არც დავფიქრდები ისე მაგრად შემოგხვევ ხელებს,
არც დავფიქრდები ისე მაგრად ჩაგიკრა- მინდა!
არ დავფიქრდები,
არ გავიხსენებ წყენას -არ მინდა!
არ გავექცევი წვიმად მოსულ შენებურ ფერებს,
სად გავექცევი?-
ვერც გავექცევი!
მავიწყდეს მინდა...
ოღონდაც გნახო, არ დავფიქრდები, შემოგხვევ ხელებს!!

მჯერა დაარწევ ისევ ჰამაკში
არეულ ფიქრებს,
დარჩენილ ერთ ღილს შევიბნევ მკერდზე,
შიში მაქვს ისევ,
რომ არ მოვედო მაგ შენს ჰამაკში
დარწეულ ფიქრებს...
დარჩენილ ერთ ღილს შევიბნევ ბევრჯერ,
შიში მაქვს ისევ!-

რას გაიფიქრებს შენი ზარმაცი აზრების გროვა?-
გადარეული,
ზე-არეული,
რაც მთავარია-
შეყვარებული!

ნუ არწევ  ჰამაკს,თვალი დაღალა, ეს ლეღვიც  ბორგავს,
დაარწევ,
დაარწევ,
დაარწევ,
ფიქრობ...
ალაგებ სიტყვებს...
მთელ ღამეს ათევ! და მაგ ჰამაკში დაგროვილ ბოდვას
დაარწევ,
დაარწევ,
დაარწევ...
გძინავს, ალაგებ სიზმრებს!
ეს ლეღვის ჩრდილიც თავს დაგტყდომოია, გისმენს და შფოთავს,
გისმენს,
არ მიშვებს,
გისმენს და შენთან
ახლოს არ მიშვებს...
არც მოვდიოდი შენს სიახლოვეს, შენთან სხვა მოვა!

გნახავ ალაზანს დაყუდებულს-ცდილობ ცას მისწვდე,
გარს მთების ღობე შემოგხვევია. არც ის არ მიშვებს...
ახლოს არ მიშვებს. არადა გული  აზრებს მიგიჟებს!
ახლოს არ მიშვებს...(იქნებ უჩემოდ სათქმელს მიმიხვდე!!)...

ნისლს შეგიგროვებს ალაზანი, მოგეფერება...
შხეფს იქ მოგაწვდენს, სადაც შენი ოცნება ფიქრობს..
(მივეპარები ჰამაკს უჩუმრად, მომენდომება,
რომ ჩემზე ფიქრის ნატამალი აქ მაინც ვპოვო!)

რაც შენ წახვედი, დამშრიალებს ლეღვი, მაფიქრებს.
ალაზნის მწყემსებს ვეკითხები შენს ხასიათებს,
ამბობენ გულში წყენა გტკიოდა, ესეც მაფიქრებს,
ვნატრობ არ ვცნობდე  მე ამ ადგილებს-ნატვრა მაგიჟებს!

მივეპარები ჰამაკს უჩუმრად, ისევ და ისევ!
დავარწევ
ვფიქრობ!
ვფიქრობ და გული მაგიჟებს ისევ,
დავარწევ,
ვფიქრობ,
ვეძებ მიზეზებს ….ისევ და ისევ…

დარჩენილ ერთ ღილს შევიბნევ მკერდზე, შიში მაქვს ისევ!