ადამიანებო,
თქვენ თხრით გვირაბებს
სადღაც ორი კილომეტრის სიღრმეში
და გსურთ ააჩქაროთ ელექტრონები...
მე გეტყვით, რომ...
სისულელეა დიდი აფეთქება.

აქ ყველაფერი შედარებითი
და მიახლოებითია...
წარმოიდგინეთ
არსებობენ ნეიტრონები,
რომლებიც ატომებისაგან რომ განვაცალკევოთ
და უბრალოდ ერთ ჩაის კოვზზე მოვათავსოთ
იწონიან მილიონ ტონას...
არსებობენ ვარსკვლავები (თეთრი ჯუჯები)
მხოლოდ ნეიტრონებისგან შემდგარნი...
მზეზე ბევრად პატარები,
რომლებშიც მილიარდობით მზეა.
საოცარია...

რადიაცია...
მოდი, გავცდეთ ამ რადიაციას
და კიდევ გრავიტაციას..

თითქოს სამყარო შეიქმნა
დიდი აფეთქებით
და სინათლის სხივის სიჩქარე უდრის
300 ათას კილომეტრს წამში,
ანუ წამში 7.5 ჯერ რომ შემოუარო დედამიწას,
წამში რომ მიხვიდე მთვარემდე...
ამაზე დიდი სიჩქარე
თურმე არ არსებობს...

არსებობენ გალაქტიკები,
პულსარები,
კვაზარები...
არსებობს მეტაგალაქტიკა(გალაქტიკების ერთობლიობა)
და არსებობენ წარმოუდგენელი სიდიდეები...
არსებობენ უშორესი გალაქტიკები
მანძილი: რომელსაც სინათლის სხივი გაივლის
სადღაც 900 მილიარდი წლის განმავლობაში
ან თუნდაც 800 მილიარდჯერ მეტი...

თუმცა აღმოჩნდა, რომ
არსებობს უფრო დიდი მანძილი,
უფრო დიდი სიშორე
და უფრო დიდი სიჩქარე...
(ვიდრე სინათლის სხივის)...

აღმოჩნდა რაღაც N პულსარი,
რომლის მანძილი
გამოითვალა ობსერვატორიამ...
თურმე ეს N პულსარი
1000 ჯერ უფრო სწრაფად
შორდება მზის სისტემას,
ვიდრე სინათლის სხივის სიჩქარე...

არაფერს ვამბობთ შავ ხვრელებზე,
რომლებიც ვარსკვლავებს
(თუნდაც ნეიტრონულს),
თუნდაც გალაქტიკებს,
მილიარდობით
ნეიტრონული ვარსკვლავებისაგან
შემდგართ
შეექცევიან როგორც საყვარელ,
ცისფერ ქვირითს...
თუნდაც პულსარებსაც და კვაზარებსაც,
რომელთა ენერგიის ჯამი
მილიონობით ნეიტრონული გალაქტიკის
ჯამის ტოლია...

თურმე სამყარო ფართოვდება...
ანუ კვაზარები, პულსარები
და გალაქტიკები
რაღაც წარმოუდგენელი სიჩქარით
შორდებიან ცენტრს...
-დიდ აფეთქებას...
მაგრამ მე მაინტერესებს
რატომ აღმოჩნდა დედამიწა,
იგივე მზის სისტემა,
თუნდაც ჩვენი გალაქტიკა
სამყაროს ცენტრში?
რატომ არ ვმოძრაობთ ჩვენ
სხვა გალაქტიკების
რაღაც შესაბამის
სიბრტყეზე?

აღმოჩნდა რაღაც უშორესი კვაზარი,
რომელიც სინათლის სხივთან შედარებით
წარმოუდგენლად დიდი სიჩქარით
შორდება ცენტრს...
რომლის იქითაც
არ ჩანან გალაქტიკები...
არც პულსარები...
ამბობენ: თურმე იქ მთავრდება სამყარო...
მე მაინტერესებს:
რა გრძელდება ყოველივე ამის მერე?

აქ ყველაფერი მიახლოებითი
და შედარებითია...

