ზამთარი  მომემანატრა ...
მომბეზრდა  შემოდგომაც


მე ყველა დრო მენატრება ისეთი , როგორიც საქართველოში იცის :(
რომელ ერთზე ვთქვა მომწონსთქო :) ყველას თავისებური ხიბლი აქვს თქვენს ლექსებს და პირდაპირია ... გაიხარეეთ !!! ახალი იდეა საინტერესოა !!!

ბატონო იმო, მთელი გულით და სულით თქვენთან ვარ....,, არასოდეს იკითხო, ვის უხმობს ზარი? ის გიხმობს შენ, ანუ, მე.... :) :) :) :) 

მაგარი ხართ ბატონო იმო !!!  ლექსები ძალიან მაგარია !!! 


ჩემი აზრით  კომენტარებსჰი ახალი ნაწარმოებების დადებას ჯობია ფორუმში სპეციალურად ბატონ იმოს გავუხსნათ გვერდი და იქ დაიდოს მისი ახალი ნაწარმოებები. მე მუდმივი მკითხველი ვიქნები :)

პირველი ლექსი ახალი სუნთქვით არის დაწერილი.. ახლებურია რაღაც.. მეორე უფრო თქვენია.. ნაცადი და გამობრძმედილი.. მომეწონა ნაღდად.. ნამდვილად.. არ ვიცი.. რომელი უფრო.. :) ერთნაირად ალბათ ორივე - პირველიც და მეორეც.. მხოლოდ მოვერიდებოდი მე მაინც ნაწერში "მეძულება" "ლოჯიაში" "ძლივას" "უმხურვალესი" "ჭირთა ჩვენთა" "სტაქნებს" და მსგავსი სიტყვების გამოყენებას.. არც ახლა აშავებენ ისეთს არაფერს.. მაგრამ ჩემი ფიქრით უკეთესი იქნებოდნენ ლექსები უამსიტყვებოდ..

რაც შეეხება კომენტარებს.. სამწუხაროდ საჭირო ყურადღებით ვერ წავიკითხე.. სამსახურში ვარ და ვერ ვახერხებ ერთბაშად თუნდაც ნახევარი საათი მქონდეს.. ერთი რამის თქმა შემიძლია - მისასალმებელია და საინტერესო.. როცა არსებობს ადამიანი.. ვინც ასეთუ ყურადღებით კითხულობს ჩვენს ნაწერებს.. წერს მათზე ასეთ სტრიქონებს.. ამან მხოლოდ სიკეთე შეიძლება მოიტანოს.. ჩემი აზრით..

წარმატებები ყველაგან და ყველადროს..

ყველა სიკეთით,
ნიკა..

