გული მატკინეს, გრძნობა ჩაკლეს, სული ამართვეს...
ის რაც მეგონა "სიყვარული", - "ვნება" ყოფილა?!...
ნეტავ შემეძლოს, რომ თავიდან შევქმნა სიცოცხლე,
ან ეს სიცოცხლე შუაზე რომ გამაყოფინა!

სიცოცხლეს პირველს ერქმეოდა “ლაღი ღიმილი”,
სიცოცხლეს შემდგომს  დავარქმევდი “მეგობრის სევდას”...
ო, ღმერთო, ღმერთო, რატომ ხდება ასე ნეტავი?
ნაღდი, ფაქიზი მეგობრობა რატომ გახევდა?!