კაფე -ში ჯერ ხამანწკებით და ანჟუთი დაიწყეს,შემდეგ კი კაკაბი და წითელი ბორდო მოითხოვეს.ყავასთან მიყოლებული ყვითელი შარტრეზით ორივე ოდნავ შეთვრა.ძალიან ბევრს ეწეოდნენ.საფერფლე სავსე იყო ქალის ტუჩებისგან სისხლისფრად შეღებილი ნამწვავებით.კაცი დროდადრო აწითლებული თვალებით უყურებდა ქალს და სიამოვნებით ფიქრობდა,რომ ქალი ძალიან ლამაზი იყო.
-მაგრამ,სიმართლე მითხარით,-ეუბნებოდა ქალი და თან ენის წვერიდან თამბაქოს ნამცეცებს ნაზად ირიდებდა,-ამ წლების განმავლობაში ხომ გყავდათ სხვა ქალებიც?
-მყავდა.მაგრამ ხვდებით ალბათ რა სტილის...ღამის ოტელები...თქვენ?
ქალი გაჩუმდა.
-იყო ერთი ძალიან მძიმე ისტორია...თუმცა მე არ მსურს ამ თემაზე საუბარი.ის ბიჭუნა მთელი არსებით სუტენიორი იყო...მიამბეთ ცოლს როგორ გაშორდით.
-სამარცხვინოდ.ჩემს ამბავშიც ბიჭუნა იყო გარეული.უზომოდ მდიდარი და ლამაზი ბერძენი ბიჭუნა.ორ თვეში კვალიც აღარ დარჩა იმ წმინდა,მგრძნობიარე გოგონასაგან,რომელიც უბრალოდ ლოცულობდა თეთრ არმიაზე,ყველა ჩვენგანზე.მასთან ერთად,პერში,ყველაზე ძვირფას რესტორნებში ვახშმობდა,უზარმაზარი კალათებით ყვავილებს იღებდა...<არ მესმის,როგორ შეგიძლია იეჭვიანო მასზე?შენ მთელი დღე დაკავებული ხარ,მე კი ის მართობს,ის ჩემთვის მხოლოდ საყვარელი პატარა ბიჭია,რომელიც მართობს და მეტი არაფერი!>...საყვარელი პატარა ბიჭი!მაშინ თვითონ ზუსტად ოცი წლის იყო.მისი დავიწყება ძალიან გამიძნელდა,-ადვილი არ იყო ...
როდესაც ანგარიში მიუტანეს,ქალმა ყურადღებით შეხედა კაცს და მომსახურებისათვის ათ პროცენტზე მეტის გადახდის ნება არ მისცა.ამის შემდეგ,ორივეს,გაცილებით მეტად უცნაურად მოეჩვენათ ნახევარ საათში ერთმანეთთან განშორება.
-ჩემთან წამოდით,-სევდიანი სახით თქვა კაცმა,-დავჯდეთ,ვისაუბროთ...
-კი,კი,-თქვა ქალმა,შემდეგ კი კაცს ხელკავი გამოსდო და მიეხუტა.
ღამის ტაქსის რუსმა მძღოლმა,ისინი,მიყრუებულ შესახვევში,მაღალი სახლის სადარბაზოსთან მიიყვანა,რომლის ახლოს გაზის ფანარის ლითონის მსგავსად აბზინებული სინათლის შუქზე,წვიმა ნაგვის ნარჩენებით სავსე რკინის როფს ეღვრებოდა.განათებულ ვესტიბიულში შევიდნენ,შემდეგ ვიწრო ლიფტში და ნელ-ნელა გაემართნენ მაღლა.ჩახუტებულები ჩუმად კოცნიდნენ ერთმანეთს.კაცმა შუქის გაქრობამდე მოასწრო თავისი ბინის კარისთვის გასაღების მორგება და ქალს შესასვლელში შეუძღვა.იქიდან სასადილო ოთახში შევიდნენ,სადაც ჭაღზე მხოლოდ ერთი ნათურა ენთო.ორივეს დაღლილი სახეები ჰქონდათ.კაცმა ღვინო შესთავაზა:
-არა,ძვირფასო,-თქვა ქალმა,-მე მეტი აღარ მინდა.
კაცმა კვლავ სთხოვა:
-მხოლოდ თითო-თითო ფუჟერი შევსვათ.თეთრი ღვინო.გარეთ ფანჯარაზე მშვენიერი პუი მიდგას.
