| ავტორი: gugua ჟანრი: პროზა 24 აპრილი, 2010 |
ისე მოულოდნელად დასცხო კოკისპირულად, რომ მარტის წვიმა შემირცხვენია, თუმცა არც აპრილის წვიმაა ნაკლები. მთელი დღე ჩემი მეგობრის პოეზიის საღამოზე გადაღებული ფოტოების დამუშავებას მოვანდომე და ვერ შევამჩნიე, როგორ შეიცვალა ამინდი. ახლა კი ოფისის წინ ვიდექი და წვიმაში გასვლას არ ვჩქარობდი, მაგრამ როდემდე ვიქნებოდი ასე? გავრისკე და ავტობუსის გაჩერებისკენ გავიქეცი... გაჩერებაზე მთლად გალუმპული მივედი. თავშესაფარში ხალხი ბლომად იყო შეყუჟული, მაგრამ ადგილი ჩემთვისაც გამოინახა. წვიმა კი ისევ მატულობდა. მალე ყვითელქაფიანმა ნაკადულებმა უფრო ენერგიულად შემოგვიტიეს და კიდევ უფრო შეგვავიწროვეს... – ვულკანურ ფერფლს თბილისამდეც ჩამოუღწევია, ნეტავ საშიში ხომ არ იქნება? შეშფოთებული მომიბრუნდა გვერდით მდგომი ხანში შესული ქალბატონი და ყვითლად მოდგაფუნე ნაკადულებზე მიმითითა. – ქალბატონო, ჯავრი ნუ გექნებათ, ეგ ვულკანური ფერფლი კი არა, ჭადრის ყვავილების მტვერია! ვუპასუხე და დასამშვიდებლად იქვე მდგარ ჭადრის ხეებზე შევახედე. ახლაღა შევამჩნიე, რომ მოხუც ქალბატონს თავზე ცელოფანის ერთჯერადი პაკეტი ნახევრად ჰქონდა ჩამოცმული. გვერდით კი ცუგრუმელა გოგონა ედგა, ალბათ შვილიშვილი, ისიც თავზე ნახევრად ჩამოცმული ცელოფანის პაკეტით და ოდნავ შიშჩამდგარი და გაკვირვებული თვალებით. გოგონას ხათრით საუბარი გავაგრძელე, ჭადრის ყვავილების მტვერი არ ვიცი, მაგრამ კაკლის ყვავილებს ნამდვილად ალერგიული მტვერი აქვთ და აუცილებლად უნდა მოერიდოთ-თქო. საუბარში შევამჩნიე რომ გოგონამ ნელ-ნელა გადმოინაცვლა და ჩვენს შუა ჩადგა. უკვე დამშვიდებული თვალებით მიყურებდა. დაიარხეინა. ყველა მგზავრი მარცხენა მხარეს იხედებოდა და თავის ტრანსპორტს ელოდა. მეც გზას გავხედე. შუა გზაზე დაგუნდავებული შავი ფერის ცელოფანის პაკეტი ეგდო, ზუსტად ისეთი, როგორც ჩემს ახლად გაცნობილ ბებიას და მის შვილიშვილს. უცებ ცელოფანის პაკეტი გატოკდა და მივხვდი რომ პაკეტი კი არა კატის კნუტი იყო... მაშინვე ორივე ხელი ავწიე მანქანების გასაჩერებლად და მისკენ გავექანე... სიცივისაგან აკანკალებული ხელში ავიყვანე, სამშვიდობოზე გამოვიყვანე და ტროტუარზე ამაღლებულ ადგილზე დავსვი... მარტო ბებია და შვილიშვილი კი არა, ყველა მგზავრი უკვე მე მიყურებდა კეთილი ღიმილით. სანამ დასვრილ ხელებს ვიწმენდდი, აკანკალებული ფისო ისევ ჩემთან მოვიდა და ფეხსაცმელზე მომეგლისა. პატარა გოგონა გაფართოებული თვალებით გვიყურებდა. მის თვალებში უკვე ეშმაკუნები ციმციმებდმენ, აშკარად აინტერესებდა თუ მე რაღას ვიზამდი. მეტი რა გზა მქონდა, ისევ ხელში ავიყვანე და ჭადრის ხისკენ გავემართე. ეტყობა ფისოს ჩემი ხელების სითბო ესიამოვნა და როგორც კი დავსვი, მაშინვე ისევ უკან გამომეკიდა... ხელების გაწმენდას აზრი აღარ ჰქონდა. მოხუცმა ქალბატონმა თავიდან ცელოფანის პაკეტი მოიხადა და გამომიწოდა: რადგან მადლი ჰქენი, ბარემ მარილიც მოაყარე, ეს კატა ქუჩის მეორე მხარეს საცხოვრებელი კორპუსის სადარბაზოში გადაიყვანე, აქ მანქანებს თუ გადაურჩა, წყალი მაინც წაიღებსო. გამახსენდა, დილით სამსახურში წამოსვლამდე მეუღლეს რძე აეჭრა. ისიც სამსახურში ჩქარობდა და იმედი მქონდა რომ აჭრილი რძე ისევ სამზარეულოში დამხვდებოდა. აკანკალებული ფისო შავ პარკში ჩავსვი და მუჭში მოვიქციე. მგზავრები უკვე აშკარა ინტერესით მათვალიერებდნენ. საბედნიეროდ 17 ნომერი სამარშრუტო ტაქსი მალე მოვიდა, დავემშვიდობე ჩემს ნაცნობებს, მათაც კეთილი ღიმილი გამომაყოლეს და ტაქსში ავედი იმედით, რომ ნაცნობი არავინ არ შემხვდებოდა. წვიმის გამო სამარშრუტო ტაქსი მგზავრებით გადავსებული იყო. მე მძღოლის გვერდით მომიწია დგომამ. სავარძლის საზურგეს მივეყრდენი, ძლივს ვიმაგრებდი თავს. ეტყობა სითბოზე ფისო გამოცოცხლდა და წამოიკნავლა. მძღოლმა გაკვირვებით ამომხედა – დავამშვიდე, მობილურზე შეტყობინება მომივიდა და მისი ხმა იყო-თქო! ცოტა ხანში ჩემს უკან მდგომმა ქალბატონმა ლარიანი გადმომაწოდა და მითხრა, მძღოლს ორი კაცის მგზავრობის საფასური გადაეცითო. ისედაც ძლივს ვიმაგრებდი თავს და ვუპასუხე: გაჩერდება და მერე გადაიხადეთ-თქო. რა ვქნა ბატონო, მეც გადმომაწოდესო... ამ დროს უკანა სკამებიდან მომესმა: გიო, შენ ადრე გიწევს ჩასვლა და ერთი შენიაო, თუ გადმოხვალ, ადგილსაც დაგითმობ, როგორც ბავშვიანსო! მე რომ მეგონა ვერავინ შეამჩნია-თქო, თურმე ყველა მიმხვდარა მუჭში ფისო რომ მყავდა, უკანა რიგებიდან კი ჩემი ბავშვობის მეგობარი – აკაკი მაძღარაშვილი მეღიმილებოდა... როგორც იქნა სახლამდე მშვიდობით მივაღწიე. ფისო გზაში გამშრალა კიდეც და აღარ კანკალებდა. დილანდელი ხაჭოც ბლომად მიირთვა და ახლა მუყაოს ყუთში დაგორგლებული სასიამოვნოდ კრუტუნებს.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
48. ნიჭი თავს არ მალავს, მომეწონა ძალიან :) ++ ნიჭი თავს არ მალავს, მომეწონა ძალიან :) ++
47. საინტერესო იყოოო.:) მეც მაგრად მიყვარს კატები, მაგრამ ასეთ სიკეთეს არ ველოდი.:) საინტერესო იყოოო.:) მეც მაგრად მიყვარს კატები, მაგრამ ასეთ სიკეთეს არ ველოდი.:)
46. ეს რა კარგი ისტორიები იყო! ძალიან ვიხალისე! :D საინტერესო თხრობა გაქვთ, მაგრამ კომენტარებში მართლა არ უნდა იყოს ეს ამბები.