დილა მშვიდობისა , იმედი :) როგორ ხარ? გულისყურით გავეცანი შენს წერილს. ბევრი საგულისხმო და გასათვალისწინებელი მომენტები დავინახე. მართლაც, დღეს ჩვენი საზოგადოება დიდ გასაყარზე დგას. არის სულ ორად ორი გზა, ბევრი არჩევანი არაა. ან გზა სიკეთისა ან გზა ბოროტებისა. სიკეთე და ბოროტება კი რასთან ასოცირდება ყველამ ვიცით. სიკეთე - ღმერთის გზა, ბოროტება - ეშმაკისა. რა თქმა უნდა, როცა ღმერთი აცხადებს ბიბლიაში "დედამიწაზე ეშმაკი მეფობსო", მან მიგვანიშნა იმ საცდურებისკენ რაც თითოეული ჩვენს თავზე მოხდება. ასევე ეს გაფრთხილება იმის ნიშნია, რომ სული მოწინავე ადგილზე უნდა დავაყენოთ და სხეულს მივცეთ საშუალება იმართოს სულის მიერ. როგორც კი სხეული იმართება სხეულის მიერ, იქვე მოდიან "ნანატრი" სტუმრები, ვნება, შური, ბოროტება, მრისხანება და შედეგიც სახეზეა - განადგურებული სულები. ჩვენი სულები. მე მინდა ვიყო კარგი, თUმცა ეს ჩემი სურვილი დიდი ბედენა ვერ იქნება, თუკი ამ სურვილს , რომელიც არის მოხლოდ ნება, არ მივაყოლე კონკრეტული ქმედებები, ჩემი სურვილის ინვესტირება არ მოვახდინე საქმეში. ინვესტიცია კი ნიშნავს, გრძელვადიან ურთიერთობას პარტნიორთან. ჩვენი პარტნიორია ჩვენი საქმიანობა, ჩვენ ხშირად ვღალატობთ ხოლმე ჩვენს პარტნიორს, საქმეში. ბევრი შეცდომები მოგვდის, მე პირველ რიგში ჩემს თავზე ვიძახი ამას, რა უფლება მაქვს სხვაზე ხელის გაშვერის??,,, მინდა ვიყო კარგი, და შევეცადო საქმეში განვახორციელო ჩემი სიკარგე. თქმა ადვილია, გაკეთება ძნელი. ვეძებ და ვეძებ ყველგან და ყოველთვის. 21-ე საუკუნის მიზანი, ადამიანის ერთიანი მანქანის ქვეშ მოქცევისა და შესაბამისად მისი სულის განადგურებისა - საკმაოდ წარმატებულად ხორციელდება მთელს მსოფლიოში. შორი არ არის ის მომენტი, როცა პირდაპირ მოგვიკაკუნებენ კარებზე და გვეტყვიან - თქვენ უნდა იაროთ "ჩვენს" გზაზე. ამიტომ, ეს რომ არ მოხდეს, საჭიროა ჩვენი თავი ჩვენ გვეკუთვნოდეს,, და ფესვებს არ მოვწყდეთ,, თანამედროვე ახალგაზრდობის გონება ნედლია, მათი "დაბრმავება" თანამედროვე საშუალებებით ძალიან ადვილია. ნეტი, ტელვიზია, ცხოვრების სტილი, - არის საუკეთესო საშუალება, მცირე დროში ახალგაზრდა გადაიქცეს მანქანად,, რომელსაც ეროვნული და საკუთარი ცოტა რამ თუ ექნება. ზემოდან მოდის ეს დავალება, და ზემოდანვე უნდა დაიწყოს მკურნალი სხეულის განკურნება. ხელისუფლება რომელიც კანონებსა და წესებს ადგენს - დიდ ბერკეტებს ფლობს. მე მინდა ვხედავდე მიმდინარე ხელისუფლების შEმცვლელ ღირსეულ კადრებს,, ახლა ცოტა მიჭირს ამ კადრების მოძიება,, მშვიდობიანი დღე :) განდი.

კარგად წერთ.
რაც შეეხება თქვენს წერილს, ყველაფერში გეთანხმებით. მთავარია, ჩვენი ფესვები არ დავკარგოთ. რაც აქამდე ასეთი ლოლიავით შემოგვინახავს.

მოგესალმები იმო, როგორ ხარ?, :)

ვნახე შენი კომენტარი , პი ემი და როგორც გიპასუხე წერილში, ძალიან საინტერესო, მრავლისმთქმელი და საჭირბოროტო საკითხებია დაფიქსირებული შენს მიდგომაში,

იმისიც მჯერა რომ ყველაფერი ისე მოხდება, რომ არ მიადგეს ჩვენს ერს დიდი ზიანი,,


სხვა შემთხვევაში რთული იქნება გამოსავალი,,


მშვიდობიანი დღე :)








პატივისცემით,
განდი.
არწივი.

აქ ძალიან თბილა! მიყვარს, თქვენთან სტუმრობა! დავბრუნდები! 

კარგია

განდი-არწივის  საინტერესო  და  მეტად  საჭირბოროტო  თემაძე  დაწერილი  ესსე  წავიკითხე  ამ  დღეებში...  ესეც  ,,იმ  ოპერიდანაა...’’  ცოტა  ადრე  დავწერე,  მაგრამ  აქ  დადება  დავაგვიანე,  გაგრძელებას  ვცდილობდი...  იყოს  ჯერ  ეს  შესავალი...
                      ,,ვინმე  ერთ  პოეტს  გულზე  მოხვდება
                        და  ეს  ეყოფა  გამოსარჩლებად...”
******************************************************************************************

ეროვნული  ლიტერატურა,  თუ  კოსმოპოლიტური  ფსევდოლიტერატურა?!.
-  საკითხავი  ეს  საერთოდ  არის ?!.