-თქვენ დალიეთ საყვარელო,მე კი წავალ,წყალს გადავივლებ,შემდეგ ძილი,ძილი.ჩვენ ხომ ბავშვები არ ვართ.ვფიქრობ,რადგან აქ წამოსვლაზე დაგთანხმდით,მშვენივრად ვხვდებით ორივე ყველაფერს...და საერთოდ,რატომაც არ უნდა ვიყოთ ერთად?
კაცმა მღელვარებისგან პასუხის გაცემა ვერ შეძლო.ქალს საძინებელში შეუძღვა.საძინებლიდან სააბაზანოში გამავალი კარი ღია იყო.კაცმა ორივეგან აანთო სინათლე.ნათურები ძლიერ შუქს გამოსცემდნენ,ცხელი წყლისაგან წარმოქმნილი თბილი ჰაერი კი ოთახს ავსებდა,მაშინ როცა სახურავზე თანაბრად და მარდად აკაკუნებდნენ წვიმის წვეთები.ქალმა იმწამსვე გადაიძრო თავს ზემოთ შავი კაბა.
კაცი საძინებლიდან გამოვიდა,ორი ფუჟერი მომჟავო,ყინულიანი ღვინო დალია და რადგან თავის შეკავება აღარ შეეძლო ისევ საძინებელში დაბრუნდა.იქ,მოპირდაპირე კედელზე დაკიდებულ დიდ სარკეში,ნათლად ირეკლებოდა მკვეთრად განათებული სააბაზანო.ქალი მისკენ ზურგით იდგა.სრულიად შიშველი.თეთრი,მკვრივი.პირსაბანზე დახრილიყო და მხრებს და მკერდს იბანდა.
-აქ არ შეიძლება!-გამოსძახა ქალმა და ხალათი მოისხა,თუმცა არ შეიკრა.მან არ დაფარა ჩამოსხმული მკერდი,თეთრი,ძლიერი მუცელი და დაძაგრული თეძოები,შემდეგ კი რაღაცნაირად,ცოლივით მიუახლოვდა კაცს და მოეფერა.კაციც ისე მოეხვია ქალს,როგორც ცოლს.ჩაეხუტა მთელ მის ცივ სხეულს.ის ნაზად უკოცნიდა ჯერ კიდევ სველ მკერდს,რომელსაც საპნის სუნი უდიოდა,თვალებს და ტუჩებს,რომლიდანაც ქალს უკვე მოეშორებინა საღებავი.
ქალმა მეორე დღესვე მიატოვა სამსახური და კაცთან გადავიდა საცხოვრებლად.
ერთხელ,ზამთარში,კაცმა შესძლო დაერწმუნებინა ქალი,რომ თავის სახელზე ლიონის ბანკში სეიფი დაეჯავშნა და კაცის მიერ დაგროვილი ქონება იქ შეენახა.
-წინასწარი ზომების მიღება არასოდეს არის ზიანის მომტანი,-ამბობდა კაცი,-სიყვარული ხომ ვირებსაც ააცეკვებს.თავს ოცი წლის ბიჭივით ვგრძნობ,მაგრამ მხოლოდ ღმერთმა უწყის რა შეიძლება მოხდეს...
აღდგომის მესამე დღეს კაცი მეტროს ვაგონში მოკვდა,-გაზეთს კითხულობდა,უეცრად თავი სავარძლის საზურგეზე გადააგდო და თვალები გადაატრიალა...
როდესაც,სამგლოვიარო ტანსაცმელში ჩაცმული ქალი,სასაფლაოდან ბრუნდებოდა,გაზაფხულის ძალიან ლამაზი დღე იდგა.პარიზულ მსუბუქ ცაზე ფთილა-ფთილად დაცურავდნენ ღრუბლები-და ყველაფერი ეს ცხოვრების მარადიულობაზე მეტყველებდა,ქალისთვის კი,პირიქით-დასასრულზე.
სახლში ქალი ბინის დალაგებას შეუდგა.შემოსასვლელში,კაცის ძველ,რუხ,ზაფხულის წითელ სარჩულიან შინელს წააწყდა.ქალმა ის საკიდარიდან ჩამოხსნა,სახე შიგ ჩარგო და იატაკზე ჩაიკეცა.ქვითინისაგან მთელი სხეული უკანკალებდა და ისეთი ხმით ყვიროდა,თითქოს ვიღაცას შეწყალებას სთხოვდა.