კეთილშობილი და უთბილესი ბუნების ადამიანი რომ ბრძანდებით, თქვენს მიერ მოყოლილი ისტორიებიდან კარგად ჩანს და ღმერთმა გაგახაროთ და დაგლოცოთ! ეს რა კარგი ისტორიები იყო! ძალიან ვიხალისე! :D საინტერესო თხრობა გაქვთ, მაგრამ კომენტარებში მართლა არ უნდა იყოს ეს ამბები.
კეთილშობილი და უთბილესი ბუნების ადამიანი რომ ბრძანდებით, თქვენს მიერ მოყოლილი ისტორიებიდან კარგად ჩანს და ღმერთმა გაგახაროთ და დაგლოცოთ!
45. ძამი აბა რა გითხრაააა? დიდად ვისიამოვნე პატარა სასიამოვნო ამბებით!!! მოკლედ, რამდენად სასიამოვნო ეგ სხვა საკითხია :)) :)) მაგრამ თხრობაში ბადალი არ გყავს!!! :) :) :) სახუავისა და მგზავრობის მონათხრობზე შემეცოდე!!! თუმცა ვიცინე და არა დაგცინე!!! :)) :)) მესამე კი... კარგი ხარ ძამი, კარგი!!! იხარე და იდღეგრძელე შენა!!! ამაღლების დღესასწაულს გილოცავ ძამი!!! უფალს ებარებოდე!!! ძამი აბა რა გითხრაააა? დიდად ვისიამოვნე პატარა სასიამოვნო ამბებით!!! მოკლედ, რამდენად სასიამოვნო ეგ სხვა საკითხია :)) :)) მაგრამ თხრობაში ბადალი არ გყავს!!! :) :) :) სახუავისა და მგზავრობის მონათხრობზე შემეცოდე!!! თუმცა ვიცინე და არა დაგცინე!!! :)) :)) მესამე კი... კარგი ხარ ძამი, კარგი!!! იხარე და იდღეგრძელე შენა!!! ამაღლების დღესასწაულს გილოცავ ძამი!!! უფალს ებარებოდე!!!
44. :))))))))))))))))) გაიხარე, გიორგი! კარგი ადამიანი ხარ! :))))))))))))))) :))))))))))))))))) გაიხარე, გიორგი! კარგი ადამიანი ხარ! :)))))))))))))))
43. დავამშვიდე, მობილურზე შეტყობინება მომივიდა და მისი ხმა იყო-თქო!
ბატონო გიორგი! ნაშრომი საოცრად თბილი, მაგრამ კომენტარებიც რომ ძალიან საინტერესოა? ამ ამბებს თქვენს ადგილას აქ არ მოვყვებოდი-ანუ კომენტარებში! მშვენიერი პატარა მარგალიტებია და ცალკე წაკითხვას იმსახურებენ. დავამშვიდე, მობილურზე შეტყობინება მომივიდა და მისი ხმა იყო-თქო!
ბატონო გიორგი! ნაშრომი საოცრად თბილი, მაგრამ კომენტარებიც რომ ძალიან საინტერესოა? ამ ამბებს თქვენს ადგილას აქ არ მოვყვებოდი-ანუ კომენტარებში! მშვენიერი პატარა მარგალიტებია და ცალკე წაკითხვას იმსახურებენ.
42. გიგო, ძმაავ, რომ მწერ „კიდევ გაგვახარე შენი საინტერესო ისტორიებით!!!“-ო, შენ გგონია მე მეტი მინდა? უბრალოდ გუშინ საღამოს ჩემი სახლში კომპიუტერთან ყოფნის ლიმიტი იწურებოდა, ამიტომ დღეს დაგიწერ. ჯერ კი სულ სხვა ამბავი: რამდენიმე წლის წინ პირველი 14 სართულიანი კორპუსი ავაშენეთ. დღისით ვიყავი სახურავზე ასული და ქუდი დამრჩა. საღამოს წასვლისას ვიფიქრე ავალ ბარემ და ქუდს მოვძებნითქო. ყველანი უკვე წასულები იყვნენ. ავედი მარტო. ქუდი მაშინვე ვიპოვე, მაგრამ ჩამოსვლა აღარ მინდოდა, ისე ლამაზად ჩანდა საღამოს თბილისი, რომ ლავგარდანზე გავედი... ცოტა ხანს დავსტკბი ცქერით და უკან დაბრუნება რომ გადავწყვიტე, აღმოვაჩინე რომ იქიდან ფეხსაც ვეღარ მოვიცვლიდი... გავწექი და ვფიქრობ, ნეტავ ქუდი მაინც დამეტოვებინა, იქნებ ვინმეს შეემჩნია და მოვეძებნე-თქო (ვიცოდი რომ როცა ექსპედიციის წევრი მარტო ჩადის მღვიმეში, ჩასასვლელთან ქუდს ტოვებს, თუ ვინიცობაა ვეღარ ამოვიდა, რომ მიხვდნენ სად ეძებონ)... საშინელ პანიკაში ვარ! ამ დროს მესმის უკვე გარდაცვლილი მამაჩემის ხმა – ხომ იცი რომ მე აქ ვარ და გიყურებ, რისი გეშინია, ადექი და პირდაპირ გამოდიო! მართლაც, მაშინვე ავდექი და გამოვედი... კარგა ხანს ვიჯექი სახურავზე, ძლივს დავწყნარდი... ახლა კი დაპირებული ამბები (ისევ ქუთაისური): 1. მუშაობის დაწყების პირველი დღეა. ჩვენი კათედრის ყველა თანამშრომელი უკვე გავიცანი. ცოტა ხანში შემოვიდა ერთი პიროვნება – გულივერ ქარქაშაძე. მიყურებს და მიყურებს... ვერ მივხვდი რითი გამოვიწვიე მისი ასეთი ყურადღება... ცოტა ხანში მეუბნება: გიყურებ და ვერაფრით ვერ მივმხვდარვარ ვინ ხარო? მეც მაშინვე ვუპასუხე: რა მოხდა შე კაი კაცო, ვერც მე ვხვდები ვინ ხარ, ან ასე დაკვირვებით რატომ მიყურებ-თქო? აღმოჩნდა რომ გულივერი ყოფილა ქუთაისთან ახლოს მდებარე სოფლიდან – წყნორიდან, მე კი სიღნაღს დაქვემდებარებული ქალაქ წნორიდან ვარ (სადაც 4400 წლის ოქროს ლომის ქანდაკებაა ნაპოვნი). კადრების განყოფილებიდან მისთვის დაურეკავთ და უთქვიათ, მათემატიკის კათედრაზე შენმა ზემლიაკმა დაიწყო მუშაობა და მიდი ნახეო! 2. როგორც ყველაზე ახალგაზრდას და გვიან მისულს გამოთვლითი ტექნიკის საათები საღამოს და დაუსწრებელი სწავლების სტუდენტებთან მომცეს (რააა, სახლში რომ მივა შავთვალას ჩაეხუტება თუ რააააო – ასე დაასაბუთა ერთმა ჩემმა თანამშრომელმა – თემურ ფესტვენიძემ – სუფთა ქუთაისელმა ღადომ). ზამთრის სესიების ბოლო დღეა. გამოცდა მაქვს „პურის ცხობის და მაკარონის ტექნოლოგიის“ დაუსწრებელ სტუდენტებთან. ღამის მატარებლით კი თბილისში ვაპირებ წამოსვლას. ერთი სტუდენტი მყავდა 45 წლის კაცი, რომელიც მეუბნება, მე შენი კომპიუტერებისა არაფერი გამეგება, არც დამჭირდება და თუ ნიშანს დამიწერ, მეც თბილისში მივდივარ და შენც წაგიყვან, მართალია მანქანა ცოტა ვერ არის ფორმაში, მაგრამ მე ხმის გამცემი მაინც მეყოლები და შენ კიდევ მატარებელში ჯაყ-ჯაყს ასცდებიო... მეც ჭკუაში დამიჯდა ეს წინადადება და დავთანხმდი. შემოვიტოვე ბოლოსთვის, მის ბილეთზე მე ვუპასუხე (სინდისი სუფთა რომ მქონოდა) და გამოვემგზავრეთ თბილისისკენ. რაც მაშინ თავბედი ვიწყევლე... პირველსავე აღმართზე წყალი აუდუღდა, იმხელა კაცს ხომ არ შევაწუხებდი და გადმოვედი მანქანიდან წყლისთვის... რიკოთამდე ძლივს მივაღწიეთ, ბოთლს ხან წყლით ვავსებდი, ხან თოვლით.... თბილისამდე რომ ჩამოვაღწიეთ, გაბურბუსალებული თავი ძლივს გამოვიტანე მანქანიდან... 