თოთქოს
 

თეთრი და თბილი მყუდროება
უფერო სივრცეს შეერია
და დროც საათების მიღმა
თითქოს მაჯისცემას შეელია
წამით დაესვენა სათნოება
სუნთქვასამოყოლილ სარეცელზე,
ფიქრებს დაეფინა ნეტარება
წლებით გახურებულ საფეთქელზე,
ისე გაირინდა მყუდროება
თითქოს  მარტოობას შეეჩვია
და დროც, საათების მიღმა,
თითქოს მაჯისცემას შეელია.




                      ***

თეთრი წერო დავრჩი მარტო ჭალაში,
გაფრენილან წლების ჭრელი გუნდები,
ჩალის ღერი მართობს ნელი თამაშით,
წინ გზა არ ჩანს და ვერც უკან ვბრუნდები

რა ყოფილა განშორების დუმილი,
სად იპოვნის გული ახლა ტოლ-სწორებს?
წერილებში შენახული სურვილი
მოტეხილ ფრთას გასაფრენად ისწორებს             

                                                          2007
                                                   

PS.ახლა ყველაფერი სხვაგვარადაა,საათები გულისცემაზეა აწყობილი,
    თქვენი შემომედება კი ჩემი მზის სხივია...