აღმოჩნდა...
რომ არსებობს მიკროსამყარო...

ასე ვთქვათ ერთი შაქრის გრანული
შეგვიძლია დავყოთ უსასრულოდ...
ანუ ...
მარტივი შესაძლებელია
ერთი ატომი
დაიყოს უსასრულო ნაწილაკებად...
და შესაძლებელია
არსებობდნენ სამყაროებში
სამყაროები...

ასე ვთქვათ ერთ შაქრის მარცვალში
არსებობენ კვაზარები...
არსებობენ გალაქტიკები,
მზეები...
არსებობენ პლანეტები...
ოკეანეები...
ხოჭოები...


რომლებიც თავისთავად შედგებიან
უმცირესი ნაწილაკებისაგან,
ატომებისაგან...
რომლებშიც ( რა თქმა უნდა)
კვლავ არსებობენ ნეიტრონული გალაქტიკები,
მთვარეები...
და რომელიღაც პლანეტაზე
არის სიცოცხლე...

სადღაც მიკროსამყაროს რომელიღაც აღმოსავლურ ნაწილში
ერთი კ.გ. შაქარი 28 სუბჰელბრი ღირს...
( 1 სუბჰელბრი უდრის დაახლოებით
90 (ექვივალენტი ლარებში))...

და ასე უსასროლოდ...
მე მაინტერესებს:

სად მდებარეობს ნული?

ამბობენ:
არსებობს არარაობა...
წამიკითხავს სადღაც, რომ...
რომელიღაც კოსმონავტმა
შეაღწია ამ არარაობაში...
და მისი ვარსკვლავმფრენის ბორტზე
სიჩქარე უჩვენებდა- 0
დრო =0
ტემპერატურა=0
გრავიტაცია =0
და ხომალდის ყველა ციფერბლატზე
ნაჩვენები იყო = 0
!!!

და იყო აბსოლუტური სიბნელე...

ცოტა ხნის მერე
ჩვენი გმირი ხვდება
კვლავ ჩვეულებრივ კოსმოსში...
ნაცნობი ვარსკვლავები,
ნაცნობი გალაქტიკები
მაგრამ ხდება რაღაც არანორმალური.
ხომალდში იზრდება რადიაცია.
კოსმონავტმა თურმე სასწრაფოდ ჩართო
ანტირადიაციული დამცავი ველი...
მაგრამ უშედეგოდ.
ამ დროს ხდება საოცრება.
რეკავს კოსმოსური მიმღები რაღაც სიხშირეზე...

და ჩვენი გმირი ესაუბრება თავის ორეულს,
აბსოლუტურად თავის ორეულს...
(თურმე მთელი დედამიწის
ოკეანეები და ზღვები რომ მოვიაროთ,
ვერ ვიპოვით
აბსოლუტურად
ერთნაირ ქვიშის მარცვლებს)...

თქვენ წარმოიდგინეთ...
ეს კოსმოსი იყო
ჩვენი სამყაროს ასლი...

და თურმე აქ მდებარეობს
ყველაზე დიდი საშიშროება-
ანტისამყარო.
თურმე აქ არის ყველაზე დიდი ენერგია...
რადიაცია
და ნეიტრონული გალაქტიკები,
თუნდაც შავი ხვრელები
აქ რა მოსატანია...
და ამ ენერგიას
მეტაფიზიკოსები უწოდებენ
ანჰილაციას...

ორი ანტისხეულის შეჯახებას
მოყვება წარმოუდგენლად დიდი აფეთქება...
რის შემდეგაც ნივთიერება აბსოლუტურად ქრება
და იქცევა სინათლის ნაკადად...
ასე ვთქვათ- ორი ანტი ქვიშის მარცვლის
შეჯახება გამოიწვევს
დაახლოებით რამდენიმე ნეიტრონული გალაქტიკის
ერთმანეთთან შეჯახების სიმძლავრის აფეთქებას...


თურმე არსებობს
აბსოლუტურად მსგავსი
მეორე სამყარო...
ანუ ანტიდედამიწა,
ანტიმზე,
ანტიგალაქტიკები,
ანტიკვაზარები,
ანტი შავი ხვრელები,
ანტიმიკროსამყაროები.