3. მთელს ინსტიტუტში მარტო ორი კახელი ვიყავით, მე სიღნაღიდან, ოთარ სესიკაშვილი კი თელავიდან. ოთარმა თავისი სტუდენტი მოიყვანა ცოლად – ნარგიზა, ცაგერის რაიონის სოფელ ლუხვანოდან. რა თქმა უნდა მეჯვარე მე ვიყავი. ქორწილის დღეს დაახლოებით ისეთი ამბავი გადაგვხდა, როგორც „კუჩხი ბედინერში“, გათენებისას ფეხით ძლივს ავაღწიეთ ლუხვანომდე... ოთარმა ასპირანტურაში ჩააბარა და ნარგიზაც მოსკოვში წაიყვანა. ნარგიზამ ერთი ღერი რუსული არ იცოდა, მაგრამ საბავშვო ბაღში დაიწყო მუშაობა აღმზრდელად. რამდენიმე ხანში მისი აღსაზრდელები ქუთაისური აქცენტით ლაპარაკობდნენ. ერთხელ ჩვენი თანამშრომელი ვაჟა ამინაშვილი ჩავიდა სტუმრად. მისი იქ ყოფნის დროს ჩემი ნათლული, პატარა თაზო დაეცა და ტუჩი გაეხა. წაიყვანეს საავადმყოფოში გასაკერად. რადგან ოპერაციის დროს მხოლოდ მშობლებს შეეძლოთ დასწრება, ვაჟამ თქვა რომ ბავშვის მამა იყო. ოპერაციის შემდეგ კი ოთარიც მივიდა. ნარგიზა შემდეგში მიყვებოდა, ერთი სანიტარი იყო, რომელიც მთელი იქ ყოფნის განმავლობაში ძალიან ალერგიულად იყო ჩემს მიმართ განწყობილიო... გამოწერის დროს კი ვეღარ მოითმინა და მითხრა, ქართველ ქალებზე საერთოდ კარგი წარმოდგენა მქონდა, თურმე თქვენც ისევე ატყუებთ ქმრებს, როგორც რუსი ქალები, მაგრამ ის მიკვირს, შენი ქმარი ვერ ხედავს რომ ბავშვი მის უახლოეს ძმაკაცს გავსო? :))))))))))
გიგო, ძმაავ, რომ მწერ „კიდევ გაგვახარე შენი საინტერესო ისტორიებით!!!“-ო, შენ გგონია მე მეტი მინდა? უბრალოდ გუშინ საღამოს ჩემი სახლში კომპიუტერთან ყოფნის ლიმიტი იწურებოდა, ამიტომ დღეს დაგიწერ. ჯერ კი სულ სხვა ამბავი: რამდენიმე წლის წინ პირველი 14 სართულიანი კორპუსი ავაშენეთ. დღისით ვიყავი სახურავზე ასული და ქუდი დამრჩა. საღამოს წასვლისას ვიფიქრე ავალ ბარემ და ქუდს მოვძებნითქო. ყველანი უკვე წასულები იყვნენ. ავედი მარტო. ქუდი მაშინვე ვიპოვე, მაგრამ ჩამოსვლა აღარ მინდოდა, ისე ლამაზად ჩანდა საღამოს თბილისი, რომ ლავგარდანზე გავედი... ცოტა ხანს დავსტკბი ცქერით და უკან დაბრუნება რომ გადავწყვიტე, აღმოვაჩინე რომ იქიდან ფეხსაც ვეღარ მოვიცვლიდი... გავწექი და ვფიქრობ, ნეტავ ქუდი მაინც დამეტოვებინა, იქნებ ვინმეს შეემჩნია და მოვეძებნე-თქო (ვიცოდი რომ როცა ექსპედიციის წევრი მარტო ჩადის მღვიმეში, ჩასასვლელთან ქუდს ტოვებს, თუ ვინიცობაა ვეღარ ამოვიდა, რომ მიხვდნენ სად ეძებონ)... საშინელ პანიკაში ვარ! ამ დროს მესმის უკვე გარდაცვლილი მამაჩემის ხმა – ხომ იცი რომ მე აქ ვარ და გიყურებ, რისი გეშინია, ადექი და პირდაპირ გამოდიო! მართლაც, მაშინვე ავდექი და გამოვედი... კარგა ხანს ვიჯექი სახურავზე, ძლივს დავწყნარდი... ახლა კი დაპირებული ამბები (ისევ ქუთაისური): 1. მუშაობის დაწყების პირველი დღეა. ჩვენი კათედრის ყველა თანამშრომელი უკვე გავიცანი. ცოტა ხანში შემოვიდა ერთი პიროვნება – გულივერ ქარქაშაძე. მიყურებს და მიყურებს... ვერ მივხვდი რითი გამოვიწვიე მისი ასეთი ყურადღება... ცოტა ხანში მეუბნება: გიყურებ და ვერაფრით ვერ მივმხვდარვარ ვინ ხარო? მეც მაშინვე ვუპასუხე: რა მოხდა შე კაი კაცო, ვერც მე ვხვდები ვინ ხარ, ან ასე დაკვირვებით რატომ მიყურებ-თქო? აღმოჩნდა რომ გულივერი ყოფილა ქუთაისთან ახლოს მდებარე სოფლიდან – წყნორიდან, მე კი სიღნაღს დაქვემდებარებული ქალაქ წნორიდან ვარ (სადაც 4400 წლის ოქროს ლომის ქანდაკებაა ნაპოვნი). კადრების განყოფილებიდან მისთვის დაურეკავთ და უთქვიათ, მათემატიკის კათედრაზე შენმა ზემლიაკმა დაიწყო მუშაობა და მიდი ნახეო! 2. როგორც ყველაზე ახალგაზრდას და გვიან მისულს გამოთვლითი ტექნიკის საათები საღამოს და დაუსწრებელი სწავლების სტუდენტებთან მომცეს (რააა, სახლში რომ მივა შავთვალას ჩაეხუტება თუ რააააო – ასე დაასაბუთა ერთმა ჩემმა თანამშრომელმა – თემურ ფესტვენიძემ – სუფთა ქუთაისელმა ღადომ). ზამთრის სესიების ბოლო დღეა. გამოცდა მაქვს „პურის ცხობის და მაკარონის ტექნოლოგიის“ დაუსწრებელ სტუდენტებთან. ღამის მატარებლით კი თბილისში ვაპირებ წამოსვლას. ერთი სტუდენტი მყავდა 45 წლის კაცი, რომელიც მეუბნება, მე შენი კომპიუტერებისა არაფერი გამეგება, არც დამჭირდება და თუ ნიშანს დამიწერ, მეც თბილისში მივდივარ და შენც წაგიყვან, მართალია მანქანა ცოტა ვერ არის ფორმაში, მაგრამ მე ხმის გამცემი მაინც მეყოლები და შენ კიდევ მატარებელში ჯაყ-ჯაყს ასცდებიო... მეც ჭკუაში დამიჯდა ეს წინადადება და დავთანხმდი. შემოვიტოვე ბოლოსთვის, მის ბილეთზე მე ვუპასუხე (სინდისი სუფთა რომ მქონოდა) და გამოვემგზავრეთ თბილისისკენ. რაც მაშინ თავბედი ვიწყევლე... პირველსავე აღმართზე წყალი აუდუღდა, იმხელა კაცს ხომ არ შევაწუხებდი და გადმოვედი მანქანიდან წყლისთვის... რიკოთამდე ძლივს მივაღწიეთ, ბოთლს ხან წყლით ვავსებდი, ხან თოვლით.... თბილისამდე რომ ჩამოვაღწიეთ, გაბურბუსალებული თავი ძლივს გამოვიტანე მანქანიდან... 3. მთელს ინსტიტუტში მარტო ორი კახელი ვიყავით, მე სიღნაღიდან, ოთარ სესიკაშვილი კი თელავიდან. ოთარმა თავისი სტუდენტი მოიყვანა ცოლად – ნარგიზა, ცაგერის რაიონის სოფელ ლუხვანოდან. რა თქმა უნდა მეჯვარე მე ვიყავი. ქორწილის დღეს დაახლოებით ისეთი ამბავი გადაგვხდა, როგორც „კუჩხი ბედინერში“, გათენებისას ფეხით ძლივს ავაღწიეთ ლუხვანომდე... ოთარმა ასპირანტურაში ჩააბარა და ნარგიზაც მოსკოვში წაიყვანა. ნარგიზამ ერთი ღერი რუსული არ იცოდა, მაგრამ საბავშვო ბაღში დაიწყო მუშაობა აღმზრდელად. რამდენიმე ხანში მისი აღსაზრდელები ქუთაისური აქცენტით ლაპარაკობდნენ. ერთხელ ჩვენი თანამშრომელი ვაჟა ამინაშვილი ჩავიდა სტუმრად. მისი იქ ყოფნის დროს ჩემი ნათლული, პატარა თაზო დაეცა და ტუჩი გაეხა. წაიყვანეს საავადმყოფოში გასაკერად. რადგან ოპერაციის დროს მხოლოდ მშობლებს შეეძლოთ დასწრება, ვაჟამ თქვა რომ ბავშვის მამა იყო. ოპერაციის შემდეგ კი ოთარიც მივიდა. ნარგიზა შემდეგში მიყვებოდა, ერთი სანიტარი იყო, რომელიც მთელი იქ ყოფნის განმავლობაში ძალიან ალერგიულად იყო ჩემს მიმართ განწყობილიო... გამოწერის დროს კი ვეღარ მოითმინა და მითხრა, ქართველ ქალებზე საერთოდ კარგი წარმოდგენა მქონდა, თურმე თქვენც ისევე ატყუებთ ქმრებს, როგორც რუსი ქალები, მაგრამ ის მიკვირს, შენი ქმარი ვერ ხედავს რომ ბავშვი მის უახლოეს ძმაკაცს გავსო? :))))))))))
41. ra saintereso rame- rumeebs vigeb xolme am gverdze :D
gaixareT :) ra saintereso rame- rumeebs vigeb xolme am gverdze :D
gaixareT :)
40. გიორგი ალავერდაშვილი ძალიან კარგად წერს... გიორგი ალავერდაშვილი ძალიან კარგად წერს...
