ნურაფერს  მკითხავ,  სანატრელო...
და  ეს  თვალებიც
ცრემლში  მიმქრალი
მოარიდე  მზერას  ეჭვიანს...
ჟამმა  სიამის  მიმატოვა...
მხოლოდ  წვალება
არ  მიმატოვებს,  ვიცი,
ისე  შემომეჩვია...

გამოეთხოვნენ 
ლაჟვარდისფერ  აფრებს  ანძები
ცის  ცივ  მეჩეჩზე  გარჩენილი
ლურჯი  ხომალდის
და  დაკარგულზე  უქმი  ფიქრი
ლოდებრ  აწვება
გულს  -  დღეცისმარე 
ჟამი  რამე  ძვირფასს  რომ  ართმევს...

იმ  გულს, 
რომელიც  შემოსილი  ხსოვნის  ძაძებით
შენს  ღიმილს  გლოვობს
აპრილიდან  შემოდგომამდის...

2000 წ.