ავტორი: რ_____ო_____ი ჟანრი: პოეზია 17 დეკემბერი, 2010
__ ბ ა თ ო მ ი __
მგონია ქუჩებს ხეტიალის სურვილით მოვლევ, გეზი და კურსი აღებული დამირჩა მარტოს, წაიღიღინა უცებ ცამ და პირველი თოვლი, თევზის ფხასავით გაეჩხირა ხახაში ბათომს.
ირგვლივ კი იდგა ბევრი ფაქტი, ამინდის გარდა, როცა ქალაქმა ბულვარს ძილის უფლება დართო, წამოადუღა ელვამ თითქოს საღამოს ზღვა და ტალღებმა ფრთხილად დაუთბილეს ფეხები ბათომს.
ვუცქერდი დიდხანს, ახლა სურვილს ორმაგად მიზრდის, ვიხილო ის ცა, ის ამინდი, ქარების მარში, რომელიც უკან მოგყვება და თითქოს შენ მისდევ... ყველაფერი კი საბოლოოდ იწყება მაშინ -
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც...
და მე მგონია ხეტიალის სურვილით მოვლევ, ქუჩებს გეზი კი აღებული დამირჩა მარტოს, წაიღიღინა უცებ ცამ და პირველი თოვლი, თევზის ფხასავით გაეჩხირა ხახაში ბათომს.
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
* * * ბათუმს ეკუთვნის ასე გულგამთბარი ლექსი.
ეს ქალაქი შემიყვარდა თქვენით ...:-*:-*:-*
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
.. ძალიან შემიყვარდა ბათუმი, ძალიან. ეს იმ ბიჭების დამსახურებაა გორგილაძის ქუჩაზე რომ მღერიან ხოლმე და ჩემი ძმაკაცები რომ არიან... :) ქვიშის საათივით მიყვარს ხევსურეთი და ბათუმი, ერთმანეთს ასე ავსებს ორივე... ... ზღვა საოცარ მუხტს მაძლევს... ბოლოს რომ ვიყავი 2 საათი მარტო დავწანწალებდი სანაპიროზე, ვისწავლე ზღვაში ქვების სროლა და ვისწავლე ძღვის მოსმენა, და იმასაც მივხვდი რომ ბათუმში სხვანაირად უყვართ ერთმანეთი, უფრო მეტად და უფრო გულწრფელად ვიდრე სხვაგან მინახავს... და სულ სხვანაირად უყვართ სტუმარი.. ბათუმს მოვიკითხავ დიდი სიყვარულიითდა ვულოცავ შობა-ახალ წელს!!!
და კიდევ: " ..გვიან ღამიტ ბათუმში, გორგილაძის ქუჩაზე, ბიჭები რომ მღერიან ჩემი ძმაკაცებია"
.. ძალიან შემიყვარდა ბათუმი, ძალიან. ეს იმ ბიჭების დამსახურებაა გორგილაძის ქუჩაზე რომ მღერიან ხოლმე და ჩემი ძმაკაცები რომ არიან... :) ქვიშის საათივით მიყვარს ხევსურეთი და ბათუმი, ერთმანეთს ასე ავსებს ორივე... ... ზღვა საოცარ მუხტს მაძლევს... ბოლოს რომ ვიყავი 2 საათი მარტო დავწანწალებდი სანაპიროზე, ვისწავლე ზღვაში ქვების სროლა და ვისწავლე ძღვის მოსმენა, და იმასაც მივხვდი რომ ბათუმში სხვანაირად უყვართ ერთმანეთი, უფრო მეტად და უფრო გულწრფელად ვიდრე სხვაგან მინახავს... და სულ სხვანაირად უყვართ სტუმარი.. ბათუმს მოვიკითხავ დიდი სიყვარულიითდა ვულოცავ შობა-ახალ წელს!!!
და კიდევ: " ..გვიან ღამიტ ბათუმში, გორგილაძის ქუჩაზე, ბიჭები რომ მღერიან ჩემი ძმაკაცებია"
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
მერე რიჟრაჟზე ნამთვრალევი გავყურებთ ზეცას, როცა ქალაქი იძინებს და იღვიძებს ხალხი, როცა კანონი ყოველ დილით სურვილებს კვეცავს, როცა გინდა რომ შენს ჭკუაზე... და ხვდები არ ღირს...
ბათუმური არდადეგები გამხსენდა..... :-) ;)
ლექსი კი ძალიან, ძალიან მომეწონა!
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
მერე რიჟრაჟზე ნამთვრალევი გავყურებთ ზეცას, როცა ქალაქი იძინებს და იღვიძებს ხალხი, როცა კანონი ყოველ დილით სურვილებს კვეცავს, როცა გინდა რომ შენს ჭკუაზე... და ხვდები არ ღირს...