39. აქამდე ვერ შემატყვე? :) გაიხარე! მართლა დიდი მადლობა თამარ! :) აქამდე ვერ შემატყვე? :) გაიხარე! მართლა დიდი მადლობა თამარ! :)
38. აჰა, შენმა "მიწა-წყალმა" (და თურმე სიმპათიამაც!) დაგიმატე ილუსტრაციებში შენი სურათი... ისე, ადამიანო, მე თუ შენი სიმპათია ვარ, ასე კომენტარებით უნდა შევიტყო? გადამრევს ეს ხალხი! :)))))
აჰა, შენმა "მიწა-წყალმა" (და თურმე სიმპათიამაც!) დაგიმატე ილუსტრაციებში შენი სურათი... ისე, ადამიანო, მე თუ შენი სიმპათია ვარ, ასე კომენტარებით უნდა შევიტყო? გადამრევს ეს ხალხი! :)))))
37. მადლობა მიწა-წყალო! აღტაცებული ვარ თქვენი ოპერატიულობით! (მე არც შეფასება მინდა და არც ქულები, უბრალოდ სურვილი მაქვს ღიმილი მაინც მოგგვაროთ... და მეტი არც არაფერი) მადლობა მიწა-წყალო! აღტაცებული ვარ თქვენი ოპერატიულობით! (მე არც შეფასება მინდა და არც ქულები, უბრალოდ სურვილი მაქვს ღიმილი მაინც მოგგვაროთ... და მეტი არც არაფერი)
36. აქ უკვე სასაცილო არ არის!!! რაც არ უნდა იძახო ჟაკეტი მეცვა და იმას ჰქონდა ხაზებიო, მაინც საოცრებააა!!! ჩემის აზრით ეგრეა!!! ღმერთს უყვარხარ გიორგი შენ!!! ეს კარგად დაიხსომე!!! განსაკუთრებით მოსწონხარ და მოწყალებას არ იშურებს შენთვის!!! ანათებდი ადამიანო ჯვრის ფორმით!!! ეგაა ჩემი დასკვნა!!! გაიხარე შენა!!! კიდევ გაგვახარე შენი საინტერესო ისტორიებით!!! აქ უკვე სასაცილო არ არის!!! რაც არ უნდა იძახო ჟაკეტი მეცვა და იმას ჰქონდა ხაზებიო, მაინც საოცრებააა!!! ჩემის აზრით ეგრეა!!! ღმერთს უყვარხარ გიორგი შენ!!! ეს კარგად დაიხსომე!!! განსაკუთრებით მოსწონხარ და მოწყალებას არ იშურებს შენთვის!!! ანათებდი ადამიანო ჯვრის ფორმით!!! ეგაა ჩემი დასკვნა!!! გაიხარე შენა!!! კიდევ გაგვახარე შენი საინტერესო ისტორიებით!!!
35. ამ წუთში ჩემს მიწა-წყალს და ჩემს სიმპათიას ფოსტაზე გავუგზავნე იმ "სახელგანთქმული" ჟაკეტის ფოტო. თუ ფიზიკურად თბილისშია, ვიცი არ დამზარდება და ილუსტრაციებში დამიმატებს :) ამ წუთში ჩემს მიწა-წყალს და ჩემს სიმპათიას ფოსტაზე გავუგზავნე იმ "სახელგანთქმული" ჟაკეტის ფოტო. თუ ფიზიკურად თბილისშია, ვიცი არ დამზარდება და ილუსტრაციებში დამიმატებს :)
34. :)) ვაიმეე არ შემიძლიააა :)) სახიფათო კაცი ყოფილხარ შენ და არა ფათერაკიანიი :D:D:D კინაღამ სიძედ მოევლინე რაჭველებს საკუთარ ქორწილში დაა :-P
ჰო და რა გასაკვირია შენს დანახვაზე მონასტერში ზარების რეკვა აეტეხაათ :D აქაოდა გაფრთხილდითოო :D :)) ვაიმეე არ შემიძლიააა :)) სახიფათო კაცი ყოფილხარ შენ და არა ფათერაკიანიი :D:D:D კინაღამ სიძედ მოევლინე რაჭველებს საკუთარ ქორწილში დაა :-P
ჰო და რა გასაკვირია შენს დანახვაზე მონასტერში ზარების რეკვა აეტეხაათ :D აქაოდა გაფრთხილდითოო :D
33. რა საინტერესოდ მოგვითხრობთ ამ ისტორიებს...:) რა საინტერესოდ მოგვითხრობთ ამ ისტორიებს...:)
32. უბრალოდ შავ ფონზე წითელი ჯვრები ძალიან კონტრასული იყო, თან ბუჩქებიც ხომ იყო და ალბათ შიგადაშიგ გაკრთებოდა-ხოლმე... :) უბრალოდ შავ ფონზე წითელი ჯვრები ძალიან კონტრასული იყო, თან ბუჩქებიც ხომ იყო და ალბათ შიგადაშიგ გაკრთებოდა-ხოლმე... :)
31. დავიბენი!... ჟაკეტზე გამოსახული ჯვრები დაინახეს მონასტრიდან და ამ ჟაკეტში გახვეული ამოდენა კაცი - შეუმჩნეველი დარჩი? სასწაულია, აბა რააა?! მესმის, შენ დაენახე მავანს და რა გეცვა, მაგისთვის აღარ მიექციათ ყურადღება! :))))))))))
თორემ ეს იმას ჰგავს, გზაზე რომ ჰკითხეს ეზოსთან სკამზე ჩამომჯდარ იმერელ კაცს: - ველოსიპეტმა ჩამეიარააა? - კიე!... - კაცი იჯდა ზედეე? - მაი არ დემინახავს, ჩემო ბატონოოო!