შემოქმედის  ამა  თუ  იმ ,,წონითი  კატეგორიისათვის”  მიკუთვნება  მაინც  მისი  სათქმელის  წონით განისაღვრება...  მაგრამ  რაკი  სათქმელი  ახალი  და  განსხვავებულია,  ანუ  ასე  და  ამგვარად  ჯერ  არავისგან  თქმული,  იგი  ასეთივე  ფორმასაც  აუცილებლობით  მოითხოვს.  ამიტომაც  უნდა  იყოს  შემოქმედი  ჯერ,  ანუ  პირველ  რიგში  -    ოსტატი.  ოღონდ  ეს  აუცილებელი  პირობაა. აუცილებელი  და  საკმარისი  კი :  ოსტატობისა  და  გონების,  ანუ  აზროვნების  მაღალ  რეესტრებში  განხორციელებული  ჰარმონიაა...
ვერასოდეს  გახდება  დიდი  შემოქმედი,  ვინც  ოსტატია, მაგრამ  ეს  ოსტატობა,  თუნდაც  ფილიგრა-
ნული,  შედარებით  წვრილმანი  იდეებით  შთაგონებულ  ქმნილებებზე  დაიხარჯება...
ისევე,  როგორც  პირიქით  -  დიდი  მოაზროვნე  დიდი  ოსტატობის  გარეშე  დიდ  შემოქმედად  ერ  მოიაზრება...  ასე,  რომ  -  ფორმისა  და  შინაარსის  ჰარმონია  განსაზღვრავს,  არის  თუ  არა  პიროვნება  შემოქმედი,  ხოლო  შემოქმედის  ,,წონით  კატეგორიას”  -  განსაზღვრავს  ის,  თუ  რა  სიმაღლეზეა  გახორციელებული  ეს  ჰარმონია.  ამით  არის  რუსთაველი  ,,აბსოლუტური  ჩემპიონი”  ქართულ  პოეზიაში...  მაგრამ  ეს  არ  ამცირებს  სხვა  გენიოსების  სიდიადეს:  გურამიშვილი,  ილია,  აკაკი,  ვაჟა,  გალაკტიონი,  კონსტანტინე,  მიხელი  ჯავახიშვილი...  არც  სხვა  ბრწყინვალე  შემოქმედთა  ღირსებას.  ყველას  თავისი  კუთვნილი  ადგილი  უკავია  ეროვნული  კულტურის  დიდ  პანთეონში.  ეროვნული
ხელოვნების  განვითარების  ერთადერთი  ჭეშმარიტი  გზა  ისევ  ეროვნული  ხელოვნების  მიერ  აქამდე  აღებული  სიმაღლეებიდან  ახალ  სიმაღლეებზე  იერიშის  მიტანაზე  გადის  და  მხოლოდ  ამ
ამოცანის  წარმატებით  დაძლევის  შედეგად  შევძლებთ  ჩვენი  ღირსეული  ეროვნული  წვლილის 
შეტანას  კაცობრიობის  კულტურულ -შემოქმედებით  საგანძურში...  როცა  ვიღაც ცდილობს,  დაგვავიწყოს,  რომ  ლიტერატურაში,  კერძოდ  პოეზიაში,  ჭეშმარიტი  რენესანსი  და  აღორძინება  სწორედ  შოთა  რუსთაველით  იწყება, ანუ  ევროპულ  რენესანსს  საუკუნით  დავასწარით...  როცა  ვიღაც  ცდილობს,  რომ  უცხო  ლიტერატურული  სუროგატი  თუნდაც  ჩვენს  ხალხურ  პოეზიაზე  უფრო  მაღალი  დონის  ქმნილებად  და  მოდერნად  შემოგვაჩეჩოს,  მხოლოდ  იმ  ,,არგუმენტზე  დაყრდნობით”,  რომ    ეს  სუროგატი  უცხოურია  და  არა  ,,ადგილობრივი  წარმოების”...  ჩვენებურედ  ხომ  ,,საუცხოო”  ამავე  დროს  ,საუკეთესოს”,  უცხოსთვის,  ანუ  სტუმრისთვის    მისართმევს  ნიშნავს,  (ჩვენი  სტუმარ-მასპინძლობის  ტრადიციების  მიხედვით  -  ყველაზე  ძვირფასს  ხომ  სწორედ  სტუმრისათვის  არჩევდნენ ! ),  უნდა  მივხვდეთ,  რომ  ასეთი  ვინმე  ,,ან  ჭკვიანი  მტერი  არის,  ან  უგნური  მოყვარე”  და  მას  ისევე  უნდა  მოვექცეთ,  როგორც  ამ  სტრიქონების  გაგრძელებაშია  ნათქვამი,  ოღონდ  მყოფადში  უნდა  გადავიყვანოთ  ეს  სტრიქონები:  ,,სადაც  ვნახე,  ძირიანად  მოვთხარე!..”  და  თუ  ვინმეს  ჰგონია,  რომ  გეოგრაფიული  ტერიტორიების  წართმევაზე  ნაკლები  უბედურებაა  და  საგანგაშო  -  სულიერ-კულტურული  ,,ტერიტორიების”  წართმევა  ასე  შეპარვითა  და  სატანური  ხრიკებით?!.  