| ავტორი: აპარმიჟ- ჟანრი: პოეზია 24 ოქტომბერი, 2012 |
წვეთიც ბოლოჟამს ზეცაში ადის და ის ბრუნდება (ხანდახან ფიფქად). ყინვასთან ერთად იზრდება დარდი, ვგონებ ეს ყინვაც იგივეს გიქადს...
აორთქლებულ ზღვას თავს ესხმის ყინვა, ქარი ქრის, ღრუბლებს დაღმა აქანებს. შენ კი სიზმარშიც ისევე გმინავ, ვით ორთქლმავალი უქშენს ბაქანებს.
ნაპირებს ტოვებ, ორთქლდები ცად და მიქცევასავით მიიპარები... შენი აბოჭვა დღეს მზემაც ცადა, ვით ორთქლმავალმა, სავსემ მგზავრებით.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
მონაცემები არ არის |
|
მონაცემები არ არის |
|
|