მსურს სასწაული! ქრისტევ, ო, ღმერთო!
დღის დასაწყისში, ახლა, ახლავე!
ო, ნება მომეც, დე! მოვკვდე, შენ გთხოვ,
რადგან ცხოვრება წიგნად დავთავე.

მკაცრად არ მეტყვი, რადგან ხარ ბრძენი:
– "ითმინე, ვიდრე შენი დრო გავა!"
შენ მიწყალობე - ძალიან ბევრი!
მე კი მსურს ერთად - ყველა გზის გავლა!

მე ყოველი მსურს: ბოშური არსით,
რომ სიმებივით გზებმა დამრაზმოს,
ორღანის ხმაზე ვიტანჯო ასგზის
და ვაქროლებდე ბრძოლად ამაზონს.

ციურ სხეულთა ვიყო მისანი,
აჩრდილებს მიღმა ნორჩთ წინ ვუძღვოდე...
რომ ლეგენდად ვქმნა - წარსული წამი,
რომ მომავალნი - გიჟურად ქროდნენ!

მიყვარს ჯვარცმა და ჩითის თავშალი,
ღრმა ნაკვალევი შენთან შერწყმისა...
ბავშვობა მქონდა - ცხადი ზღაპარი,
გთხოვ, შენთან მიხმო - ჩვიდმეტი წლისა.



Христос и Бог! Я жажду чуда
Теперь, сейчас, в начале дня!
О, дай мне умереть, покуда
Вся жизнь как книга для меня.

Ты мудрый, ты не скажешь строго:
— «Терпи, ещё не кончен срок».
Ты сам мне подал — слишком много!
Я жажду сразу — всех дорог!

Всего хочу: с душой цыгана
Идти под песни на разбой,
За всех страдать под звук органа
И амазонкой мчаться в бой;

Гадать по звёздам в чёрной башне,
Вести детей вперёд, сквозь тень…
Чтоб был легендой — день вчерашний,
Чтоб был безумьем — каждый день!

Люблю и крест и шёлк, и каски,
Моя душа мгновений след…
Ты дал мне детство — лучше сказки
И дай мне смерть — в семнадцать лет!