სადღაც 1 კგ ანტიშაქარი
28 სუბჰელბრი ღირს...

რაც შეეხება ჩვენს გმირს
ის სასწრაფოდ ბრუნდება უკან...
მე მაინტერესებს
როგორ გაიარა კოსმონავტმა არარაობა,
როდესაც სიჩქარე =0
დრო=0
გრავიტაცია=0
ტემპერატურა =0
???
ან როგორ შეძლო დალაპარაკებოდა
თავის ანტიარსებას,
როდესაც მიღებული სიგნალები
იგივე ანტიწალაკებისაგან შედგებოდა?

მადლობა ავტორს
ამ ფანტაზიისთვის...

თუმცა მეცნიერები ამტკიცებენ, რომ
სამყარო სწორედ ანჰილაციური
აფეთქების შედეგად შეიქმნა...
და სამყაროში მიმდინარე მოვლენებს
კანონზომიერებებს ეძახიან...
თუმცა ,,ძალიან დიდი მეცნიერები
და მეტაფიზიკოსები''
როდესაც რაღაც კანონზომიერებას
ვეღარ ხსნიან
ისინი იშველიებენ რაღაც კოსმოსურ გონს...
და რა სასაცილოა აქ საცოდავი დიდი აფეთქება!!!

ვერ გამიგია,
რატომ ეძებთ გამოქვაბულებს,
როდესაც
მოდიხართ სამოთხიდან?

ვერ გამიგია,
რატომ გჯერათ მაიმუნების,
როცა ხართ ადამიანები?
!!!


ყოველი ქვიშის მარცვალი,
ყოველი ზეახალი ვარსკვლავი...
და გალაქტიკა
ნამდვილად კანონს ემორჩილება.
კანონს, რომელიც მხოლოდ სიკეთისთვის არსებობს,
და რომ არ ყოფილიყო ეს კეთილი კანონი
ვერაფერი გაანათებდა მზეს...
ვერც ვარსკვლავებს..
ვერაფერი შეაჩერებდა
ვერც რადიაციას,
ვერც შავ ხვრელებს...
წამში თავზე დაგვემხობოდა ყველაფერი...

გალაქტიკები,
თუნდაც წარმოუდგენელი სიდიდეები
მხოლოდ იმისთვისაა,
რომ მივხვდეთ
ყველაზე დიდ სიდიდეს-
სიყვარულს...!

ადამიანებო, ნუთუ ვერ ვგრძნობთ
იმ დიდ სიყვარულს,
რომელსაც ჩვენ ასე ვუყვარვართ?
რომელსაც დედამიწა უყვარს...
ნუთუ ვერ ვგრძნობთ იმ სიყვარულს
რომელიც მართავს კანონს...
კანონს, რომელიც ღვთისგან დაწერილი
სახლში გვილაგია თაროებზე...

ადამიანებო,
გამოვფხიზლდეთ...
და შევინანოთ...
ჩვენ ჩვენი ცოდვებით ვამძიმებთ დედამიწას...
ვამძიმებთ მზეს!!!

ადამიანებო...
ღვთის შიში გვქონდეს,
ვიცხოვროთ წმინდად,
სიცრუის გარეშე.
ვიცხოვროთ
უღალატოდ...
ვაპატიოთ და გვიყვარდეს ერთმანეთი...
და როგორც ღმერთმა გვითხრა:
შევინანოთ...

სისულილეა მიკრო და პარალელური
სამყაროები...
სისულელეა ანტისამყარო
და ანტიგალაქტიკები..,.
არსებობს მხოლოდ ერთი სამყარო,
მხოლოდ ერთი მზე,
ერთი მთვარე
ერთი სიყვარული...

ადამიანებო,
თქვენ თხრით გვირაბებს
სადღაც ორი კილომეტრის სიღრმეში
და გსურთ ააჩქაროთ ელექტრონები...
მე გეტყვით, რომ...
სისულელეა დიდი აფეთქება..