ლაშას ორმოცზე ამონატირი

„ როგორ დამწყვიტე გული შაბურავ?! ”
                                 
                                  ლაშა გახარია



შენ კი ნაკლებად დაგვწყვიტე გული?!
თავად უწყალოდ გულდაწყვეტილმა?!.
ამ ცოდვისსოფლის ამაო მდურვას
ხომ მიაშავე მრავალწერტილი?!.

ბოლო გაზაფხულს გაასწარ ციმციმ...
რარიგ გელოდა, მგონი, პაპუნა!..
რომ მარადიულ ქოხმახში მიწის
სიკვდილის მწვადი ხრუკო შამფურა...

დამარცხებული მტერივით-სიკვდილს
შერიგებული მიუხვალ უშიშ...
ამდენი ცრემლი მინდივით მიგდის,
ვერდატეული თვალში და გულში...…

მეც ყელსნეული რას გეტყვი დღეს მეტს,
მალე მოგივალ ღარიბულ საგზლით...
აქ ტელეფონში წასაკითხ ლექსებს
იქ წავუკითხავთ ერთურთს სამ–სამგზის...

25.03.2004წ.



3  სონეტი  ლაშას


1.  ხეტიალში ღამისთევისა

    ის  ღამე  ლაშას  მონახულების  შემდეგ
    თავად  ავადმყოფმა  ხეტიალში  გავათენე...
    ლაშა  მალე  გარდაიცვალა...



დედის დახუჭულ თვალებს ვადარებ
ცას და სიკვდილის ვცდილიბ დაფრთხობას...
ჯიბით სნეული ძმის წიგნს ვატარებ,
ზიარი ძმისგან გუშინ ნათხოვარს...

არ ვიცი კიდევ რას მიხიმანდრებს
ბედი და შემყრის კიდევ რა ღამეს...
ან ვარსკვლავების შუქმწირ სინათლეს
თვალები ჩემი კვლავ თუ ნახავენ...

ჯერ კი  -  ვიდრემდის გასცლიათ ღდინი,
გასენილ ფეხებს მივაჩლახუნებ...…
სუსხი და ნისლი დეკემბრის დილის
გულში კიდევ ერთ იმედს ახუნებს...
და გული ჯიბით სატარებ ტკივილს
ძმის საფლავივით უხმოდ ჩავყურებ...





2.  ბოლოლა  იმედისა...


კიბეებზე  ასვლა  თუ  გაუჭირდა,
ლ ა ლ ე დ ა ა,  ძმებო,  საქმე  იმ  გულის...
სნეული  ძმა  ვინახულე  გუშინ  და
სულიც  დამრჩა  თითქოს  გამოშიგნული...


,,ვინა  თქვა,  რომ  ცხოვრების  გზა  დიდია?!.”
-  ეს  სიმღერა  მეც  მიყვარდა  ოდითგან...
მაგრმ  ვხედავ,  დღითიდღე  ვით  მიდიან
ძმანი  ჩემნი...  და  სული  ვერ  მომითქვამს...


ორ  პარასკევს  გავცქერ  ორი  ცრემლიდან
(ღმერთმა  ისიც  თუკი  გამოიმეტა!..)...
მწამს,  იქ  ნაღდი  დამხვდებიან  ძმები  და
ესღა  ათბობს  გულს  ბოლოლა  იმედად...


მეგზურად  კი  -  ჩვენს  ძმა  ბახუსს  მივმართავ,
მშვიდობით  რომ  მიმაცილოს  იმათთან...




3.    წამიერი  განშორებისა

            ლაშას  დაკრძალვის  საღამოს,
            მის  საფლავზე  წაკითხული 


... გასრულდა  ეს  დღეც,  ძაძებმოსილი...
ერთი  ბილიკიც  -  ყოფის,  ტკბილმწარის...
გაფითრებული  ანგელოზივით
მკრთალია  მთვარე  -  ცის  ჭერს  მიმცხრალი...


შენც  ბევრჯერ,,  ჩემებრ,  მწამს,  გიფიქრია,
გული  როს  ჭირთა  გექცა  სამიზნედ,
რომ  -  დრო  კი  არა,  ეს  ჩვენ  მივქრივართ
შესართავიდან  შესართავისკენ...


და  ვტოვებთ  -  ციდა,  ცრემლით  მოფენი;ლ
კვალს  -  ჟამის  გოჯით  რომ  იზომება...
ვით  დათვლის  ტკივილს, ჭკუათმყოფელი,
თმებში  ჩარჩენილს  ვერცხლის  ზოლებადს?!.

-  ისე  მოკლეა  წუთისოფელი,
წამიერია  ეს  განშორებაც!..








*****************************************************************************************************************************
პაპუნა  ლაშას  ერთადერთი  ვაჟიშვილი  იყო,  რომლის  ტრაგიკულმა  გარდაცვალებამაც  მოუსწრაფა  სიცოცხლე...
ლაშა  დიდი  პოეტია...  ფორუმზე  დღესვე  დავდებ  მის  რამდენიმე  ლექსს  ,,სიყვარულის  საუკუნის”  რუბრიკაზე...  პატარა  მოგონებასაც...
სხვებსაც  ვთხოვ  იგივეს,  ვინც  იცნობდა.
წინასწარ  ვუხდი  მათ  მადლობას...
ის  ჩემი  დიდი  ძმა  იყო,  არის  და  იქნება...