:))))))))))))) დავიბენი!... ჟაკეტზე გამოსახული ჯვრები დაინახეს მონასტრიდან და ამ ჟაკეტში გახვეული ამოდენა კაცი - შეუმჩნეველი დარჩი? სასწაულია, აბა რააა?! მესმის, შენ დაენახე მავანს და რა გეცვა, მაგისთვის აღარ მიექციათ ყურადღება! :))))))))))
თორემ ეს იმას ჰგავს, გზაზე რომ ჰკითხეს ეზოსთან სკამზე ჩამომჯდარ იმერელ კაცს: - ველოსიპეტმა ჩამეიარააა? - კიე!... - კაცი იჯდა ზედეე? - მაი არ დემინახავს, ჩემო ბატონოოო!
:)))))))))))))
30. ჩემო გიგო, ძმავ და მეგობარო! ერთი კიდევ გამახსენდა და ბარემ იმასაც მოგწერთ: მოწამეთაში ალბათ ნამყოფი ხართ და იცით რომ საქართველოსთვის თავდადებული ძმების – დავითის და კონსტანტინეს ძვლები მანდ ინახება! მათი ძვალთსაცავის ქვეშ ვიწრო ხვრელია დატოვებული. ვინც იმ ხვრელში ისე გაძვრება, რომ კედლებს არ შეეხოს, ყველაფერი აუსრულდება, ხოლო თუ უნებლიეთ შეეხო, რითიც შეეხება, იმ წელს სხეულის ის ნაწილი ასტკივდება! ერთ კვირა დღეს წავედით მოწამეთაში. ცოტა გრილი დღე იყო და ჟაკეტი ჩავიცვი. ჟაკეტი შავი ფერის იყო, გვერდით კი თეთრი და წითელი ფერის ხაზები ჰქონდა, უფრო სწორად კი მკლავზე რგოლი და მთელ სიგრძეზეც ხაზი... (ცოტა დავიბენი... ერთი სიტყვით ფორუმის საიტელების სურათებში ნახეთ მე-3 და მე-4 სურათი, იქ მაცვია ეგ ჟაკეტი). გელათის გზიდან ლიანდაგებს გავყევით, ტყე-ტყე მივდიოდით... მთის წვერი, სადაც მოწამეთას მონასტერია აშენებული, თითქოს გაწეულია ძირითადი მთიდან... იქამდე ვიწრო ბილიკით შეიძლება მისვლა... მოწამეთას სამი მხრიდან წყალწითელა ეკვრის... როგორც იქნა მივაღწიეთ ბილიკამდე და მძივებივით ავიკინძეთ... ცოტა ხანში ატყდა ზარების რეკვა... ჩვენც ნაბიჯს მოვუჩქარეთ, გვაინტერესებდა რა ხდებოდა მონასტერში... გზაში დაგვცხა და ჟაკეტი გავიხადე... მონასტერს რომ მივუახლოვდით, გვითხრეს: აშკარად სასწაულის მოწმენი გავხდით, რამდენიმე წუთის წინ აშკარად დავინახეთ ორი წითელი ჯვარი როგორ უახლოვდებოდა მოწამეთასო... ჟაკეტი შეუმჩნევლად ჩანთაში ჩავდე...
ჩემო გიგო, ძმავ და მეგობარო! ერთი კიდევ გამახსენდა და ბარემ იმასაც მოგწერთ: მოწამეთაში ალბათ ნამყოფი ხართ და იცით რომ საქართველოსთვის თავდადებული ძმების – დავითის და კონსტანტინეს ძვლები მანდ ინახება! მათი ძვალთსაცავის ქვეშ ვიწრო ხვრელია დატოვებული. ვინც იმ ხვრელში ისე გაძვრება, რომ კედლებს არ შეეხოს, ყველაფერი აუსრულდება, ხოლო თუ უნებლიეთ შეეხო, რითიც შეეხება, იმ წელს სხეულის ის ნაწილი ასტკივდება! ერთ კვირა დღეს წავედით მოწამეთაში. ცოტა გრილი დღე იყო და ჟაკეტი ჩავიცვი. ჟაკეტი შავი ფერის იყო, გვერდით კი თეთრი და წითელი ფერის ხაზები ჰქონდა, უფრო სწორად კი მკლავზე რგოლი და მთელ სიგრძეზეც ხაზი... (ცოტა დავიბენი... ერთი სიტყვით ფორუმის საიტელების სურათებში ნახეთ მე-3 და მე-4 სურათი, იქ მაცვია ეგ ჟაკეტი). გელათის გზიდან ლიანდაგებს გავყევით, ტყე-ტყე მივდიოდით... მთის წვერი, სადაც მოწამეთას მონასტერია აშენებული, თითქოს გაწეულია ძირითადი მთიდან... იქამდე ვიწრო ბილიკით შეიძლება მისვლა... მოწამეთას სამი მხრიდან წყალწითელა ეკვრის... როგორც იქნა მივაღწიეთ ბილიკამდე და მძივებივით ავიკინძეთ... ცოტა ხანში ატყდა ზარების რეკვა... ჩვენც ნაბიჯს მოვუჩქარეთ, გვაინტერესებდა რა ხდებოდა მონასტერში... გზაში დაგვცხა და ჟაკეტი გავიხადე... მონასტერს რომ მივუახლოვდით, გვითხრეს: აშკარად სასწაულის მოწმენი გავხდით, რამდენიმე წუთის წინ აშკარად დავინახეთ ორი წითელი ჯვარი როგორ უახლოვდებოდა მოწამეთასო... ჟაკეტი შეუმჩნევლად ჩანთაში ჩავდე...
29. ღმერთმანი, რა "ხიფათიანი" კაცი ყოფილხარ გიორგი შენა!!! :)) :)) :)) საკმარისად ვიცინე!!! მეყოფა ერთი-ორი დღით!!! გაიხარე შენა!!! :)) :)) ღმერთმანი, რა "ხიფათიანი" კაცი ყოფილხარ გიორგი შენა!!! :)) :)) :)) საკმარისად ვიცინე!!! მეყოფა ერთი-ორი დღით!!! გაიხარე შენა!!! :)) :))
28. დღეს შემთხვევით შევხვდი რობერტ მესხს და მის მეუღლეს – ქალბატონ ფიქრიას. აღმოჩნდა რომ ილუსტრაციებში დამატებული გაწუწული ფისოს სურათი ერთად შეურჩევიათ! ამან ძალიან გამახარა და როგორც ხდება ხოლმე ტვინის უჯრედებში მიმალული ერთი ქუთაისური კურიოზი კიდევ ამომიტივტივდა: თითქმის ყოველ შაბათ-კვირას გასვლებს ვაწყობდით ხან ბაგრატის ტაძარზე, ხან გელათში, მოწამეთაში და ცოტა შორსაც. ერთხელაც გადავწყვიტეთ შაორზე წავსულიყავით და ნიკორწმინდაც მოგვენახულებინა. წავედით ორი მანქანით. ჩვენ ცოტა ადრე წავედით (შეშა უნდა შეგვეგროვებინა, რადგან სამწვადე მეორე მანქანით უნდა წამოეღოთ). ნიკორწმინდაში რომ მივედით ხალხმრავლობა დაგვხვდა. ჯვრისწერა იყო დანიშნული თურმე... სასიძო, საპატარძლო თეთრი კაბით, სტუმრები და ასე შემდეგ... ვიცადეთ, მაგრამ ჯვრისწერა არ იწყებოდა... რამდენიმე ხანში ჩემთან მოვიდა სასიძო და მითხრა, ჩემი საცოლე მონათლული არ არის, მღვდელი ისე ჯვარს არ გვწერს, რატომღაც თქვენზე შევაჩერეთ არჩევანი და საწინააღმდეგო ხომ არ გექნებათ საცოლე რომ განათლოთო? სიხარულით დავთანხმდი. მღვდელმა რომ გაიგო სიღნაღიდან ვიყავი, უფრო ესიამოვნა, რაჭაში წმინდა ნინოს მონასტრის მრევლი სადღა იპოვეთო? ერთი სიტყვით ამომიყენეს გვერდით საპატარძლო და დაიწყო ნათლობა! ამ დროს მეორე მანქანაც მოსულა, ჩვენი გოგონები შემოდიან ტაძარში და უცებ ერთ-ერთის ხმამაღალი შეძახილი: „გუგუა, ასეთი ნაგლი თუ იყავი, ნამდვილად არ ვიცოდი, სასიძოს ტაძარში ააცალე საცოლე და ჯვარს შენ იწერო?“ სასიძო გვარად მიდელაური იყო, მცხეთელი... რაც იქ ამბავი ატყდაააა.... ბოლოს როგორც იქნა დავშოშმინდით, ქორწილიც შედგა, მეც დამპატიეს, მაგრამ მოვიმიზეზე, ჯინსებით ქორწილში ვერ წამოვალ-თქო, მერე კი ვინანე, უნდა წავსულიყავი...
