(  ეს ლექსი  თანამედროვე  მეგრული პოეზიის  შესანიშნავი ნიმუშია.  ამიტომაც  მიზანშეწონილად ჩავთვალე  მისი აქ გამოქვეყნება. ავტორი -აწ გარდაცვლილი, პატივცემული,  გოგი გუგუჩია გახლავთ. საოცარ ტკივილიან განწყობასთან ერთად მკითხველი ნათლად იგრძნობს ავტორის დახვეწილ ხელწერას!  თავად განსაჯეთ! )



ანარკიას ალნარკიას.
ბჟა ტანს იბონსი უჩა ზღვასი.
დიდალეფიშ ალნარკიას, 
მუმალეფიშ ჭვილი დღასი.
გიშნაგორა ბაღანეფიშ
ჩათხია რე მუშ დიხას.

ულა რე და, ართო სქუა,
ღურა რე და, ართო სქუა,
ხვალე ვარი, ხვალე ვარი,
ვამკილუა რინაშ კარი!

შკაშ ენწერსი დაჩხირ ონტუ,
იჭუ მარდუალიშ გური.
ხამისკურსი ბორია უმბარსი,
ინგირს მელე - ხუმუშკური.

ულა რე და. ართო სკუა,
ღურა რე და, ართო სკუა,
ხვალე ვარი, ხვალე ვარი,
ვამკილუა რინაშ კარი!

ზღვაშა მეურცუ უჩა რაში,
წყარსი კიბირით მეჭკირუნცი.
ჟი მუნოხე უჩა კოჩი,
უჩა ბაშლაყი გიორთუ დუდსი.
ჭიე-ჭიეთ მედინ რაშიქ,
ჭიე-ჭიეთ დინუ კოჩი,.
ზღვაურს მოუღ ნარაგადა,
ნაჩიება უჩა კოჩიშ:

ულა რე და, ართო სკუა,
ღურა რე და, ართო სქუა,
ხვალე ვარი, ხვალე ვარი,
ვამკილუა რინაშ კარი.




„რინაშ კარი ნამთინ გვარშე ვაკილედას!!!“