ბეღურასავით რომ შევასკდი
დახურულ სარკმელს,
შენი ფეხისხმა მეგონა და ქარი ყოფილა,
დგას სექტემბერი
და ქარვისფერ საკმეველს აკმევს
დედიშობილა...
დღეს მარტოობა ტანსრულ ღრუბლებს
წვიმად მოება,
მხოლოდ ლექსები ჩამრჩა მუჭში,
როგორც ნუგბარი;
შენ სულ  "წასვლა" ხარ,
მე კი ვგავარ გარემოებას-
"ტყუილუბრალოდ"...