ესენი  ხომ  ჯერ  მოზარდს  და  ყმაწვილს  ,, თინეიჯერად”  გვიქცევენ,  ხოლო  ამის  შემდეგ  მის  სულსა  და  გულს  ისე  გადანერგავენ  ,,თინეიჯერულ’’  სხეულში,  რომ  დიდ  გულმოწყალებად  და  უანგარო  ჰუმანიტარულ  დახმარებადაც  კი  მოაჩვენებენ  გონებით  ბეცებსა  და  სულით  სნობებს...  ორად-ორი  არჩევანი  გვაქვს  მცირერიცხოვან  მაგრამ  უდიდესი  თვითმყოფადი  კულტურული  ტრადიციების  აქამდე  შემნარჩუნებელ  ერთა  შვილებს:  ან  თავდაუზოგავად  ვიბრძოლოთ  ჩვენი  წინაპრების  ნათელი  და  ნაღვაწ-ნაგვემი  სულების  წინაშე  პირნათლად  წარდგომის  უფლების  მოპოვებისათვის  იმით,  რომ  დავიცავთ  და  შთამომავლობას  გადავურჩენთ  სატანის  არნახული  შემოტევისაგან  ( რომელიც,  ღვთის  მადლით,  იმდენად  მალე  დასრულდება,  რამდენად  გააფთრებულ  წინააღმდეგობასაც  შეხვდება  ჩვენის  მხრიდან!..),  ან  ახლავე  თავიან-ფეხებიანად  გადავეშვებით  იმ  მღვრიე  დინებაში,  რომელსაც  კაცობრიობა  სწორედ  მის  უმჯობეს  შვილთა  უმაღლესი  მონაპოვრებისა  და  მიღწევების  დახმარებით  მიჰყავს  კულტურულ-ზნეობრივი  დეგრადაციისკენ...
და  რა  მიზნით  და  რა  ძალებს  მიჰყავთ  ეს,,პარადი” ,  ,,ჰომო  საპიენსისთვის’’  ძნელად  მისახვედრი  არ  უნდა  იყოს... 
პოპკულტურა,  პოპხელოვნება,  პოპგანათლება,  სინდის-ნამუს-ზნეობის  ე.წ.  ,,თავისუფლების”  ქადაგება  სხვა  არაფერია,  თუ  არა  ამ  დგრადაციის  პროცესის  იმდენად  დაჩქარების  კატალი-ზატორები,  რომ    ე.წ.  ,,მასებმა”  ,,აზრზე  მოსვლაც”  ვერ  მოასწრონ,  ისე  აღმოჩნდნენ  ,,იაფ  მუშა-ხელად”  დასაქმებულნი  ახლადაგებულ  ფეშენრესტორნებსა  და  ღამის  ბარებში,  სასტუმროებსა  და
ბორდელებში,  ტოტალიზატორებსა  და  მაძღართა  ამა  ქვეყნისათა  ფერმა-საჯინიბოებში,  სამზა-
რეულოებსა  და  დასასვენებელ  კომპლექსებში,  მარკეტებსა  და  სუპერმარკეტებში,  დასუფთავება-
ნაგვის  გადაზიდვის  დაწესებულებებში,  სამრეცხაოებსა  და  სხვა  მრავალ  დაბალკვალიფიციურ
სამუშაოებზე,  მრავალმილიონობით  იაფ  მუშახელს  რომ  საჭიროებენ  სულ  უფრო  მზარდი  რაოდენობით...  სწორედ  ეს  არის  განათლების  დონის  გეგმაზომიერი  და  გამიზნული  თანდათანობითი  დაქვეითების  პოლიტიკის  მუხანათური  საფუძველი,  რომელსაც  მედროვე  მთავრობები  ხალისით  და  არცთუ  უანგაროდ  ახორციელებენ  ჩვენებრ  მრავალმხრივ  შავ  დღეში
მყოფ  ქვეყნებში...  ჯერ  უნდა  ამ  დღეში  ჩააგდო  ქვეყანა  და  მერე  მართო,  როგორც  მარიონეტი...
90-ანი  წლების  დასაწყისში  სწორედ  ამ  მიზნით  მოხდა  ჩვენში  ის,  რაც  მოხდა...
არცერთი  ქვეყნის  ჭეშმარიტად  ეროვნული  ხელისუფლება  ხომ  ამ  გეგმის  განხორციელებას  თავისი  ერის  წინააღმდეგ  არ  დაუშვებდა,  ამიტომ  იგი  უნდა  განადგურებულიყო... 
