ალიონზე წივწივები გაგიჟებით
ესევიან ალუბლების ტოტებს ცვრიანს.
ასე რატომ წივწივებენ წივწივები,
წელიწადში ერთხელ რატომ გიჟდებიან?
მე კი ვნატრობ,
მე კი ვნატრობ მოლაღურებს...
რას გაიგებ, ნეტავ, ასე რატომ ხდება -
ფშავის ცივი მდინარე რომ გილამუნებს
და ლურჯი ზღვის
თბილი ტალღა გენატრება?!
საფიხვნოზე გამოფენილ დედაკაცებს
საჭორაო აეშლებათ საღერღელი,
ვინ რა იცის, ბედი საით გაგიტაცებს, -
ბედისწერა, მუხთალი და საკვირველი.
არ იციან იმათ, ჩემი გულის ფეთქვა
ცხრა მთას იქით
ზურმუხტისფერ ტალღებს ერთვის...
ივრისპირზე ვიჩურჩულებ
გვირილებთან -
როგორ ძლიერ მენატრება აფხაზეთი.