... ... ... ...

ხე დავრგე ველად ვერ გაიხარა, დღეს მივაკითხე!
ტიროდა ჩუმად, არ შრიალებდა.. ფესვებიც ვნახე!
ქერქი სტკიოდა, წვიმის წვეთები ზედ მივაბნიე...
სიყვარულს მთხოვდა, მშობლის ალერსი ვერ დავანახე!
გაზაფხულს მთხოვდა, მომიყვანეო-არ გავუბრაზდი...
შემოდგომაზე ფოთლები მტკივა, შემიბრალეო!
ზამთარიც დადგა, არ მივაკითხე, დამალა ბრაზი!
გაზაფხულს ახალი ყლორტი მოუბამს - მომინათლეო!
გული გავუშრე...  მაგრამ მე ვნახე დამალა დარდი!
ტიროდა მისი ყოველი ტოტი, ზე-თავმდაბალი!
მინდოდა ართქმა სიყვარულისა, მაინც ვუთხარი!
გვიანი არისო, შემოსკდა ქერქი გადახლართული!
გაზაფხულამდე  ვეღარ გასტანა ხის ნედლმა გულმა,
ზამთრის სიცივეს მე ვერ გავათბე, ვერ მოვიკითხე,
თურმე სტკიოდა ობოლი მხრები, ატკინა სულმა!.
...ხე დავრგე ველად ვერ გაიხარა, ვერ მივაკითხე!