ნაწარმოებები


გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: დონკიხოტი
ჟანრი: პოეზია
23 ოქტომბერი, 2011


Bob Dylan -_- I And I

(არასტანდარტული)


რამდენი ხანია რაც უცხო ქალს სძინავს ჩემს საწოლში, მოვიდა, შემომისახლდა, რომელმა ჩემგანმა მოხიბლა ნეტავ...
შეხედე რა ტკბილად სძინავს, რა თავისუფალი უნდა იყოს ახლა მისი სიზმრები... და თუ აუხდება ისინი ჩემთან...
წინა ცხოვრებაში ის ალბათ  მსოფლიოს მართავდა  და წინ მიუძღვოდა ქარცეცხლებში დაღუპულ, გზააბნეულ სულებს,
ან ბედისწერამ მიათხოვა, ვინმე მართალ მეფეს, რომელიც ფსალმუნებს წერდა მთვარის სხივთ-ნაკადულებს აყოლილი. რომელი სხივებიც მას უვსებდა ამ დროს სარეცელს.
”მე” -  ჩემში ქმნილი, ჩემივე ხატად,  ჩემს ამ ღირსებას ბუნება არ მპატიობს.
ერთი-მეორეს ვამხელთ წინა ცხოვრებების უსახობაში - არა საჩინოდ.
ვფიქრობ, გავივლი ცოტას, გავისეირნებ გარეთ,
განსაკუთრებული აქ მაინც არ ხდება, არც რა მომხდარა ოდესმე.
თანაც, თუ ის გაიღვიძებს ახლა, მას საუბარი მოუნდება ჩემთან, როგორც ყოველთვის,
მე კი არაფერი მაქვს სათქმელი; თუ რა მოხდა, რა ხდება ან რა მოხდება მერე.

გაუკვალავ გზას დავადექი ერთხელ, სადაც სისწრაფით რბოლას ვერ იგებ,
ეს მხოლოდ რჩეულის ხვედრია, ვისაც ძალუძს ეზიაროს ჭეშმარიტებას, მის სიტყვას ძლიერს.
უცხოსთან მივედი, რათა ესწავლებინა ჩემთვის სამართლის მშვენიერ სახეში ჩახედვა,
მეც რომ მეხილა მისი მზერა: კბილი-კბილის წილ, თვალი-თვალის წილ.
”მე” -  ჩემში ქმნილი, ჩემივე ხატად,  ჩემს ამ ღირსებას ბუნება არ მპატიობს.
ერთი-მეორეს ვამხელთ წინა ცხოვრებების უსახობაში - არა საჩინოდ.
ორი კაცი დგას გარეთ, სარკინიგზო პლატფორმაზე, არავინაა იქ მათ გარდა.
ისინი გაზაფხულის დადგომას ელიან, თამბაქოს ნამწვებს ბაქანს ასრესენ.
დღეს შეიძლება სამყაროს აღსასრული დადგეს, მაგრამ არ ვდარდობ,
რადგან ის კვლავ მძინარე დამხვდება საწოლში, როცა დავბრუნდები.

რიჟრაჟის დროა და მე კვლავ მივათრევ ჩემს თავს გზა და გზა - მის ბნელ მონაკვეთზე,
გზაგასაყარზე ფეხს ვერ გამოვდებ რამეს, ზედ რომ მივება.
ვიღაც სხვა ლაპარაკობს ჩემი პირით, თვალებსაც მართმევს, მე კი მხოლოდ ჩემს გულს ვუგდებ ყურს.
ყველასთვის შევკერე ფეხსაცმელი, შენთვისაც, მაგრამ თავად დავრჩი ფეხშიშველი - გზად მიმავალი.
”მე” -  ჩემში ქმნილი, ჩემივე ხატად,  ჩემს ამ ღირსებას ბუნება არ მპატიობს.
ერთი-მეორეს ვამხელთ წინა ცხოვრებების უსახობაში - არა საჩინოდ.



Been so long since a strange woman has slept in my bed.
Look how sweet she sleeps, how free must be her dreams.
In another lifetime she must have owned the world, or been faithfully wed
To some righteous king who wrote psalms beside moonlit streams.

I and i
In creation where one’s nature neither honors nor forgives.
I and i
One says to the other, no man sees my face and lives.

Think I’ll go out and go for a walk,
Not much happenin’ here, nothin’ ever does.
Besides, if she wakes up now, she’ll just want me to talk
I got nothin’ to say, ’specially about whatever was.

I and i
In creation where one’s nature neither honors nor forgives.
I and i
One says to the other, no man sees my face and lives.

Took an untrodden path once, where the swift don’t win the race,
It goes to the worthy, who can divide the word of truth.
Took a stranger to teach me, to look into justice’s beautiful face
And to see an eye for an eye and a tooth for a tooth.

I and i
In creation where one’s nature neither honors nor forgives.
I and i
One says to the other, no man sees my face and lives.

Outside of two men on a train platform there’s nobody in sight,
They’re waiting for spring to come, smoking down the track.
The world could come to an end tonight, but that’s all right.
She should still be there sleepin’ when I get back.

I and i
In creation where one’s nature neither honors nor forgives.
I and i
One says to the other, no man sees my face and lives.

Noontime, and I’m still pushin’ myself along the road, the darkest part,
Into the narrow lanes, I can’t stumble or stay put.
Someone else is speakin’ with my mouth, but I’m listening only to my heart.
I’ve made shoes for everyone, even you, while I still go barefoot.

I and i
In creation where one’s nature neither honors nor forgives.
I and i
One says to the other, no man sees my face and lives.


კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები