ავტორი: ნათია პაპიძე ჟანრი: პოეზია 16 ივნისი, 2011
= ჯ უ ჯ ა =
ბალახიანი ბილიკით ტბასთან მისული _ ვხედავ- დუმფარებიან სიხავსეში თუ როგორ იძირება სასახლე... დიდი ხნის წინათ მსურდა, მეც ისევე შევყვარებოდი ჯუჯას, როგორც ის ქერა ქალბატონი დაიტირა. ქერა ქალბატონი ტბის ფსკერმა დაიტია. ჩემმა და მისმა მოგონებებმაც.
ვფიქრობდი, რაოდენ უჩვეულოა, თუ როგორ შესძლო ჯუჯამ – იმაზე დიდი ეტარებინა გული, ვიდრე თავისი ყველაზე დიდი ნაბიჯით – მიწა აზომა ტბამდე იმ დღეს.
...წყალი ნაბიჯით არ იზომება.
მერე კი მივხვდი, მისი „დაბალი სიმაღლიდან“ საგნები უფრო ახლო ხედით სჩანს. უფრო მეტს იტევს გაფართოებული მისი გუგები. მიწაში ჩაფლული ფეხებით იღებს საზრდოს გონების, გულის და ეჯიბრება წყალმცენარეებს ფუნჯა ფესვების გადგმაში ჩემი ტვინის იმ ნაწილისკენ – სადაც ბავშვობა შევინახე. სხვებს, იმ ხანას ხის გამოჩორკნილი ცხენი ახსენებს, ზოგს ის, რომ – ერთ დღეს ბაყაყი მოკლა, მერე იწვიმა. ბევრი ბავშვობას ალბომებით ინახავს, თავქვეშ. ბევრსაც ხის ძირში ჩაუფლია პატარა სკივრით ბურთულა შუშის, მარკა – ჩიტით ან ბარათი სამუდამო გულწრფელი ფიცით. ჩემი ბავშვობა კი – ეს ჯუჯაა, საზარელი მეჩხერთანკბილვით, შუბლდაჩრდილული, უწარბო თვალით. რომელიც ტბისკენ, დუმფარებიან, მიდის და ტირის – ქერა ქალბატონს. ის ჯუჯა ჩემი ბავშვობის ერთადერთი მოგონებაა. ის ტბა – სიხავსით, ოცნება ჩემი, სადაც მე უნდა დავსაფლავდე.
მიტიროს იმან, ვისგან ვისწავლე , რომ „დაბალი, შეუმჩნეველი, ვერდანახული სიმაღლიდან“ – საგნები უფრო ახლო ხედით სჩანს.
გულია მიწა – ახლოდან ფეთქავს.
ბალახიანი ბილიკით ტბასთან მისული – ხედავ, თუ როგორ იძირება დუმფარებიან სიხავსეში სასახლე, კუბო...
დღეიდან, მე, უკვე, შ ე ნ ი მოგონება ვარ. დღეიდან, მე შ ე ნ ი ოცნება ვარ – იქ დასაფლავდე - სადაც...
დღეიდან, მე ვარ შენი ტანმორჩილი ადამიანი. რომლმაც იცის – წყალი ნაბიჯით არ იზომება. სიღრმეს უნდა ჩაჰხედო მხოლოდ.
საერთოდაც ეს არის ჟანრი _ "პ რ ო ე ზ ი ა " , მაგრამ რაკიღა ამ საიტს ასარჩევში ეს ჟანრი არ აქვს..ასე, პოეზიად დამეწერა და დავსწერე. ვის აქვს შეკითხვები? :D
საერთოდაც ეს არის ჟანრი _ "პ რ ო ე ზ ი ა " , მაგრამ რაკიღა ამ საიტს ასარჩევში ეს ჟანრი არ აქვს..ასე, პოეზიად დამეწერა და დავსწერე. ვის აქვს შეკითხვები? :D
მომეწონა ნამდვილად... თუმცა ადგილებში მართლა მეთხრობითა ძალიან, განსაკუთრებით დასაწყისში: ვიდრე თავისი ყველაზე დიდი ნაბიჯით – მიწა აზომა ტბამდე იმ დღეს. <--- ამ მონაკვეთმა ამომაგდო, არადა პირველი ორი ხაზი ამავე სტროფის, ძალიან კარგი იყო...