დღეს შემთხვევით შევხვდი რობერტ მესხს და მის მეუღლეს – ქალბატონ ფიქრიას. აღმოჩნდა რომ ილუსტრაციებში დამატებული გაწუწული ფისოს სურათი ერთად შეურჩევიათ! ამან ძალიან გამახარა და როგორც ხდება ხოლმე ტვინის უჯრედებში მიმალული ერთი ქუთაისური კურიოზი კიდევ ამომიტივტივდა: თითქმის ყოველ შაბათ-კვირას გასვლებს ვაწყობდით ხან ბაგრატის ტაძარზე, ხან გელათში, მოწამეთაში და ცოტა შორსაც. ერთხელაც გადავწყვიტეთ შაორზე წავსულიყავით და ნიკორწმინდაც მოგვენახულებინა. წავედით ორი მანქანით. ჩვენ ცოტა ადრე წავედით (შეშა უნდა შეგვეგროვებინა, რადგან სამწვადე მეორე მანქანით უნდა წამოეღოთ). ნიკორწმინდაში რომ მივედით ხალხმრავლობა დაგვხვდა. ჯვრისწერა იყო დანიშნული თურმე... სასიძო, საპატარძლო თეთრი კაბით, სტუმრები და ასე შემდეგ... ვიცადეთ, მაგრამ ჯვრისწერა არ იწყებოდა... რამდენიმე ხანში ჩემთან მოვიდა სასიძო და მითხრა, ჩემი საცოლე მონათლული არ არის, მღვდელი ისე ჯვარს არ გვწერს, რატომღაც თქვენზე შევაჩერეთ არჩევანი და საწინააღმდეგო ხომ არ გექნებათ საცოლე რომ განათლოთო? სიხარულით დავთანხმდი. მღვდელმა რომ გაიგო სიღნაღიდან ვიყავი, უფრო ესიამოვნა, რაჭაში წმინდა ნინოს მონასტრის მრევლი სადღა იპოვეთო? ერთი სიტყვით ამომიყენეს გვერდით საპატარძლო და დაიწყო ნათლობა! ამ დროს მეორე მანქანაც მოსულა, ჩვენი გოგონები შემოდიან ტაძარში და უცებ ერთ-ერთის ხმამაღალი შეძახილი: „გუგუა, ასეთი ნაგლი თუ იყავი, ნამდვილად არ ვიცოდი, სასიძოს ტაძარში ააცალე საცოლე და ჯვარს შენ იწერო?“ სასიძო გვარად მიდელაური იყო, მცხეთელი... რაც იქ ამბავი ატყდაააა.... ბოლოს როგორც იქნა დავშოშმინდით, ქორწილიც შედგა, მეც დამპატიეს, მაგრამ მოვიმიზეზე, ჯინსებით ქორწილში ვერ წამოვალ-თქო, მერე კი ვინანე, უნდა წავსულიყავი...
27. გაიხარეთ, ბატონო გიორგი.
ეს ფოტოები რომ ვნახე ფორუმზე, ნამდვილად ვერც კი ვიფიქრებდი, რომ თქვენ იყავით:)))))))))))))) გაიხარეთ, ბატონო გიორგი.
ეს ფოტოები რომ ვნახე ფორუმზე, ნამდვილად ვერც კი ვიფიქრებდი, რომ თქვენ იყავით:))))))))))))))
26. ვიხალისე ილუსტრაციაზე... და ისე, ეს შავი კაცი ასე რამ გაგათეთრა, ჯორჯ? :)) ვიხალისე ილუსტრაციაზე... და ისე, ეს შავი კაცი ასე რამ გაგათეთრა, ჯორჯ? :))
25. ისე თბილად გამეღიმა მართლა :) ისე თბილად გამეღიმა მართლა :)
24. suraTSi ZLivs gicaniT,ZLivs ki ara,kargaxani ver davijere Tqven rom iyaviT :)) suraTSi ZLivs gicaniT,ZLivs ki ara,kargaxani ver davijere Tqven rom iyaviT :))
22. უუუჰ, სოფო, რომ იცოდე რამხელა მადლი მოისხი ილუსტრაციებში რომ გადმოიტანე სურათი, ამხელა კაცი აქეთ-იქით "დავრბიოდი" :) უუუჰ, სოფო, რომ იცოდე რამხელა მადლი მოისხი ილუსტრაციებში რომ გადმოიტანე სურათი, ამხელა კაცი აქეთ-იქით "დავრბიოდი" :)
21. ასე რომ გაგახალისათ ის ფოტო ავტვირთე საიტელების სურათებში, შეგიძლიათ ნახოთ :) ასე რომ გაგახალისათ ის ფოტო ავტვირთე საიტელების სურათებში, შეგიძლიათ ნახოთ :)
20. თქვენს კომენტარზე ვიცინე... :) თქვენს კომენტარზე ვიცინე... :)
19. მოკლედ საკმაოდ ვიხალისე გიორგი!!! ზანგზე ხო საერთოდ!!! :)) :)) :)) :)) რა კარგი ადამიანი ხარ, რომ იცოდე!!! :)) გაიხარე შენა!!! მოკლედ საკმაოდ ვიხალისე გიორგი!!! ზანგზე ხო საერთოდ!!! :)) :)) :)) :)) რა კარგი ადამიანი ხარ, რომ იცოდე!!! :)) გაიხარე შენა!!!
18. :) :) :) გაიხარეთ . ზანგის ისტორიაზე გულიანა ვიცინე,მსგავსი კურიოზები მეც მქონდა, ბევრჯერ ვგონებივართ ქართველებს რუსსი და .... :) :) :) :) :) გაიხარეთ . ზანგის ისტორიაზე გულიანა ვიცინე,მსგავსი კურიოზები მეც მქონდა, ბევრჯერ ვგონებივართ ქართველებს რუსსი და .... :) :)
17. მშვენიერი ისტორიები იყო...:) კატებზე და ძაღლებზე უფრო მომეწონა...:)))) მეც მიყვარს ფისოები...:))) მშვენიერი ისტორიები იყო...:) კატებზე და ძაღლებზე უფრო მომეწონა...:)))) მეც მიყვარს ფისოები...:)))
16. ასე, ასე... თქვენი თბილი სიტყვებით გამათამამეთ ჩემო კარგებო! ეს ტვინის უჯრედებს მიხსნის და მასში მიმალულ ძველ ამბებს წამომიტივტივებს-ხოლმე. ერთ ამბავს კიდევ შემოგთავაზებთ, ოღონდ ამჯერად ძაღლზე! ქუთაისის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში ახალი ჩასული ვარ. ქუთაისელმა ლამაზმანებმა ხომ თავგზა ამიბნიეს. ჰოდააა, ერთხელაც ასე თავგზააბნეული ვდგავარ გაჩერებაზე, გვერდით ჩემი სტუდენტი გოგონები დგანან და მეც ვიპრანჭებისავით... უცებ ერთ ვეებერთელა ძაღლს შუა გზაში მანქანამ დაარტყა... ძაღლი დაეცა და აღარ ინძრეოდა... რა თქმა უნდა ძალიან შემეცოდა, ვიფიქრე ამ საცოდავს კიდევ გადაუვლის ვინმე და ცოდვაა-თქო... გადავედი გზაზე, ორივე ხელით ავიყვანე ძაღლი და გაჩერებაზე გადმოვიყვანე... ეტყობა შოკში იყო საცოდავი და გათიშულა... როგორც კი დავსვი, მაშინვე აზრზე მოვიდა, თვალები გაახილა, ადგა, ვითომ არაფერიაო და უკან მოუხედავად გაიქცა... რაც მე მაშინ სიცილი დამაყარეს...