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
საოცარი ლექსია, ამავსო...555555555
ბინდი გაწოლას დააპირებს ღრუბლებზე როცა, პონტოს ზღვაში რომ მთვარის თეთრი ლაპლაპებს გუნდა - იმდენად თბილა შეგიძლია გაიძრო ხორციც და მარტო - სულით გაიარო ქუჩებში თუნდაც,
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
5 ამხელა დუმილის შემდეგ!
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
ძალიან მიყვარხარ და მეამაყები იმაზე მეტად ვიდრე ოდესმე ეს სიტყვები მითქვამს და იმაზე მეტადაც ვიდრე ოდესმე ეს სიტყვები ამ მნიშვნელობის მატარებელი იყო :)
ძალიან მიყვარხარ და მეამაყები იმაზე მეტად ვიდრე ოდესმე ეს სიტყვები მითქვამს და იმაზე მეტადაც ვიდრე ოდესმე ეს სიტყვები ამ მნიშვნელობის მატარებელი იყო :)
5 მინდოდა რომელიღაც სტრიქონი გამომერჩია, ვერ ვახერხებდი. ბოლოს ეს გამოვარჩიე სხვებივით : ,,წამოადუღა ელვამ თითქოს საღამოს ზღვა და ტალღებმა ფრთხილად დაუთბილეს ფეხები ბათომს."
ეს ლექსი, არ ვიცი, უძლიერესია? თუ ამაზე მეტი?
5 მინდოდა რომელიღაც სტრიქონი გამომერჩია, ვერ ვახერხებდი. ბოლოს ეს გამოვარჩიე სხვებივით : ,,წამოადუღა ელვამ თითქოს საღამოს ზღვა და ტალღებმა ფრთხილად დაუთბილეს ფეხები ბათომს."
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
ბათუმი... როგორ მომნატრებია... აი, ეს სტროფი, ყველაფრის მთქმელია ჩემთვის... ბათუმი... როი, ხომ ისედაც მიყვარს ბათუმი, მაგრამ თუ დამიჯერებ, თქვენით უფრო... ჩემს მოკრძალებულ ლექსს დაგიტოვებ ძალიან ზღვისფერ ქალაქზე და მაპატიე, რომ შენი ლექსის მერე ასე ვკადნიერდები :)
ბათუმს
ღამენათევმა მივაშურე საყვარელ ქუჩებს. ქალაქი მხვდება ღიმილით და სინაზით სავსე. აისის შუქზე შედედებულ ჰაერს ვისრუტავ და მზეს ვუშვერ ხელისგულებს, რომ მეამბოროს. თოლიებმა გახაზეს ზეცა, გაღვიძებულ ზღვას მიაწყდნენ ვნებით. ზღვაც, თითქოს ამას ელოდაო, აიქოჩრა, წამოიმართა, რომ უფრო მაგრად ჩაეკრა გულში სიყვარულმისჯილი თოლიები. ღამენათევი ვხეტიალობ უმისამართოდ, აისის შუქზე შედედებულ ჰაერს ვსუნთქავ და ვივსებ მზერას: ამომავალი მზითა და შენით!!!
სადაც ყოველთვის გაღიმებას სხვა მოსავს ფასი, ურთიერთობას დატვირთვა აქვს იმდენად ფართო, რომ მთელს ქალაქში ყველას ერთი ბეჭედი აზის და ერთ ოჯახად ვეფარგლებით ყველანი ბათომს.
ბათუმი... როგორ მომნატრებია... აი, ეს სტროფი, ყველაფრის მთქმელია ჩემთვის... ბათუმი... როი, ხომ ისედაც მიყვარს ბათუმი, მაგრამ თუ დამიჯერებ, თქვენით უფრო... ჩემს მოკრძალებულ ლექსს დაგიტოვებ ძალიან ზღვისფერ ქალაქზე და მაპატიე, რომ შენი ლექსის მერე ასე ვკადნიერდები :)
ბათუმს
ღამენათევმა მივაშურე საყვარელ ქუჩებს. ქალაქი მხვდება ღიმილით და სინაზით სავსე. აისის შუქზე შედედებულ ჰაერს ვისრუტავ და მზეს ვუშვერ ხელისგულებს, რომ მეამბოროს. თოლიებმა გახაზეს ზეცა, გაღვიძებულ ზღვას მიაწყდნენ ვნებით. ზღვაც, თითქოს ამას ელოდაო, აიქოჩრა, წამოიმართა, რომ უფრო მაგრად ჩაეკრა გულში სიყვარულმისჯილი თოლიები. ღამენათევი ვხეტიალობ უმისამართოდ, აისის შუქზე შედედებულ ჰაერს ვსუნთქავ და ვივსებ მზერას: ამომავალი მზითა და შენით!!!