ხოლოდ  ,,გონიერ  კაცთა”  (მამაკაცთა  და  დედაკაცთა!)  პრეროგატივაა  ერის  დაცვისა  და  გადარჩენისათვის  ომის  ავანგარდში  დგომა  და  საქართველოში  ამ  საქმეს  მუდამ  ეროვნული  მწერლობის  თავკაცნი  ედგნენ  სათავეში  პოლიტიკურ  ლიდერთა  გვერდით  და  მათზე  არანაკლები  შემართებითა  და  წარმატებით...  მე-19  საუკუნის  60-ანელებიც  საკმარისია  ამის  დასტურად...    მათ  ხომ დიდი  ილიას მეთაურობით  ჭეშმარიტად  გადაარჩინეს  მაშინ  ერი  აშკარა  რუსიფიკაციას...  დღეს  არანაკლები  (თუ  ბევრად  მეტის  არა!..)  გადაგვარება-გადაშენების  რეალური  საფრთხის  წინაშე  დგას  ქვეყანაც  და  ერიც...  თან  შემოტევა  მოდის  გლობალურად:  ტერიტორიულ-სახელმწიფოებრივი  დაშლისა  და  სულიერ-კულტურულ-ზნეობრივი  გახრწნა-დეგრადაციის  მიმართულებებით...  როზგისა  და  ,,პრიანიკის”  პრინციპიც ეფექტური  რამ  არის... ,,კუჭის  ფილოსოფიაც”  ხომ  ყველაზე  ეფექტურად  იქ  მუშაობს,  სადაც  გონების  ფილოსოფია  ყველაზე  დაბალ  დონეზეა  ,,დატორმუზებული”...  მოკლედ,  ,,კონვეიერი’’  იმდენად  გამართულად  მუშაობს,  კაცი  იფიქრებს,  ყველაფერი  კომპიუტერზეაო  გათვლილ-გამოთვლილი...
არადა  სწორედ  რომ  ასეა...  არცერთი  გეგმა  და  პროგრამა  მანამ  არ  ,,იკურთხება” ,  სანამ  მისი
ეფექტურობა  და  უშეცდომობა  სწორედ  კომპიუტერზე  არ  გაივლის  ყოველმხრივ  შემოწმებას...
მოაჭადრაკე  კომპიუტერს  ხომ  მასზე  ძლიერი  მოჭადრაკე  თუ  მოუგებს  მხოლოდ...  ამიტომაც
კატა  არასოდეს  არ  ასწავლის  თავის  შვილობილს  ხეზე  ასვლას...  სასაცილოა,  სატირალი  რომ  არ  იყოს,  როცა  ,,თინეიჯერები”  ,,შატალოთი”  ამაყობენ!..  როცა  იმ  მწირი  ცოდნის  მიღებისგანაც  თავის  დაღწევას  ცდილობენ ,  რისი  მიცემაც  ჩვენი  დღევანდელი  ლამის  ,,დაუნთა  სკოლის’’  დონეზე  დაყვანილ  ე.წ.  ზოგადსაგანმანათლებლო  სკოლებში    შეუძლიათ  მიიღონ...  ასევე  ,,ქეშები’’  -  ,,ქეშობით’’,  ე.წ.  ,,ბირჟავიკები ” -  ,,ბირჟავიკობით”,  ქურდები - ქურდობით,  ბორდელსა  თუ  ცირკის  მისადგომებთან  ,,დასაქმებულნი’’  -  თავიანთი  პროფესიის  ,,დიდი  ტრადიციებით’’  და  ა.შ.  და  ა.შ...
უბედურება  კი  არა  იმდენად  ეს,  არამედ  ის  არის,  რომ  ყველანი  უნებლიედ  და  გაუცნობიერებლად  სწორედ  იმ  სატანური  წისქვილის  ღარში  ასხამენ  წყალს,  რომელიც  არამარტო  მათ  ცხოვრებასა  და  მომავალს,  არამედ  მათსა  და  კაცობრიობის  უდიდესი  ნაწილის  მომავალს  ფქვავს  და  ანადგურებს...  ხოლო  რაც  მეტი  ბრმა  და  ყრუ  იქნება  ქვეყნად,  მით  უფრო  ნაკლები  გაიგონებს  და  დაინახავს,  რაც  ხდება  მრავალცოდვილი  კაცთა  მოდგმის  თავს...  სწორედ  ამაზეა  გათვლილი  ამ  ,, წისქვილის’’  ,,შეუფერხებელი  და  ეფექტური’’  მუშაობაც...
ხოლო  ზარები  რეკენ  და  რეკენ...  ჰემინგუეი  ამ  დროს  კითხვაზე:  -  ვის  უხმობს  ზარი?..  მარტივად
და  გენიალურად  უპასუხებდა:  ,,-  არასოდეს  იკითხო,  ვის  უხმობს  ზარი!  იგი  შენ  და  თითეულ  ჩვენთაგანს  უხმობს!.. ’’  და  ასეთ  დროს  არის  სწორედ  საჭირო  რაც  შეიძლება  მეტი  ყრუ  -  რათა  არ  გაიგონოს  ეს  ზარები  განგაშისა  და  რაც  შეიძლება  მეტი  ბრმა,  რომ  ვერ  გააგნოს  გზა  ტაძრამდე...
და  ,,სატანური  კონვეიერიც”  სულ  უფრო  ზრდადი  ტირაჟით  ,,აწარმოებს”  ასეთ  კონტინგენტს...