კომპოზიციურად წყობა მომეწონა ძალიან. ისეთი სახეებია ნაწერში, თავს რომ დაგამახსოვრებს, თუმცა მაინც უნდა დამუშავება ადგილ-ადგილ...
მომეწონა ნამდვილად... თუმცა ადგილებში მართლა მეთხრობითა ძალიან, განსაკუთრებით დასაწყისში: ვიდრე თავისი ყველაზე დიდი ნაბიჯით – მიწა აზომა ტბამდე იმ დღეს. <--- ამ მონაკვეთმა ამომაგდო, არადა პირველი ორი ხაზი ამავე სტროფის, ძალიან კარგი იყო...
კომპოზიციურად წყობა მომეწონა ძალიან. ისეთი სახეებია ნაწერში, თავს რომ დაგამახსოვრებს, თუმცა მაინც უნდა დამუშავება ადგილ-ადგილ...
უკვე უთქვამთ ეს პოეზია არააო და ამიტომ ამაზე აღარ გავამახვილებ მაინცდამაინც ყურადღებას. რაც შეეხება შინაარს,ერთნაირი ხარ(ხდები ყველა ნაწერში)ანუ გინდაც ემოციური თვალსაზრისით და გინდაც სახეობრივი,ანუ როგორ გითხრა ზედმეტად სენტიმენტალური ხარ ყველგან,ერთ ხაზსს მიჰყვები,არსად არ იკვეთება და ჩანს(არცერთ ნაწერში ამ ბოლო დროს)რამე სიახლე,რა ტქმა უნდა ისტორიები ერთმანეთისგან განსხვავდება,არ მეორდება მაგრამ ემოციური დაწოლა მკითხველზე ერთნაირია...
ნათია.
უკვე უთქვამთ ეს პოეზია არააო და ამიტომ ამაზე აღარ გავამახვილებ მაინცდამაინც ყურადღებას. რაც შეეხება შინაარს,ერთნაირი ხარ(ხდები ყველა ნაწერში)ანუ გინდაც ემოციური თვალსაზრისით და გინდაც სახეობრივი,ანუ როგორ გითხრა ზედმეტად სენტიმენტალური ხარ ყველგან,ერთ ხაზსს მიჰყვები,არსად არ იკვეთება და ჩანს(არცერთ ნაწერში ამ ბოლო დროს)რამე სიახლე,რა ტქმა უნდა ისტორიები ერთმანეთისგან განსხვავდება,არ მეორდება მაგრამ ემოციური დაწოლა მკითხველზე ერთნაირია...
ვახ კიდევ წავიკითხე ახლა, პოეზია-არპოეზია არ მესმის ახლა მთვრალი ვარ და ეს ჯუჯა და ტბა ძალიან ახლოსაა ჩემთან (ჩემს სახლთან ახლოსაა ტბა ანუ) და ემოცია მოიტანა აშკარად ლამაზი, მშვიდი, სევდიანი.
5
ვახ კიდევ წავიკითხე ახლა, პოეზია-არპოეზია არ მესმის ახლა მთვრალი ვარ და ეს ჯუჯა და ტბა ძალიან ახლოსაა ჩემთან (ჩემს სახლთან ახლოსაა ტბა ანუ) და ემოცია მოიტანა აშკარად ლამაზი, მშვიდი, სევდიანი.
