ეს  ღამეც  მალე  ზღაპრულ  სიზმარს  შობს,
ჩამომზირალი
თვალით
ურიცხვით…
ჩერჩეტი  გულიც
წინ-წინ
გიჟმაჟობს…
- გიჟმაჟობისთვის  ის  ხომ  სულ  იცლის…

და  დიდად  აღარც  ლოდინს  დაგიდევს,
დაგვიანებას  შენსას  ნაჩვევი…
როცა  სიგიჟის  ცეცხლი  წაჰკიდე,
ნიჭიც  წაჰგვარე  სხვა  გზის  არჩევის…

პირ-და-მკერდ-სავსე
და  სასურველი
მთვარეც -
უღრუბლო
ღამის
ღიმილს
თოვს,
გული კი
ლამის
ვარდთა  სურნელმა
ბაღის  კუთხესთან
ლოთებრ  მიმითროს…
ის  გული,
რომლის  ცეცხლიც 
სულ  მალე
მკერდს
შენს  ვარვარა  მკერდზე  მიმიდნობს…

11.  08.  2009  წ. 

ამას  წინათ  ჯახუ  გიორგიანის  ნიკით  შეცდომით 
ამ  ლექსის  მხოლოდ  ბოლო  ექვსი  სტრიქონი  დაიდო,
ვერ  შევცვალე  და  ასევე  დავტოვე...