გეგონებათ წყნარია
და ძალიან მშვიდია,
ხორთუმი კი იმ სიგრძე
სულ შემთხვევით ჰკიდია,

ან  ყურები ამხელა
სულ შემთხვევით გაზრდია...
მოგიყვებით, თუთიყუშს
ჩემთვის  რაც  უამბია:

თურმე რაც მოხდებოდა
ტყეში საინტერესო,
განა შეიძლებოდა
სპილოს რომ არ გაეგო?

ყველას საქმეს  არჩევდა,
ყველაფერში ცხვირს ჰყოფდა,
ყველაფერი იცოდა,
ტყეში ვინ რას იტყოდა.

ცნობისმოყვარეობა
სპილოს ძვირად დაუჯდა,-
გაუდიდდა ყურები
და ხორთუმი გაუჩნდა.

-ეს რა დამემართაო?
ცხვირი შუბლზე იტკიცა,
-შევიცვლები,მენდეთო,
სულ სპლიყვები იფიცა.

შეიცვალა თუ ისევ
ჭორიკანა ბრძანდება,
თუთიყუშმა ამის თქმა
ჩემთან ვეღარ გაბედა.

რატომ?
ალბათ, იფიქრა,
სპილო მიგდებს ყურსაო,
ენაჭარტალობისთვის
მთლად გამაცლის კუდსაო.