ზაზასთანაც,იგივე მეთქმის. პრინციპში,ოთოსთანაც.... აღვნიშნე, რომ პრეტენზია არ მაქვს _ იქნებ, არც სხვათათვის არის... მითუმეტეს, რომ პირველი ცდაა, ცდაც არ არის. ასე დაიწერა,უბრალოდ. :-*
ასე, რომ - მადლობა. :)
სოლე, გენაცვალე, მადლობა :) :-*
ზაზასთანაც,იგივე მეთქმის. პრინციპში,ოთოსთანაც.... აღვნიშნე, რომ პრეტენზია არ მაქვს _ იქნებ, არც სხვათათვის არის... მითუმეტეს, რომ პირველი ცდაა, ცდაც არ არის. ასე დაიწერა,უბრალოდ. :-*
ეჭვი შემაქვს, რომ ერთი წაკითხვით გაიგებს ყველა და არც არის ეს საჭირო. მაგრამ იმდენად მაგარი ნაწერია და სხვა განცდა მომიტანა, რომ მინდა სხვებმაც გაიგონ და ამიტომ სჯობს ორჯერ მაინც წაიკითხონ.
მოკლედ დავყვები ახალა და თქვენს სხვა ნაწერებსაც ვნახავ დიდად მოხიბლული დავრჩი
ეჭვი შემაქვს, რომ ერთი წაკითხვით გაიგებს ყველა და არც არის ეს საჭირო. მაგრამ იმდენად მაგარი ნაწერია და სხვა განცდა მომიტანა, რომ მინდა სხვებმაც გაიგონ და ამიტომ სჯობს ორჯერ მაინც წაიკითხონ.
მოკლედ დავყვები ახალა და თქვენს სხვა ნაწერებსაც ვნახავ დიდად მოხიბლული დავრჩი
ძალიან, ძალიან დიდი მადლობა, უკლებლივ ყველას. ისეთი ადამიანების აზრი მოვისმინე აქ ამ ნაწერთან დაკავშირებით ვის შემოქმედებასაც ვისრუტავ და ასმაგად სასიხარულოა, მათგან ნებისმიერი სახის კომენტარის აქ ანუ ჩემს პირველ მცდელობაზე - წაკითხვა.
ქეთ, გენაცვალე- შენ და ანიმ კი იცით ისტორია ამისი! :-* ანისაც ვაკოცებ :-*
ქ-ნო ნინო გმადლობთ და სიტყვები არ მყოფნის! :-*
შოში, მოხარული ვარ, რომ გამეზიარეთ.
ნეფერტარი, რომ არ ვიცოდე ვინ ვარ, თქვენი სიტყვების შემდგომ იქნებ სულაც აღარ მემზირა სწორად და მხოლოდ ზევიდან-ქვევით :) :-*
კრავაი, დედიკო, მიხარია თქვენი სიხარული.
აჩიტა, აკადემიკოსობაც მალე მოგელოცოს :D
ბ-ნო ჰარირამა, მადლობა და არაუშავს, არ მაქვს პრეტენზია :)
ცისკიდურელი, ნეტავ კი შემეძლოს სულ მოგიხაროდეს :-*
დათი, შეიძლება დავიჯერო ერთხელაც და.... უუუF, წარმოდგენაც არ მინდა რა მოხდება! :))
ზოოოონიიიიიიიი :-* მადლობა!
დავით, გაიხარე! :)
ძალიან, ძალიან დიდი მადლობა, უკლებლივ ყველას. ისეთი ადამიანების აზრი მოვისმინე აქ ამ ნაწერთან დაკავშირებით ვის შემოქმედებასაც ვისრუტავ და ასმაგად სასიხარულოა, მათგან ნებისმიერი სახის კომენტარის აქ ანუ ჩემს პირველ მცდელობაზე - წაკითხვა.
ქეთ, გენაცვალე- შენ და ანიმ კი იცით ისტორია ამისი! :-* ანისაც ვაკოცებ :-*
ქ-ნო ნინო გმადლობთ და სიტყვები არ მყოფნის! :-*
შოში, მოხარული ვარ, რომ გამეზიარეთ.
ნეფერტარი, რომ არ ვიცოდე ვინ ვარ, თქვენი სიტყვების შემდგომ იქნებ სულაც აღარ მემზირა სწორად და მხოლოდ ზევიდან-ქვევით :) :-*
კრავაი, დედიკო, მიხარია თქვენი სიხარული.
