უხ, რა კარგია!

მოკლედ, დიიიდი მადლობა ყველას. ძალიან დიდი... ამ ცივ ზამთარში მათბობთ მე...
ჰო, ბექა ეშელონს სულ ტყუილად ეშინია, რომ პირადში მივწერ რაიმეს, თუმცა კარგი ბიჭი იქნება, თუ მეტყვის მაინც სად აკლია სასვენი ნიშანი ამ ნაწერს, თანაც თურმე დასაწყისშივე, რადგან წერს:
"1)ჩემი გაყინული ხელები ბეღურებივით იღლიის ქვეშ შეიფარე და გამითბე - რომელი ბეღურა გინახავთ ერთი იღლიებქვვეშ შეფარებული? ან კადრის წარმოდგენა მაინც თუ შესძელით კარგია უკვე, ყველაზე კარგ შემთხვევაში სასვენი ნიშნის ნაკლებობაა აქ."... ცხადია, გავასწორებ შეცდომას, თუკი მეტყვის, სად აკლია სასვენი ნიშანი და მაინც რომელი? :)

შენისთანა (უნაზესი) ქალი თუ დაწერს ასე...

ჰო, ვიცი, მაგრამ...
შენც ხომ ხვდები,
რომ მხოლოდ შენ გთხოვ:
ბეღურებივით შეიფარო ჩემი ხელები...
რადგანაც სხვა ხარ...

+ 5  ქალური  გრძნობების მხატვარი ხარ... :)

ვისთვის როგორ.. ნიაკოს უნად იცნობდე,რომ იგრძნო რას და რატომ წერს.. აი ,რაც შეეეხება წერის სტილს, ძალიანაც პოეტურია.. (თან ყოველთვის)

მჯერაა,სხვაა..

გნატრობ.. :*:*:*:*:*

ბექა,ბეღურას შეფარებას კი არ ითხოვს იღლიის ქვეშ ავტორი,ბეღურასავით ხელების,ანუ საფერებელი და ღუნღულა თითები აქვს ქალს და იმას მოუფრთხილდეს :D 
მომეწონა ეს  თავდაჯერებული ტონი ლექსში მე , მსხვერპლს მოითხოვს ჩემნაირი ქალიო რომ ამობობს და ხელების მომენტიც
ეგრე ნიაკო,დავამადლოთ თავები :D
მოგიკითხე აქვე:)

ავტორი: ნია-კო
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 4


6 დეკემბერი, 2011

ჰო,  ჭირდება ქალს...  ბეღურასავით შეფარება...:-*

დასტური მე-8 კომენტარს...

ასე რომ... მივხედოთ ყველამ საკუთრივ ჩვენს ემოციურს და არაა აუცილებელი მიუღებელი შენთვის, გამოცხადდდეს არაპოეტურად... თუმცა ეს მაინც ვერაფერს შეცვლის :)

დილეტანტო რახან ჩემს კომენტარს პასუხობდი უფრო იმიტომაც გაგეცი პასუხი, რატომ არის ეს ნაწერი საერთოდ არაფერი ჩემთვის, მე პოეტური შეიძლება მეგონოს პროზაც, მაგრამ ეს შეგრძნება და ჭეშმარიტი პოეზია ერთმანეთისგან იმით განსხვავდება რომ ის შეგრძნებაა და ის ჭეშმარიტი პოეზია, თუ პოეტურად ვერ მეტყველებ, ელემენტარულად ქაოსური მუსიკა თუ უკრავს ამ პაწაწინა ნაწერში აღშფოთდები, აბა რას იზამ. მეც დავუფასებდი მაგრამ ჭეშმარიტი პოეზიის შეგრძნება არ მაძლევს მაგის საშუალებას. ეს ჩემთვის კი არაა მიუღებელი ლიტერატურული საზომებისთვის არის მიუღებელი და ოდნავ მაინც უნდა გესმოდეთ საკითხი, თქვენ უფრო პროზაში... ფაქტიურად თქვენსავით მეც მხოლოდ ღიმილით გიპასუხეთ.

