხაიძეს ოჯახშიო - ხო ვთქვი? - ვთქვი.
  ღამით მაღალი სიცხე მისცა და მუცელი ატკივდა სტუმარს.
არიქა! ამოუწმინდეს კუჭი. აქეთ ძმრიანი წინდებიო, კეჟერა ფხალის და კომბოსტოს ფოთლებშიც, ტოლმასავით გაახვიეს მადლენა, მაგრამ რად გინდა? არც მუცელი ეშვება და არც სიცხე უკლებს, მაინცდამაინც.
დილა უთენია, თავისივე მანქანით მიაყენეს საავადმყოფოს კარს, დოლიძის ქალი.
ორშაბათს, სიფთაზე - კოჭი ალჩუზე დაუჯდა, გერასიმე ექიმს.
  - ორმხრივი ფილტვების ანთება, მწვავე აპენდიციტი - ბეწვზე გავასწარით პერიტონიტს! - ასეთი იყო ოპერაციაშემდგომი დასკვნა, ოპერატორის.
- 8-10 დღე აქ უნდა იყოს, ფეხი არ მოიცვალოს! ვერ გაგატანთ ვერაფრიზა! - მკაცრად გააფრთხილა ნინო ექთანმა ბიკენტი და მისი ცოლი.
  ოპერაცია - ოპერაციად და საავადმყოფოში წოლაც, ხომ ფული ღირს? ქალს, დახატული მანქანა ყავს და ვინ გაუშვებს ორ დღეში?  ჯერ ლარიც არავის მოუცია ( ან რისი მიმცემია ბიკენტია?), მაგრამ - ვაცალოთ ავადმყოფს, გამოიხედოს თვალში.
  ბრმა ნაწლავის ამოჭრამ და ოპერაციის შემდგომმა პერიოდმა, ჩინებულად ჩაიარა. ფილტვების ანთებაც ჩაქრა პრაკტიკულად. ახლოვდება სანატრელი ჟამი, გასამრჯელოს აღებისა. არა, და ამ ყველაფერში, კი მოიყარა საკმაო თანხამ თავი.
  კმაყოფილია  სამსახურში მიმავალი გერვასი და ცოლს, საღამომდე ნისიად,  მაღაზიიდან - ქათმის ბარკლების, თურქული მაკარონის და ზეფირის გამოტანას აბარებს, - უყვარს ნამეტანი.
  საავადმყოფოს ეზოში შედგა თუ არა ფეხი, ნინა ექთანის განწირული ვაი-უშველებელი შემოესმა. გულმა რეჩხი უყო.
  - რა მოხდა ქალო?! რას დეიმხე ქვეყანა, მოკვდა ვინმე, თუ?! -შეუკივლა გერვასიმ ნინა ექთანს, ცის მიწაზე ჩამომტანელი  და  გამეხებული ქალი, რომ დაინახა - კორიდორში.
  - ვარესი!!! ვარესი!!! გერვასი ექიმოოო! - გეიპარა იმ სასიკვდილე ბიკენტიას, საკივდილე მადლენააააააა! მაგას ამოუწყდა ოჯახში ჭადის დამცხობი და თოხის დამკვრელიიიი! ააა, ეს წერილი დატია მარტო და გეიპარააა!!!  მაგან არ გეიხაროს ქვეყანაზეეეე! გასკდომოდა, ი ბრმანაწლავიიიიი, რას მევიკალით, ნეტაი თავიიიიი?!!
    გერვასი, მადლენა დოლოძის წყევლას არ აწყვეტინება - ნინოს. რასაც თავად ფიქრობდა, იმას - ოდნავ შეცვლილად ახმოვანებდა ექთანი.
  - მანახე ერთი რა წერილია?- იკითხა ბოლოს ხუთი წლით დაბერებულმა გერვასიმ და უკვე გახსნილი კონვერტიდან წერილი ამოიღო.
  თეთრ ფურცელზე, არც თუ ისე გაწაფული კალიგრაფიით გამოყვანილი ტექსტი მორცხვად იუწყებოდა:

                                                    გერვასი ექიმო!


ნამეტანი მადლობელი ვარ თქვენი. თქვენ რომ არა, ცოცხალი ვერ გავატანდი. დიდი მადლიერი ვარ . თლა უნამუსო და დოუნახავი არ გეგონოთ. მიზა გევიპარე, რომ მცხვენია თქვენი. ახლა არ მაქვს ფული, მარა, რაფერც კი თხილს ჩავაბარებ თურქეთში, მაშინვე მოგართუმთ. ეს რომ ასე იქნება და წყალი, რომ არ გოუვა ამ ამბავს - ა, თქვენ ჩემი სამი ღერი ულვაში.

ჩაყო ხელი გერვასიმ კონვერტში და კარგად  მიხვდა, -  საიდანაც ამოდღლეზილი, -  ორი ღერი ბალანი შერჩა ხელში, მესამე შიგ ჩარჩენილიყო.
  - ნინა! მორჩი ახლა პანაშვიდს და ეს კონვერტი, რაც შიგ დევს იმიანად, აივენგო ვალერიანოვიჩს მიართვი.  ეკუთვნის მაი!
    არც ამ ჯერად დაივიწყა წესი და რიგი გერვასი გერვასიჩმა.