ახლა მეორე ამბავი: რაღაც ღონისძიება იყო თეატრის შენობაში, ცხელოდა... გოგონების უმრავლესობა მარაოებით იჯდნენ... სცენიდან ისეთი შთაბეჭდილება რჩებოდა რომ დარბაზში ფერიები მოფრენილიყვნენ, ცოტა ხნით დასასვენებლად ჩამომსხდარიყვნენ და თან ფრთებს იქნევდნენ... ლამაზი სანახავი იყო...
და ერთი კიდევ: ინსტიტუტის თანამშრომელთა კომკავშირის მდივნად ამირჩიეს. საახალწლოდ კარნავალი მოვაწყეთ. მე ზანგის ფორმაში ვიყავი. რაღაცა ძვლები ჩამოვიკიდე, პარიკი, წითელი პომადით შეღებილი ტუჩები, შამპანურის სახურავისგან გაკეთებული საყურეები და ერთი ცხვირზეც კი მეკეთა და რაც მთავარია - სახეზე რეზინების ქარხნიდან გამოტანილი საჟე მესვა. რა თქმა უნდა პირველი ადგილი და მთავარი პრიზი მე შემხვდა. კარნავალის შემდეგ ერთ ჩემს მეგობარს ვთხოვე "ჰიგიენურ საშხაპეში" გამყოლოდა (აბა სახლის პირობებში იმდენ მურს როგორ ჩამოვირეცხავდი?). აბანოს მოსაცდელში საკმაოდ იყო ხალხი. ერთმა ქალბატონმა შემომხედა, თვალებში მიყურებდა და თან ღიმილით მითხრა: ვაი შენს პატრონს, ნეტავი იცოდე რას გავხარო? არც მე დავბნეულვარ და პირდაპირ ვუპასუხე: ქალბატონო, რომ გამოვალ, მაშინ მნახე რა ბიჭიც ვარ-თქო! საწყალი, მოსასულიერებელი გახდა, რას წარმოიდგენდა რომ "ზანგს" ქართული ესმოდა? სასწრაფოდ წამოხტა და გარეთ გავარდა :) ასე, ასე... თქვენი თბილი სიტყვებით გამათამამეთ ჩემო კარგებო! ეს ტვინის უჯრედებს მიხსნის და მასში მიმალულ ძველ ამბებს წამომიტივტივებს-ხოლმე. ერთ ამბავს კიდევ შემოგთავაზებთ, ოღონდ ამჯერად ძაღლზე! ქუთაისის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში ახალი ჩასული ვარ. ქუთაისელმა ლამაზმანებმა ხომ თავგზა ამიბნიეს. ჰოდააა, ერთხელაც ასე თავგზააბნეული ვდგავარ გაჩერებაზე, გვერდით ჩემი სტუდენტი გოგონები დგანან და მეც ვიპრანჭებისავით... უცებ ერთ ვეებერთელა ძაღლს შუა გზაში მანქანამ დაარტყა... ძაღლი დაეცა და აღარ ინძრეოდა... რა თქმა უნდა ძალიან შემეცოდა, ვიფიქრე ამ საცოდავს კიდევ გადაუვლის ვინმე და ცოდვაა-თქო... გადავედი გზაზე, ორივე ხელით ავიყვანე ძაღლი და გაჩერებაზე გადმოვიყვანე... ეტყობა შოკში იყო საცოდავი და გათიშულა... როგორც კი დავსვი, მაშინვე აზრზე მოვიდა, თვალები გაახილა, ადგა, ვითომ არაფერიაო და უკან მოუხედავად გაიქცა... რაც მე მაშინ სიცილი დამაყარეს...
ახლა მეორე ამბავი: რაღაც ღონისძიება იყო თეატრის შენობაში, ცხელოდა... გოგონების უმრავლესობა მარაოებით იჯდნენ... სცენიდან ისეთი შთაბეჭდილება რჩებოდა რომ დარბაზში ფერიები მოფრენილიყვნენ, ცოტა ხნით დასასვენებლად ჩამომსხდარიყვნენ და თან ფრთებს იქნევდნენ... ლამაზი სანახავი იყო...
და ერთი კიდევ: ინსტიტუტის თანამშრომელთა კომკავშირის მდივნად ამირჩიეს. საახალწლოდ კარნავალი მოვაწყეთ. მე ზანგის ფორმაში ვიყავი. რაღაცა ძვლები ჩამოვიკიდე, პარიკი, წითელი პომადით შეღებილი ტუჩები, შამპანურის სახურავისგან გაკეთებული საყურეები და ერთი ცხვირზეც კი მეკეთა და რაც მთავარია - სახეზე რეზინების ქარხნიდან გამოტანილი საჟე მესვა. რა თქმა უნდა პირველი ადგილი და მთავარი პრიზი მე შემხვდა. კარნავალის შემდეგ ერთ ჩემს მეგობარს ვთხოვე "ჰიგიენურ საშხაპეში" გამყოლოდა (აბა სახლის პირობებში იმდენ მურს როგორ ჩამოვირეცხავდი?). აბანოს მოსაცდელში საკმაოდ იყო ხალხი. ერთმა ქალბატონმა შემომხედა, თვალებში მიყურებდა და თან ღიმილით მითხრა: ვაი შენს პატრონს, ნეტავი იცოდე რას გავხარო? არც მე დავბნეულვარ და პირდაპირ ვუპასუხე: ქალბატონო, რომ გამოვალ, მაშინ მნახე რა ბიჭიც ვარ-თქო! საწყალი, მოსასულიერებელი გახდა, რას წარმოიდგენდა რომ "ზანგს" ქართული ესმოდა? სასწრაფოდ წამოხტა და გარეთ გავარდა :)
15. არაჩვეულებრივი ადამიანი ხართ,კეთილი გულის და სუფთა სულის.. მართალია თეა,ნაწერსაც ეტყობა ... ძალიან დადებითი აურა გაქვთ...
უდიდესი პატივისცემით და კეთილი სურვილებით. არაჩვეულებრივი ადამიანი ხართ,კეთილი გულის და სუფთა სულის.. მართალია თეა,ნაწერსაც ეტყობა ... ძალიან დადებითი აურა გაქვთ...
უდიდესი პატივისცემით და კეთილი სურვილებით.
14. ტაქსში ავედი იმედით, რომ ნაცნობი არავინ არ შემხვდებოდა..... :)ნაცნობი სიტუაციაა...:) მშVენიერი ისტორია ძალიან კარგად გადმოცემული... ტაქსში ავედი იმედით, რომ ნაცნობი არავინ არ შემხვდებოდა..... :)ნაცნობი სიტუაციაა...:) მშVენიერი ისტორია ძალიან კარგად გადმოცემული...
13. გიორგი შენ არაჩვეულებრივი ადამიანი ხარ!!! ისტორიამ კიდევ ერთხელ დამარწმუნა შენს კეთილშობილებაში. ძლიერი სულისა და თილი ბუნების ვაჟკაცი!!! ერის მამულიშვილო და გულშემატკივარო!!! შენს საქმიანობას ნათელი უფლისაგან!!! გაიხარე შენა!!! გიორგი შენ არაჩვეულებრივი ადამიანი ხარ!!! ისტორიამ კიდევ ერთხელ დამარწმუნა შენს კეთილშობილებაში. ძლიერი სულისა და თილი ბუნების ვაჟკაცი!!! ერის მამულიშვილო და გულშემატკივარო!!! შენს საქმიანობას ნათელი უფლისაგან!!! გაიხარე შენა!!!
12. რა საინტერესო ისტორიები მოყოლია ჩემს პატარა კომენტარს:)
ძალიან კარგი მთხრობელი ხართ, ბატონო გიორგი!.. მიხარია, რომ გიცნობთ. რა საინტერესო ისტორიები მოყოლია ჩემს პატარა კომენტარს:)
ძალიან კარგი მთხრობელი ხართ, ბატონო გიორგი!.. მიხარია, რომ გიცნობთ.
11. რა კარგია, კატები რომ გიყვარს...საერთოდ ცხოველები...ყოველთვის მყავს კატა, ყოველთვის. რა კარგია, კატები რომ გიყვარს...საერთოდ ცხოველები...ყოველთვის მყავს კატა, ყოველთვის.
10. ქალბატონო თამარ! ბატონო რობერტ! დიდ მადლობას მოგახსენებთ ილუსტრაციების დამატებაზე!