გაგრძელება  იქნება...

მივესალმები წამოწყებას!!!
მოკითხვა ძია იმოს!!!
გაიხარე შენააა!!!
ყოველთვის ოცდაოთხ-საათიანი რეჟიმი!!!

თოკები  და  ჯაჭვები  ძლიერ  მძულდა  ყოველთვის...
კვლავაც  რომ  მეძულება,  რაღა  ფიცი  სჭირდება...
მუდამ  ვიბოჭებოდი  მათთან  სიახლოვითაც,
თითქოსდა  გაკოჭილი  ჯალათს  ვეჭიდებოდი...

თბილი  შუქი  ნათურის  სულ  სხვა  თოკებს  ანათებს
  ჩემი  ხელით  გაჭიმულს  ფანჯრების  წინ    -  ხალისით...
ზედ  რომ  ამოდ  ხასასებს,  ვით  უფლის  ამანათი  -
ჩემი  შვილიშვილების  გასაშრობი  სამოსი!..

მიყვარს ეს ლექსი...
კეთილი სურვილები აქაც...

ეს  ჩვენს  საყვარელ  გვანციოლას  ეძღვნება  და  იმედია  არ  გაგვიბრაზდება...
დაბადების  დღესაც  ვულოცავ  ამით  ( 30  ივნისი! )  და  მისადმი  ჩვენს  დიდ
სიყვარულსაც  ვუდასტურებ!  გვანცი  ბედნიერი  გოგო  უნდა  იყოს  და 
თავისი  დიდი  ნიჭის შესაფერისი ლექსების  წერით  გაგვახაროს!!!


გვანციოლას
ლექსზე

ამ  მერცხალა  თვალებს
არ  უხდებათ  ცრემლი...
არ  უხდებათ  სევდა
და  არც  დახრა  დარდით...
არც  სიკვდილის  ლანდის
განცდით  -  შიშისმცემლით
დამძიმება  შველის
მერცხალა  გულს  დიდად...
ჯავრის  სარეველა
ყველას  გულში  ვცელოთ!  -
ამას  ვცდილობ  დღემდის,
იმ  პირველი  დღიდან!..
დავთქვათ  და  ისეთი
სიმღერები  ვწეროთ,
ვიგრძნოთ,  რომ  ამქვეყნად
ერთხელ  მოსვლა  ღირდა!!!

01.  07.  2009-07-01

სისხლი  გიენებმა  გვისვეს...
გული  -  ყვანჩალებმა  კაწრეს...
-  თუ  არ  გამოვკეთდით,  ისე
როგორღა  დავეჭყანოთ  მასებს?!.

ავიკვიატე ეს სტრიქონები კაი ხნით :)
საინტერესო იდეა აქვს იმო ძიას ... ანუ კომენტარებსაც წავიკითხავ.

ჩემო  ძვირფასებო!    ჯერჯერობით  აქ  ამ  თვის  ნაწერებს  დავდებ  ამაღამ.
ამიტომ  მინდა  ეს  კომენტარების  რუბრიკა  ჩათვალოთ  ,, იმედის  ჟურნალის ”
პირველ  ნომრად. 
ეს  ლექსი  მაკუცას  გუშინდელი  ლექსის  კომენტარში  დავდე.
მაკუცას  ძალიან  მოეწონა...  მე  კი  გამიხარდა ( და  თანაც  ძალიან !..),  რომ  მაკუცა
ამიერიდან  თავისი  მართლაც  ხალასი  ნიჭის  წყალობით  გაცილებით  მეტ
სიხარულს  მოგვანიჭებს,  ვიდრე  იმ  ბოლო დღეებში  საკმაოდ  დამაფიქრებელი  სულიერი  მდგომარეობის  დროს  დაწერილი  ლექსებით...