აჩიტა, აკადემიკოსობაც მალე მოგელოცოს :D
ბ-ნო ჰარირამა, მადლობა და არაუშავს, არ მაქვს პრეტენზია :)
ცისკიდურელი, ნეტავ კი შემეძლოს სულ მოგიხაროდეს :-*
დათი, შეიძლება დავიჯერო ერთხელაც და.... უუუF, წარმოდგენაც არ მინდა რა მოხდება! :))
ეს ვერლიბრი ძლიერი განცდების და შეგრძნებებს ბადებს. თითქოს კანითაც გრძნობ, თითქოს იმ ტბის სიღრმეებამდე მიჰყავხარ, სადაც ჩაიმარხა ჩემი, შენი, მისი ბავშვობა... სურვილი გიჩნდება ტბის ფსკერიდან ამოატივტივო უღიმღამოდ თუ ღიმღამით დალექილი მოგონებები.
თითოეულ სიტყვას თავისი ფასი, ძალა და სურნელი დაჰკრავს:
"მიტიროს იმან, ვისგან ვისწავლე , რომ „დაბალი, შეუმჩნეველი, ვერდანახული სიმაღლიდან“ – საგნები უფრო ახლო ხედით სჩანს."
ეს ჩაღრმავება, შიგნიდან გშლის, განგრევს:
"დღეიდან, მე ვარ შენი ტანმორჩილი ადამიანი. რომლმაც იცის – წყალი ნაბიჯით არ იზომება. სიღრმეს უნდა ჩაჰხედო მხოლოდ."
ალბათ ყველას გვყოლია ჩვენი ჯუჯა, ჩვენი ინფანტა, ფანტაზიის ნაყოფი. ან ძილიშიჩაყოლილი მძაფრი კადრი, რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდა ჩვენს ცნობიერებაში.
და მაინც..." ირწევა ნავი"... საკუთარი თავის ძიებაა რაღაცნაირად!
ეს ვერლიბრი ძლიერი განცდების და შეგრძნებებს ბადებს. თითქოს კანითაც გრძნობ, თითქოს იმ ტბის სიღრმეებამდე მიჰყავხარ, სადაც ჩაიმარხა ჩემი, შენი, მისი ბავშვობა... სურვილი გიჩნდება ტბის ფსკერიდან ამოატივტივო უღიმღამოდ თუ ღიმღამით დალექილი მოგონებები.
თითოეულ სიტყვას თავისი ფასი, ძალა და სურნელი დაჰკრავს:
"მიტიროს იმან, ვისგან ვისწავლე , რომ „დაბალი, შეუმჩნეველი, ვერდანახული სიმაღლიდან“ – საგნები უფრო ახლო ხედით სჩანს."
ეს ჩაღრმავება, შიგნიდან გშლის, განგრევს:
"დღეიდან, მე ვარ შენი ტანმორჩილი ადამიანი. რომლმაც იცის – წყალი ნაბიჯით არ იზომება. სიღრმეს უნდა ჩაჰხედო მხოლოდ."
ალბათ ყველას გვყოლია ჩვენი ჯუჯა, ჩვენი ინფანტა, ფანტაზიის ნაყოფი. ან ძილიშიჩაყოლილი მძაფრი კადრი, რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდა ჩვენს ცნობიერებაში.
და მაინც..." ირწევა ნავი"... საკუთარი თავის ძიებაა რაღაცნაირად!
ღრმა ლექსია. კარგია იდეა. მხატვრული სახეებიც აშკარად დასამახსოვრებელი. მე სამწუხაროდ აუდიოს ვერ ვუსმენ, ჩემი კომპი დაყრუმუნჯდა:) ამიტომ ვფიქრობ, ალაგ–ალაგ რიტმი აირია, ან მე ვერ წავიკითხე სწორად. 5
ღრმა ლექსია. კარგია იდეა. მხატვრული სახეებიც აშკარად დასამახსოვრებელი. მე სამწუხაროდ აუდიოს ვერ ვუსმენ, ჩემი კომპი დაყრუმუნჯდა:) ამიტომ ვფიქრობ, ალაგ–ალაგ რიტმი აირია, ან მე ვერ წავიკითხე სწორად. 5