ახლა კი თეა თაბაგარს მინდა ვუპასუხო: ჩემო თეა, ჩემს დას ახლაც კი ეშინია და ეზიზღება კატები ბავშვობაში ბებიაჩემი თავის პენსიას რომ გვაძლევდა ჩემს „კუთვნილ“ თანხას ჩემს დას ვაძლევდი, ოღონდ კი კატისთვის ხელი გადაესვა! ერთ ამბავსაც გავიხსენებ: სოფელში ჩემი ოთახი მეორე სართულზეა, მის ქვემოთ კი მამაჩემს აუზი ჰქონდა აშენებული, სადაც მოსარწყავად წვიმის წყალი გროვდებოდა... ერთხელაც ღამით კატის განწირულმა ხმამ გამაღვიძა... აუზში ჩავარდნილა და იღრჩობოდა... მაშინვე წამოვხტი და ბრაგა-ბრუგით ჩამოვირბინე დაბლა, დედა და მამა მაშინვე გამომეკიდნენ, ვერ მიხვდნენ რა ხდებოდა... აუზთან რომ მივედი კატა უკვე თათებგაფარჩხული ძლივსღა იმაგრებდა თავს... ვერაფერი რომ ვერ ვიპოვე კატის ამოსაყვანად, შიშველი ფეხი ჩავყავი წყალში და კატუნიას მუცელზე ამოვადე ტერფი... იმ საცოდავმა ცოტა ძალ-ღონე რომ მოიკრიბა, ფეხზე დაიწყო ამოცოცება! ახლა ჩემი ჯღავილი იკლებდა იქაურობას, მეზობლებიც კი გამოვიდნენ... კატუნია ბოლომდე ამომაფოფხდა... სულ სისხლები მდიოდა, მაგრამ საშინლად კმაყოფილი ვიყავი, რადგან გადავარჩინე!
რაც შეეხება ახალ ცინდალს – თუთიყუშის გალიით კახეთში წავიყვანე! ვნატრობდი, ნეტავ მარშრუტკაში ფოე-ფოე ხალხი არ შემხვდეს, კატის კნავილზე შენიშვნა რომ არ მომცენთქო... შენიშვნა კი არა, ისეთი კარგი ქალი შემხვდა რომ მეტი არ შეიძლება! გალიიდან გამოიყვანა და მთელი გზა გულზე მიხუტებული ჰყავდა, მე თვითონ ორი კატა მყავს და ჩემთან ერთად სძინავთო, თვითოეულს თავისი ზეწარი აქვსო! თუ არ გავუშლი, ისე არ იძინებენო! ძაღლიც ჰყოლია... ერთი სიტყვით მთელი გზა ცხოველებზე ვილაპარაკეთ!
დედაჩემსაც გაუხარდა „სტუმარი“ რომ მივუყვანე! ჯერ კი მითხრა, ამხელა კაცმა ამხელა გზაზე კატა როგორ ატარეო, მაგრამ მისი ამბავი რომ მოვუყევი, მოეფერა. ძალიან სასაცილო ვინმეა!
ქალბატონო თამარ! ბატონო რობერტ! დიდ მადლობას მოგახსენებთ ილუსტრაციების დამატებაზე!
ახლა კი თეა თაბაგარს მინდა ვუპასუხო: ჩემო თეა, ჩემს დას ახლაც კი ეშინია და ეზიზღება კატები ბავშვობაში ბებიაჩემი თავის პენსიას რომ გვაძლევდა ჩემს „კუთვნილ“ თანხას ჩემს დას ვაძლევდი, ოღონდ კი კატისთვის ხელი გადაესვა! ერთ ამბავსაც გავიხსენებ: სოფელში ჩემი ოთახი მეორე სართულზეა, მის ქვემოთ კი მამაჩემს აუზი ჰქონდა აშენებული, სადაც მოსარწყავად წვიმის წყალი გროვდებოდა... ერთხელაც ღამით კატის განწირულმა ხმამ გამაღვიძა... აუზში ჩავარდნილა და იღრჩობოდა... მაშინვე წამოვხტი და ბრაგა-ბრუგით ჩამოვირბინე დაბლა, დედა და მამა მაშინვე გამომეკიდნენ, ვერ მიხვდნენ რა ხდებოდა... აუზთან რომ მივედი კატა უკვე თათებგაფარჩხული ძლივსღა იმაგრებდა თავს... ვერაფერი რომ ვერ ვიპოვე კატის ამოსაყვანად, შიშველი ფეხი ჩავყავი წყალში და კატუნიას მუცელზე ამოვადე ტერფი... იმ საცოდავმა ცოტა ძალ-ღონე რომ მოიკრიბა, ფეხზე დაიწყო ამოცოცება! ახლა ჩემი ჯღავილი იკლებდა იქაურობას, მეზობლებიც კი გამოვიდნენ... კატუნია ბოლომდე ამომაფოფხდა... სულ სისხლები მდიოდა, მაგრამ საშინლად კმაყოფილი ვიყავი, რადგან გადავარჩინე!
რაც შეეხება ახალ ცინდალს – თუთიყუშის გალიით კახეთში წავიყვანე! ვნატრობდი, ნეტავ მარშრუტკაში ფოე-ფოე ხალხი არ შემხვდეს, კატის კნავილზე შენიშვნა რომ არ მომცენთქო... შენიშვნა კი არა, ისეთი კარგი ქალი შემხვდა რომ მეტი არ შეიძლება! გალიიდან გამოიყვანა და მთელი გზა გულზე მიხუტებული ჰყავდა, მე თვითონ ორი კატა მყავს და ჩემთან ერთად სძინავთო, თვითოეულს თავისი ზეწარი აქვსო! თუ არ გავუშლი, ისე არ იძინებენო! ძაღლიც ჰყოლია... ერთი სიტყვით მთელი გზა ცხოველებზე ვილაპარაკეთ!
დედაჩემსაც გაუხარდა „სტუმარი“ რომ მივუყვანე! ჯერ კი მითხრა, ამხელა კაცმა ამხელა გზაზე კატა როგორ ატარეო, მაგრამ მისი ამბავი რომ მოვუყევი, მოეფერა. ძალიან სასაცილო ვინმეა!
9. ვულოცავ ფისოს ვულოცავ ფისოს
8. საწყალი გაწუწული ფისო........ კიდევ კარგი გამშრალა....... :) საწყალი გაწუწული ფისო........ კიდევ კარგი გამშრალა....... :)
7. ვიცი, რომ სწორედ ასე მოიქცეოდი, გიორგი, შენ ისეთი კეთილშობილი ბუნების ადამიანი ხარ! 5555555 ვიცი, რომ სწორედ ასე მოიქცეოდი, გიორგი, შენ ისეთი კეთილშობილი ბუნების ადამიანი ხარ! 5555555
6. დავიღუპე, მგონია! ამ კაცმა თავისი ნაწერებით შემაყვარა თავი! :))))) 5 დავიღუპე, მგონია! ამ კაცმა თავისი ნაწერებით შემაყვარა თავი! :))))) 5
5. წვიმას და ქარს ასეთი ნაწერები თუ შეგაყვარებენ,თორემ აბა,რა საყვარელი მოვლენები ეგენი არიან:D სასიამოვნო ნაწერი იყო,ბოლოში გამეღიმა მეგობრის ნათქვამზე:) წვიმას და ქარს ასეთი ნაწერები თუ შეგაყვარებენ,თორემ აბა,რა საყვარელი მოვლენები ეგენი არიან:D სასიამოვნო ნაწერი იყო,ბოლოში გამეღიმა მეგობრის ნათქვამზე:)
4. რა კარგი წვიმიანი ამბავი იყო?...5
რა კარგი წვიმიანი ამბავი იყო?...5
3. ძალიან დადებითი პიროვნება ხართ და ეს თქვენს ნაწერებსაც ეტყობა.
ესეც მომეწონა, მიუხედავად იმისა, რომ ვერ ვიტან კატებს.:) ძალიან დადებითი პიროვნება ხართ და ეს თქვენს ნაწერებსაც ეტყობა.
ესეც მომეწონა, მიუხედავად იმისა, რომ ვერ ვიტან კატებს.:)
2. :) რა საყვარელი ხარ! :) :-* :) რა საყვარელი ხარ! :) :-*
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|