16. კომენტარის  მაგიერ...


დილის  ექსპრომტად
მოპესიმისტო  ურაკელ  პოეტებს  და
განსაკუთრებით  -  პოეტესებს...

მაკუცას


გულგატეხილი  პოეტების  ,,წყებათა - წყება”
რაც  უფრო  დაცხა  -
მოგვიმრავლდა  თანდათან,  ვხედავ...
ძნელგასავლელი  გავლილი  მაქვს  თუმცაღა  წლები,
არც  მიკვირდა  და  არც  ვუფრთხოდი 
სიძნელეს  ხვედრის...

არ  შემრჩენია  მთელი :    ქალა,  ძვალი  თუ  მყესი...
მაჯებზეც  დღესაც  დარშიც    მცივა,
როგორც  ავდარში...
ცრემლის  და  სისხლის  მეც  მირეცხავს
თუმც  სარცხით  ლექსი,
ნაინფარქტალი  (ხუთგზის!..) - 
გული  მაინც  გადარჩა

და  კვლავაც  გულობს!..
არც  ახვრებთან  რცხვენია  შებმის
( მათ  სპა-უშქართან  -  პოეტების  ვით  მოვა  რიცხვი?!. ) ...
და  როცა  მნათი  ცას  ცისკრისპირ
სისხლისფრად  ღებავს
კვლავ  -  უძინარიც!..  -  ესალმება:
      -  სიკვდილ  არს  სირცხვილ!!!

ცქაფად  მოცოცხავს  ცრუ  სიცოცხლე
ისეც  და  ასეც!.. –
თავქვეზე
ბედის 
ბორბალს
კიდევ
უნდა 
მიწოლა?!.
,, -  სვი  მთვარიანში,  პირმთვარეო,  სასმისი  სავსე!..”
      -  ძმა  ხაიამის  ამ  ანდერძის  დავრჩეთ  მოწილედ!..

სირცხვილ  არს  სიკვდილ!!!  - 
უბზარველი  ზარი  რეკს  დღესაც!..
ისღა  გვაკლია  -  გული  ჯავრის  დანამ  აკუწოს!!!
...  ...  ...  ...  ...  ...  ...  ...  ...  ...
...  არ  ვუწყი  თუმცა  -
ამგვარს  საით  მივყავართ  ლექსებს,
-  პოეტესა  ხარ  ჭეშმარიტი,
ჩემო  მაკუცა!!!

02.  07.  2009  წ.ქ.შ.
11  სთ.

ბატონი იმო ცუდს არაფერს მოიფიქრებდა,ასე რომ მეც თანახმა ვარ

ამ წინადადებას ვეთანხმები და მეც თანახმა ვარ :)

ბატონი იმო ცუდს არაფერს მოიფიქრებდა,ასე რომ მეც თანახმა ვარ ;;)

ეს  ბოლო  ლექსია.  იმ  ორ  სონეტს  ვერ  ,, მივაბი ” ...  არადა  დღეიდან  აქ  სულ  ახლები  მინდა  დავდო,  თან  რუბრიკით  ,, სხვა ”.  მეორე  ნიკზე  ახლა  ,, ლექსი  ცოტაის ”  წიგნიდან  კიდევ  ერთ  თავს  დავდებ...


ზამთრის  მონატრებისა


ზამთარი  მომემანატრა ...
მომბეზრდა  შემოდგომაც
-  ჩემი  ფავორიტი
ყოველთვის  -  ოთხ  დროში ...
ბოლო  თოვლის  გუნდა
როდისღა  შემომადნა ?!.
როცა  შევამჩნიე -
გულში  გავითოშე ...

და  უკვე  შორეთში...
თვალებანთებული ...
გუნდაობს  სიყრმე  და...
ეს  ალბათ  სიზმარში ...
-  ვხედავ  თმადათოვლილ
დალალა  დობილებს
და  სიყრმის  სატრფოებს  -
იმათზე  გიჟმაჟებს ...

ზაფხულ-შემოდგომის,
ზამთარ-გაზაფხულის,
თავს  არც  იწუხებდა
არავინ  არჩევით...
პირველ  სიყვარულთა
იდგა  სამსახურში
გულიც  -  მომავალი
სალმობის  არჩივი...

... თითქოს  გუნდაობაც
თანშეზრდილ  ტოლებთან
თვალწინ  გვიქალებდა
გუშინდელ  დაიებს...
და  როცა  კიდევ  ერთი
ზამთარი  გვტოვებდა  -
მათთვის  გვიტოვებდა
ენძელებს  და  იებს...