ბათუმი არის წვიმის აფიშა, და ღმერთის გულის ფეთქვა, მკაფიო ლექსამდე სველი ვზივარ კაფეში, ფინჯანი ყავის ორთქლთან ვკაფიობ... მავსებს წვიმების აპლოდისმენტი - ჩემი ომეგაც და ჩემი ალფაც... ასე გულდასმით არ მოვისმენდი ზეციდან რომ არ წვეთავდეს ალბათ... ასე მზესავით არ მოვიწყენდი... (და სხვა მოწყენის სურვილი არც მაქვს) გულით ვატარებ ყელთან მიწყვეტილ ჩემი ძმის ნაქონ თითბერის ჯვარცმას... ხშირად ვიხსენებ, ფეხით გათელილ და მოყინული კვირტების მარშებს... (ო, რა ამაყი, ო, რა ნეთელი, ო, რა მართალი იყავი მაშინ...) და ვერ ვივიწყებ ამ ძველ ბიჭებსაც სულ რომ არ ჰგვანდნენ სახით იმ ახლებს... ხელში გვეკავა მზე და ბეჭებზე გვედგა ბათუმურ ზეცის სიმაღლე... რა დაბალია მთვარე ამაღამ, ზღვისპირას ღრუბელს ბეჭი აჰკარი... ყველა ობოლი ბიჭის მამა ხარ და უბინაო კაცის სახლ-კარი... ლამაზი ქალის სუფთა აურა, უდედო ბავშვის საღამოს ლოცვა, მზის სიმფონია, ზღვა და აუუ რააააააააააააა სანახავი ხარ, ყოველთვის, როცა მზეს შემოიდებ ლომის თათივით და ზღვაში სიზმრებს ააციმციმებ მე შენი ქუჩის დეპუტატი ვარ შენი კაცური სიტყვის სიმძიმე!
წვიმა წვიმაში დგომით გაცივდა... მზე ზეცას მ ო ს წ ყ დ ა როგორც ატომი... მადლობა უფალს, რომ ვარ კაცი და ჩემი სახელი არის ბ ა თ უ მ ი!
ჰენრი
სევდიანი სალაღობო ბათუმს
(ეძღვნება ვახტანგ ღლონტს)
ბათუმი არის წვიმის აფიშა, და ღმერთის გულის ფეთქვა, მკაფიო ლექსამდე სველი ვზივარ კაფეში, ფინჯანი ყავის ორთქლთან ვკაფიობ... მავსებს წვიმების აპლოდისმენტი - ჩემი ომეგაც და ჩემი ალფაც... ასე გულდასმით არ მოვისმენდი ზეციდან რომ არ წვეთავდეს ალბათ... ასე მზესავით არ მოვიწყენდი... (და სხვა მოწყენის სურვილი არც მაქვს) გულით ვატარებ ყელთან მიწყვეტილ ჩემი ძმის ნაქონ თითბერის ჯვარცმას... ხშირად ვიხსენებ, ფეხით გათელილ და მოყინული კვირტების მარშებს... (ო, რა ამაყი, ო, რა ნეთელი, ო, რა მართალი იყავი მაშინ...) და ვერ ვივიწყებ ამ ძველ ბიჭებსაც სულ რომ არ ჰგვანდნენ სახით იმ ახლებს... ხელში გვეკავა მზე და ბეჭებზე გვედგა ბათუმურ ზეცის სიმაღლე... რა დაბალია მთვარე ამაღამ, ზღვისპირას ღრუბელს ბეჭი აჰკარი... ყველა ობოლი ბიჭის მამა ხარ და უბინაო კაცის სახლ-კარი... ლამაზი ქალის სუფთა აურა, უდედო ბავშვის საღამოს ლოცვა, მზის სიმფონია, ზღვა და აუუ რააააააააააააა სანახავი ხარ, ყოველთვის, როცა მზეს შემოიდებ ლომის თათივით და ზღვაში სიზმრებს ააციმციმებ მე შენი ქუჩის დეპუტატი ვარ შენი კაცური სიტყვის სიმძიმე!
წვიმა წვიმაში დგომით გაცივდა... მზე ზეცას მ ო ს წ ყ დ ა როგორც ატომი... მადლობა უფალს, რომ ვარ კაცი და ჩემი სახელი არის ბ ა თ უ მ ი!
-------------------------------------------------------------------------------- მე სულ ვამაყობ.ჯერ სად ვართ.ჩვენს შვილებს რომ მოვუყვებით ეგ იქნება ფაქტი ძალიან ტკბილი. მე ამაყი ვიქნები მთელი ცხოვრება ამ ადამიანს რომ ვიცნობ.
7. ზოგჯერ ვამაყობ რომ გიცნობ
ლაა. 2010-12-17 00:42:31
-------------------------------------------------------------------------------- მე სულ ვამაყობ.ჯერ სად ვართ.ჩვენს შვილებს რომ მოვუყვებით ეგ იქნება ფაქტი ძალიან ტკბილი. მე ამაყი ვიქნები მთელი ცხოვრება ამ ადამიანს რომ ვიცნობ.
