7. მადლობა ძვირფასებო! წმინდა ნინოს მადლი შეგეწიოთ! მადლობა ძვირფასებო! წმინდა ნინოს მადლი შეგეწიოთ!
6. მძიმე ლექსია! :( ძალიან ტკბილი ხმა აქვს თქვენს ქალიშვილს, ქალბატონო ნინო! მძიმე ლექსია! :( ძალიან ტკბილი ხმა აქვს თქვენს ქალიშვილს, ქალბატონო ნინო!
5. უღრმესი მადლობა ქალბატონ ნინოს! უღრმესი მადლობა ქალბატონ ნინოს!
4. მომეწონა სიმღერა,ძალიან სევდიანი ხმა ჰქონდა+++ მომეწონა სიმღერა,ძალიან სევდიანი ხმა ჰქონდა+++
3. ამ სიმღერას დილით მოვუსმინე, გულშიჩამწვდომად მღეროდა თეო. ძალიან მესიამოვნა ლექსის წაკითხვა, არ ვიცოდი და მადლობა, ნინო:) კიდევ ერთხელ, გილოცავ დღევანდელ დღეს... ამ სიმღერას დილით მოვუსმინე, გულშიჩამწვდომად მღეროდა თეო. ძალიან მესიამოვნა ლექსის წაკითხვა, არ ვიცოდი და მადლობა, ნინო:) კიდევ ერთხელ, გილოცავ დღევანდელ დღეს...
2. მადლობა, მანანა ძვირფასო! ლინკს რაც შეეხება, ეს სიმღერა ასე გაჩნდა: გასული საუკუნის ოთხმოცდაათიან წლებში ჩემს შვილს, თეოს, რომელიც მაშინ ცამეტი წლისა იყო და პოეზიას დიდად არ სწყალობდა, გაზეთ ,,ლიტერატურული საქართველოს'' პირველ გვერდზე უნახავს ეს ლექსი და სიმღერად უქცევია. მაშინ არ იცნობდა ზაზა აბზიანიძეს . წარმოიდგინეთ, როგორ გაუხარდებოდა, როცა ცოტა ხანში ვუთხარი,, რომ ზაზამ შინ დაპატიჟა თავისი გიტარიანად. ასე დამეგობრდნენ. გავიდა წლები, თეო ახლა იმ ხნისაა, რა ხნისაც დედამისი იყო მაშინ, სიმღერას არ გაჰყოლია, შინ გიტარაზე თავისთვის სამღერადაც იშვიათად იცლის ამერიკაში, სულ სხვა პროფესია აქვს. ქართულ გარემოსთან და ენასთანაც მინიმალური კავშირი აქვს. თეომ გადაწყვიტა, საარადგომო საჩუქრით გაეხარებინა ზაზა. ჩემთვის ეს ყველაფერი იმიტომაც არის ძვირფასი, რომ არა მხოლოდ ჩაბნელებულ თბილისში, ზაზა აბზიანიძის ბუხართან, სანთლის შუქზე მომღერალ ჩემს პატარა თეოს მაგონებს, არამედ მის ნამღერში მშობლიური ქართული გარემოს მონატრება და სიყვარული ვიგრძენი. მადლობა, მანანა ძვირფასო! ლინკს რაც შეეხება, ეს სიმღერა ასე გაჩნდა: გასული საუკუნის ოთხმოცდაათიან წლებში ჩემს შვილს, თეოს, რომელიც მაშინ ცამეტი წლისა იყო და პოეზიას დიდად არ სწყალობდა, გაზეთ ,,ლიტერატურული საქართველოს`` პირველ გვერდზე უნახავს ეს ლექსი და სიმღერად უქცევია. მაშინ არ იცნობდა ზაზა აბზიანიძეს . წარმოიდგინეთ, როგორ გაუხარდებოდა, როცა ცოტა ხანში ვუთხარი,, რომ ზაზამ შინ დაპატიჟა თავისი გიტარიანად. ასე დამეგობრდნენ. გავიდა წლები, თეო ახლა იმ ხნისაა, რა ხნისაც დედამისი იყო მაშინ, სიმღერას არ გაჰყოლია, შინ გიტარაზე თავისთვის სამღერადაც იშვიათად იცლის ამერიკაში, სულ სხვა პროფესია აქვს. ქართულ გარემოსთან და ენასთანაც მინიმალური კავშირი აქვს. თეომ გადაწყვიტა, საარადგომო საჩუქრით გაეხარებინა ზაზა. ჩემთვის ეს ყველაფერი იმიტომაც არის ძვირფასი, რომ არა მხოლოდ ჩაბნელებულ თბილისში, ზაზა აბზიანიძის ბუხართან, სანთლის შუქზე მომღერალ ჩემს პატარა თეოს მაგონებს, არამედ მის ნამღერში მშობლიური ქართული გარემოს მონატრება და სიყვარული ვიგრძენი.
1. გული დამიმძიმა.. გული დამიმძიმა..
|