აწ  ცხადში  სხვა  გოგონებს
მსურს  ვთხოვო  შენდობა,
თუმცა  სინანულიც 
არ  მზოგავს  წლებისთვლის...
-  ტყვიებად  დამიბრუნეთ
თუნდაც  -  ის  გუნდები,
რაც  მე  მისროლია
ი მ    გ ო გ ო ნ ე ბ ი ს თ ვ ი ს  !..


02.  07.  2009  წ.ქ.შ.
11  სთ.

ანუ თუ 2 დღის განმავლობაში რამე ახალი ნაწერი იქნება უკვე გამოქვეყნებულს დავამატებთ?
მაპატიეთ თუ ვერ გავიგე სწორად :)

ბატონო იმო!

მეორე ლექსი საოცრად მომეწონა, რაღაც განსხვავებულიც არის თითქოს :)

რაც შეეხება იდეებს და სიახლეებს, მგონი კარგი აზრია !  :)

ყურადღებით გადევნებთ თვალს :)

კიდევ ერთხელ სალამი იმედო ძიას!
საინტერესო იდეაა და მისასალმებელი ნამდვილად..

აჰა. ჩემი აზრით კარგი იდეაა ბატონო იმო :)

საინტესო იქნება :)

მიყვარხართ თან ძალიან!
ბევრის თქმა მინდა...
თუმცა მგონი ისედაც იცით...

მოგესალმებით  ყველას,  ვინც  უკვე  შემოხვედით  ჩემს  24-საათიანი  რეგლამენტით
,, მომუშავე”  ,,ქოხმახში”!.. 
წაიკითხეთ,  როგორც  ანონსი:

დღეიდან  იმო  ძია იწყებს  ამ  გვერდზე  ,,ი მ ე დ ი ს    ჟ უ რ ნ ა ლ ი ს ” ,,გამოცემას” !
აქ  გამოვაქვეყნებ  (ორ  დღეში  ერთხელ)  ჩემს  ახალ  ნაწერებს  ( და  არა  მარტო  ნაწარმოებებს... )...  სანამ  ბატონი  ნიკი  ოფიციალურად  დაგვრთავს  ნებას  და
მომცემს  უფლებას,  რომ  უშუალოდ ,,ახალ  ნაწარმოებებზე ”  დავამატო  კიდევ  უფრო  ახალი,  თუ  ასეთი  რამ  მექნება,  აქვე,  კომენტარებში  დავამატებ  ხოლმე.
მე  მგონი,  ეს  რაიმე  კანონით  აკრძალული  (ჯერჯერობით  მაინც)  არ  არის!
აქვე  ვთხოვ  იმასაც  ( ვიცი,  რომ  ყურადღებით  ადევნებს  თვალყურს  ჩვენს  შემოქმედებით  საქმიანობას!..),  რომ  დაგვრთოს  ამის  ნება  ყველა  ჩვენგანს!..
ვფიქრობ  და  დარწმუნებულიც  ვარ,  რომ  ეს  მხოლოდ  წაადგება  ურაკ.საიტის 
განვითარებისა  და  პოპულარობის  ზრდის  საქმეს!  მერე  და  მერე  უკეთესი  იდეებიც  დაიბადება  აქ  ყველა  ჩვენგანის  მონდომებისა  და  შესაძლებლობის
სრულად  გამოვლენის  შედეგად!
წინასწარ  ვუხდი  მადლობას  ურაკპარაკის  ადმინს!

თოკები  და  ჯაჭვები  ძლიერ  მძულდა  ყოველთვის...


ჩვენი დიდი მეგობარი,იმო ძია!

საოცრად მესიამოვნა ახლა ეს ლექსები...
გაიხარეთ!..

კვლავ  ვიკვლევთ  ჭირთა  ჩვენთა  მიზეზს
(სტაქნებს  ვახტანგურად  ვავსებთ...)...

სისხლი  გიენებმა  გვისვეს...
გული  -  ყვანჩალებმა  კაწრეს...
-  თუ  არ  გამოვკეთდით,  ისე
როგორღა  დავეჭყანოთ  მასებს?!.


უააუუ ძალიან კარგი და მაგარი! და კიდევ, მესმის თქვენი ... :) :) :)

... გული  გამალებით  მიცემს
(ბავშვობის  სიზმრებში  ვარ  ასე!..)
-  დედის  წინ  მოკუნტრუშე  კვიცებს
ამუა  ელოდება  გზაზე
სიზმარში...
აუუ,რა ცხადია და რა კარგი ;;) ამუა მომეწონა ;;) +2