ჩამოვჯექი რუსთაველზე, დაღლილი ფიქრით... სკამზე...
პატარები ხმაურობენ ლამის ჟრიამულით გასკდნენ,
გოგონები ყაყანებენ,ჭორაობენ ვიღაც კაცზე...
ჩემი ფიქრი და თვალები უცებ მოკლე კაბას გაჰყვნენ...

ვიღაც რეგვენი მოდის ჩემთან სიმშვიდეს მირღვევს
მეგობარო... ათი თეთრი ხურდა ხომ არ გაქ?
ოხ ღმერთო ჩემო, რა დავაშავე მე ცოდვილმა...
რა ყველა შეშლილს საქმე ჩემთან აქ...

წამს გამეფანტა ყველა მუზა და ყველა ფიქრი
ვიღაც გამძღარი რესტორნიდან მოთქმით ყვირის ...ვისკი დამისხით!!!
მშობელს არ უსმენს ბავშვი ხუჭუჭა ... მოთქმით ტირის და ტირის...
აქ ჟონგლიორობს ქარი ნაგვით, ნიღაბს არ იხსნის...