სიტყვა "ამომიშანთე" საერთოდ საოცრებაა. (სიცილის სმაილი)

ახლა ავტორი გაბრაზებული შემოვა ჩემს გვერდზე და მეტყვის შენს ნაწერს ჩემსას როგორ ადარებო, შეგრცხვეს მაინცო.
ეს ნაწერი ისე განეკუთვნება სუფთად საზოგადოებაზე გათვლილ "ჰოი, მე დეპრესიაში ვიმყოფები, ტანჯული სიყვარულისგან- ჩამაკვდა ხელში გული, მაგას შემოვევლე და ხალხო იქნებ მიშველოთ, თქვენც შემოგევლებით" კატეგორიას. რასაც აქ კომენტარები მოყვება ეგრევე შემიძლია ვთქვა - ნია-კო, მე შენ გიცნობ და ყველა სიტყვა მესმის, როგორ გტკივა, საოცარი მუხტის მატარებელი ლექსია და ა.შ.

აბა ჰეთ.
დღეს ბარსელონა ერთიანია და კიდევ ვიცი რამოდენიმე თამაშის შედეგი, თუ დაგჭირდეთ.

ბოდიში ავტორთან, უბრალოდ ასე მგონია, არ გაყენებთ შეურაცხყოფას და პ.მ-ში მოწერებს არ ვიყოთ.

:) მხოლოდ ღიმილით ვუპასუხებდი  რეპლიკას... მაგრამ მაინც გავვიმეორებ, თავიდანვე ავღნიშნე რომ მირთულდება მეთქი განსაზღვრა და რეალური კადრის წარმოდგენა თუ პოეტურის განმსაზღვრელია _ პოეტური საერთოდ არ არსებულა ეგაა :)
მაინც დავიტოვებ უფლებას ეს ტექსტი ემოციურით აღვიქვა და პირადად ჩემთვის პოეტურადაც... :) ... და თქვენი ისტორიის მასწავლებელი სწორედ რომ პოეტური კატეგორიებით აზროვნებდა ალბათ, რომ უფრო გასაგები გამხდარიყო, თავადაც აღიარებთ ამას და მაინც...  აქ მოისაკლისეთ თუნდაც მინიმალური მუხტი პოეტურის... ეს თქვენი ნებაა, როგორც ერთი მკითხველთაგანის... მაგრამ მეც, როგორც ასევე ერთი მკითხველთაგანი ავტორს დავუფასებ მცდელობას მოვიდეს ჩემამდე თავისი ემოციურით... მოვიდეს ძალიან ფაქიზად და გასაგებად თუნდაც პირადად ჩემთვის... :)
ასე რომ... მივხედოთ ყველამ საკუთრივ ჩვენს ემოციურს და არაა აუცილებელი მიუღებელი შენთვის, გამოცხადდდეს არაპოეტურად... თუმცა ეს მაინც ვერაფერს შეცვლის :)

ჰმ, რახან ჩემი კომენტარიც არის აქ შემიძლია გამოვეპასუხო დილეტანტს:

1)ჩემი გაყინული ხელები ბეღურებივით იღლიის ქვეშ შეიფარე და გამითბე - რომელი ბეღურა გინახავთ ერთი იღლიებქვვეშ შეფარებული? ან კადრის წარმოდგენა მაინც თუ შესძელით კარგია უკვე, ყველაზე კარგ შემთხვევაში სასვენი ნიშნის ნაკლებობაა აქ.
2)განა არა ვიცი,
რომ ჩემნაირი ქალების შეყვარება
მსხვერპლს მოითხოვს და
ეს ყველაფერი ძალიან ჰგავს
მსხვერპლშეწირვის წარმართულ რიტუალს?.. - აი აქ გრამი პოეტური მეტყველების არაფერი არ არის საერთოდ, ჩემი ისტორიის მასწავლებელი ამბობდა თქვენთან შემოსვლა ჩემთვის წარმართული მსხვერპლთშეწირვა არისო, მაგრამ იმას უფრო პოეტურად გამოსდიოდა, ისეთი თვალებით ამბობდა.
3)და დასასრული, სადაც ისევ დაჟინებულად ითხოვს ავტორი საცოდავი ბეღურა იღლიაში შეიფაროს მისი ხელებივით.

სადაა აბა აქ პოეზია?
ნუ ავტორის სურათის გვერდით ჟანრში რომ არის მითითებული იმ ადგილის გარდა.

სულ უფრო მირთულდება, პოეტურის განსაზრვრა... აქ ყველა სტრიქონი პოეზიით სუნთქავს მგონია მაინც :) კომენტარებს ვპასუხობ უფრო...

თბილი, როგორც ყოველთვის!

მე არ.... მომიტევეთ;
წარმატებები;
პატივისცემით
ბოლერო(ბესარიონ დიოსკურიელი)

პოეზია ვერსად ვნახე სამწუხაროდ.საოცრად არაპოეტური ნაწარმოებია ეს